O gece
Tek bir amaç tüm hayatını kaplayabiliyor dedi. Haklı.
Evden erken çıkmıştım. Kulaklığımı taktım ve "karışık çal" butonuna bastım. Sonraki şarkının ne olacağını bilmek istemem. Dinlediğim şarkıdan aldığım keyfi azaltıyor. İstemsiz bir kıyaslama başlıyor. O nedenle her zaman karışık dinlerim.
İşim gereği o akşamı İstanbul'un en büyük otellerinden birinde geçirecektim. Sahne arkasında kocaman bir kulaklık takıp, canlı yayın yapan ekibe orada yaşananları aktaracaktım. Büyük bir kırmızı halı etkinliğiydi ve etkinliği düzenleyen internet sitesinden canlı yayınlanacaktı. Ben de sarkıcıların ya da dansçıların sahneye çıkmak için hazır olup olmadığını söylemekle görevliydim. Sürekli kıyafet değiştirdikleri için biri bu işi yapmalıydı.
Tabi ki size para veriyorlarsa etkinlikten on - on iki saat önce sizi orada istiyorlar. Neden mi? Çünkü isteyebilirler. Ben de kapitalizmin uslu bir kölesi olup erkenden otele gittim. Etkinlik yapılacak devasa salon ve onun hemen dışında Fransa'dan gelen dans ekibinin prova yaptığı bir alan.
Asıl işim başlayana kadar Fransız dansçılarla ilgilenmekle görevlendirildim. Biraz kalabalık olmalarından kaynaklı ihtiyaçları otelden karşılamak tuzlu olacaktı. Bir anda kendimi beş yıldızlı bir otele 2,5 litre kolalar, ekonomik boy çikolatalı gofretler ve envai çeşit ıvır zıvır taşırken buldum. Lobiden geçerken güvenlikle bakıştık ve gerçekten komikti. Bilgilendirilmiş miydi bilmiyorum ama güvenliğin bir şey söyleme ihtiyacı duyduğunu hissettim. Fakat söylemedi. Keskin bir kural ihlali yoksa rahatsız etmek istemeyeceği insanların kullandığı bir oteldi. Ben de hayatımda ikinci kez takım elbise giyinmiştim.
Poşetleri açarken Alex yardıma geldi. Asıl adı daha uzun ve Fransız değil galiba ama ekip Fransa'dan. Bana bakarak kurduğu ilk cümlelerin İngilizce olduğundan bile emin olamadım. O nasıl bir aksan?? Zaten İngilizcem leş gibi bir de aksan eksikti. Durumu açıkladım ve sevgili Alex, bir eşşeğe ingilizce konuşur gibi konuşmaya başladı. Yavaş konuşuyor ve basit kelimeler seçiyordu. Bir yandan da aldıklarımı masaya dizerken bana yardım ediyordu. Güzel bir kadındı ve dans ekibinin lideriydi. Etrafına pozitif enerji saçıyordu. Kısa sohbetimizi hocasının seslenmesi bitirdi ve özür dileyerek uzaklaştı. Provaları devam ediyordu.
Yaklaşık bir saat sonra otelin arka kapısından sigara içmek için çıktım. Zaten arka kapıya çok yakındık. Etkinlik salonu için o kapı kullanılıyordu. Alex de henüz sigaramı yarılamadan yanımda belirdi ve sigaram olup olmadığını sordu. Bir tane ikram ettim ve ardından kısıtlı ingilizcemle yüzeysel bir konu açtım.
You are a dancer and you smoke? (seviyeyi belirttiğime göre Türkçe devam edebilirim:)
Bir dönem çok içtiğini ve sonra erkek arkadaşının yardımıyla bıraktığını söyledi. Fakat ayrıldıktan sonra çok canı istediğinde nadiren içiyormuş. Normalde o samimiyet düzeyinde özel hayatıyla ilgili asla soru sormam ama ingilizce düşünebildiğim ilk soruyu sorma telaşıyla "neden ayrıldınız?" dedim. Çok uzun bir ilişkileri olduğunu fakat sürekli dans ekibiyle bir yerlere gittiği için devam ettiremediklerini söyledi. Ardından sigarasından derin bir nefes çekti. Anlık olarak cevap vermemenin daha iyi bir fikir olduğunu düşünürken kafasından geçeni benimle paylaştı.
-Hala dünya üzerinde en çok sevdiğim insan.
Devam edebilmek için çabalamadın mı?
-Dansı çok seviyorum. Sanırım dans için doğmuşum.
Böyle daha mutluysan..
-Hayır değilim. Fakat dünyaya gelme amacım dans gibi hissediyorum.
Dünyaya mutlu olmak için geldiğimizi düşünürüm hep.
-Sen neden buradasın?
150 lira. 30 euro
-Bu iş senin amacının bir parçası mı?
Değil.
"Gerçek amacını bulduğunda tek bir amaç tüm hayatını kaplayacak" dedi ve sigarasını söndürüp içeri girdi.
O gece hayatımda izlediğim belki de izleyebileceğim en iyi dans gösterisini izledim.
Diyaloglarda bir miktar değişiklik var. Fakat her güzel hikaye biraz abartıyı hakkeder demişler :)
Vayy :D Güzel hikaye hocam, bu tarz hikayeleri seviyorum ve sende güzel yazmışsın doğrusu. Eline sağlık.
Teşekkür ederim :D
gerçek yaşanmış bir hikaye mi yoksa hayal ürünü mü yazımıydı seçemediysem de okurken keyif aldığım anlatımıyla insanı o anı yaşatan güzel bir yazı ortaya koymuşsun doctor. teşekkürler.
Keyif almak için gelmiyor muyuz hocam :)
Kapitalizmin insanlara yutturduğu en büyük yalan. Bir şey için doğmak, onun için her şeyden vazgeçmek vs... Yok yahu bildiğin huzurlu ve mutlu bir hayat için doğmuşuz ama sistem bizi pohpohluyor egomuzu şişiriyor ve bir şeyleri haddinden fazla önemseyerek ona tutsak olmamızı sağlıyor. Tabii bu da sistemi besliyor.
Neyse çok da şeetmiyim, eline sağlık.
Söylediğinde haklısın ama senin bakış açına göre :) haddinden fazla önemsemek diye bir şey ve özellikle onun konumunda değilken bu kararı vermek zor.
Başka bir bakış açısına göre insan bilerek tutsak olmayı da seçebilir.
Ben de senin söylediğin gibi yaşıyorum henüz. Ama diğer hayata yanlış demek bana fazla cesurca geliyor.
Yorumun için teşekkür ederim :)
:) Yanlış demiyorum. Her hayat yaşayanının doğru kararıdır. Ama İnsanoğlundaki son birkaç yüzyıldaki değişime bakınca kendi trend analizim bu şekilde ortaya çıkıyor diyelim :))
Alex kendi mutlu olmadığını söylemiş zaten, ben demedim o dedi :)
İnsan bilerek tutsak olup, tutsak değilmiş gibi poz veriyor.
Bunların hepsi bence tabii ki.
Bu konular sevdiğim uzun uzun konuşulası ve sonunda bir yere varamayan konular. Ondan burnumu sokuyorum.
Ne demek hocam farklı görüşler insanı geliştirir :) fakat Alex daha mutlu değilim dedi. Öyle bir detay var :)
Böyle daha mutlu değilse, Erkek arkadaşıyla devam etse daha mutlu olacak diye yorumluyorum ben bunu.
Tabii diyalogu yaşayan sen olduğun için senin çıkarımın daha doğrudur.
Evet yorum tamamen doğru fakat mutsuz değil yani kopamadığı başka bir hayat var :) ayrıca dialoglar birebir değil ben hikaye doğru olsa da kompozisyon amaçlı kurgu eklediğimi yorumda belirttim. Sadece söylemek istediğim bazen idealler amaçlar hayatını kaplayacak kadar bir yer kaplar. Bazen bir şeyin bu denli parçası olmayı istiyorum. O amaçla yazılmış bir yazı