Quiproquo

_Kaynak

Dedektif Sanmiro birkaç gündür uykusunu bir kadına veriyordu. Viski etkisiyle sabaha karşı uykuya dalsa da yüzüne vuran güneş, günde birkaç saatten fazla uyumasına izin vermiyordu. Bu kez güneşten önce telefonu uyandırmıştı.

• Sanmiro

Dedektif bu saatte aradığım için üzgünüm. Fakat ilginç bir vaka yaşandı.

• Nerede?

Sokul'da. Olay yeri inceleme ekibini sizin için bekletiyorum efendim.

Dedektif telefonu kapatıp bir sigara yaktı. İşine oldukça bağlı olmasına rağmen o sigara gece hisssettikleri ve yaşadıkları ile iş arasındaki geçişi temsil ediyordu. Yani kafa olarak güne hazırlanması için kendine yarattığı bir yöntemdi.

Evden çıktı ve Sokul'a gitti. Bir kadın cesediydi. Kurbanın yaraları temizlenmiş ve oldukça temiz şekilde bir ağaç kenarına terk edilmişti. Kurbanın bulunduğu zemin dahi temizlenmişti. Cesedin yanında ise bir kase yoğurt duruyordu.

Dedektif cesede yaklaştı. İlk izlenimlerine göre, elbise öldükten sonra giydirilmişti. Yaraları da temizlenmiş hatta dağlanmıştı. Katil ileri düzey bir sapık değilse kurbanlarına saygı duyuyor olmalıydı. Kurbanın bırakıldığı zeminin bile dikkatle temizlenmiş olması bu ihtimali arttırıyordu. Yine de adli rapor bu konuda daha çok şey söyleyecekti. Hiç boğuşma izi görmeyen dedektif parmağını cesedin yanında bulunan bir kase yoğurda daldırdı. Ağzına götürene kadar çoğu dökülmüştü ama yine de yoğurdun tadına bakmayı başarmıştı. Kısa sürelik sessizliğin ardından etrafına birkaç emir yağdırıp uzaklaştı.

Birkaç ay sonra aynı katil profili yine ortaya çıkmıştı. Temizliğine, görseline önem verilmiş bir kadın cesedi ve yanında bir kase yoğurt bulunmuştu. İlk olayın yaşandığı yere yakındı. Bir önceki cesedin raporunu incelemiş olan Sanmiro, katilin cinsel bir ilgisi olmadığını biliyordu. Benzeri bir vaka görmemek için dua etmişti ama olay yerine baktığında bir seri katilin kokusunu alabiliyordu. Beklediği gibi de oldu.

Cesetlere saygısını belirtmeye çalışan bir seri katil... Lanet olası imzası da bir kase yoğurt!

Dedektifin ikinci cinayetin üzerinde yaptığı araştırmalarında dikkat ettiği bir şey vardı. İki kurban da normalden farklı görünüyordu. Eski fotoğrafları ile öldükten sonraki görüntüleri pek benzerlik göstermiyordu. Hatta ikinci kurbanın saç rengi dahi farklıydı. Artık katilin bu yönü dikkate değer nitelik kazanmıştı. Sanki katil kadınları değiştirmeye çalışıyordu. Belki de kafasında yarattığı mükemmel kadına ulaşmaya çalışıyordu.

Henüz katilin kim olduğu ile ilgili bir fikri olmayan dedektif, katilin arayışta olduğuna inanıyordu. Henüz katili bulabilmek somut bir şey bulamamışlardı. Bu nedenle kendini suçluyordu. Evine dönerken bir markete uğradı ve yoğurt aldı. Bugün bir bardak viskinin yerini bir kase yoğurt alacak gibiydi...

İlk cinayetin ardından Dedektif Sanmiro, her zaman olduğundan daha sessiz bir adama dönüşmüştü. Hala zaman zaman uykularını bir kadına veriyordu. Her gün de farklı bir marka yoğurtla eve geliyordu. En azından alkol artık ona amaçsız geliyordu. Yine düşüncelerle beynini dolduruyor, kaldıramadığı noktada uykuya dalıyordu. Hatta yoğurt işe bile yaramıştı. Güneş doğmadan birkaç saat önce uyuyabiliyordu. Bu şekilde geçirdiği geceler düşüncelere boğuluyordu. Ya o kadın ile ilgiliydi ya da çözemediği cinayetler... İlginç bir şekilde katilin hislerini anladığına inanıyordu. Fakat isim koyamıyordu. Bu şekilde aylar geçti ve üçüncü cinayet...

Kadının saçları perçem şeklinde kesilmişti. Diğer iki kurban birbirlerine nispeten benziyordu ama bu kadın çok daha farklıydı. Temizlenmiş ve yaraları kapatılmıştı ama diğer kurbanlara göre daha renkli giydirilmişti. Mavi ve bordonun tonlarının harmanlandığı bir elbise ve beyaz ayakkabılar. Hafif bir makyaj da yapılmıştı. Gözleri çok vurgulamayan ve yanaklarına nispeten pembelik katan bir makyaj. Dedektif Sanmiro ise gördüğü manzaradan etkilenmişti. Sanki karşısında duran ölü kadın ona bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. Kontrolden çıktığını hisseden dedektif, cesede yaklaştı ve kulağına fısıldadı;

"Neden bu kadar hareketsiz uyuyorsun?"

Sanmiro'nun kafası düşünceler ile dolmuştu. Neden yerde duran ölü kadının kulağına o şekilde fısıldadığını bilmiyordu. Bilse de bu çok derindeydi. Hissedebiliyordu. Cesedin yanında duran yoğurda parmağını daldırdı ve ağzına götürürken ayağa kalkıp yürümeye başladı. Olay yerinden uzaklaşırken ona seslenen polis memurlarını duymuyordu. Doğruca evine gitti. Katilin asıl amacını anlamıştı. Kadınların nasıl göründüğü aslında umurunda değildi. Kadınları değiştirmeye çalışıyordu fakat bu kesinlikle görsel değildi. Sadece katilin ifade etme biçimi bu şekildeydi. Artık cinayetleri ve uykularını verdiği o kadını ayna anda düşünebiliyordu. Düşünürken bir yandan yanında taşıdığı altıpatları çıkardı. Mermileri avucunun içine döktü. Dört mermiyi ayırıp bıçağı ile üzerine isimler yazmaya başladı. Ölen üç kadının ismini ve bir türlü öldüremediği kadının ismini mermilerin üzerine kazıdı. Silaha gelişigüzel yerleştirdi ve önce çevirip sonra kapattı. Altı tane mermi kapasitesi olan silahta iki boşluk ve dört farklı kadın ismi yazan dört mermi vardı. Hangisine denk geleceğini bilmiyordu ama şakağına dayadı ve gözünü kapattı. Tetiği çekerken hangisine denk geldiğini biliyormuşçasına gülümsedi...

Bu kısa öykü @edebiyat tarafından düzenlenen yarışma için yazıldı arkadaşlar. @sahinadm'e çabalarından ötürü çok teşekkür ediyorum. Hakkettiğimizden çok daha fazla şey yaptığını rahatlıkla söyleyebilirim. Otururken ne yazacağımı hiç bilmiyordum ama işin güzel yanı burada zaten. Elbet yolda şekilleniyor ve bir şeylere dönüşüyor.