Nefrusta'dan Bölümler

Kitabın ilerleyen kısımlarından da bir şeyler paylaşmak istedim. Hikayenin size daha az kopuk gelecek kısımlarından seçmeye özen gösterdim. Keyifli okumalar dilerim.

Kuzeyde, Foldrin’de kimsenin yaşamadığı dağların arasında kalan ince yapraklı ağaçlardan ibaret Lizney Ormanı vardı. Hayden’in evi dağ eteğinde bu ormana yakın bölümdeydi. Ormandan topladığı odunlarla yaptığı evi ısıtmak için yine aynı ormanı kullanıyordu. Uzun süredir bu topraklardaydı. Lizney Ormanı’nın dışına son çıktığı günü oldukça iyi hatırlamasına rağmen üzerinden epey zaman geçmişti. Yiyecek temin edemediği dönemlerde dahi burada yaşamayı sürdürdü. Başka topraklara adım atmama sebebi insanlardan uzak durmaktı. Onlarla her karşılaştığında sanki başa dönüyor ve benliğini kabullenemiyordu. Bin yıl önce onlardan farklı görünmüyordu. Diğer tüm asfenler gibi o da sıradan bir insan gibi görünüyordu. Fakat bin yıl önce yaşadıkları onu bilinçli şekilde bu lanetli yaşama sürüklemişti. Birçok şekilde yaşamaya çalışmış sonra en sonunda Hayden de Berzax gibi yalnız yaşamayı seçmişti.

Vücudu gri tondaydı ve dağınık şekilde tüm vücudunda morluklar vardı. Göz altları neredeyse siyahtı. Bembeyaz gözleri ise korkutucu görüntüsünü tamamlıyordu. Soğuğu çok umursamadan sade kıyafetlerle karların üzerinde yürüyordu. Her gün ihtiyacı kadar odunu bu ormandan temin eden Hayden yine ezbere bildiği günlerden birini yaşayacağını düşünüyordu. Ağacın dalına elindeki baltayla henüz birkaç darbe vurmuştu ki dayanılmaz bir acıyla çığlık atmaya başladı. Kalbinden başlayan dayanılmaz acı tüm vücuduna yayılıyordu. Düşünemiyor, anlayamıyor sadece çığlık atıyordu. Orman, dağların arasında sesin yankılanmasını engelleyememişti. Acıya uzun süre dayanamayan Hayden bayıldı. Gözlerini tekrar açtığında ise iki kişi başında duruyor onu uyandırmaya çalışıyordu. Bir tanesi;
-Hey hey bana bak buradayım. İyi misin?

Evet. Sanırım.

-Sesini duyduğumuzda uzaktaydık. Geç bulduk seni. Bir ayı tarafından saldırıya uğradığını düşündük.

Hayden ellerine baktı. Bir süre inceledi. Sonra hızlıca üzerini çıkarmaya başladı. Vücuduna bakıyordu. Telaşını gören adam;
-Kontrol ettik merak etme yara almamışsın. Yine de başına ne geldiğini anlayamadık.
Hayden önce kendisiyle konuşan adama sonra diğerine baktı. Tekrar ellerine baktıktan sonra;

Sanırım gitmeliyim. Teşekkür ederim ama size verebileceğim bir şeyim yok.

-Biz sadece iyi old…

Dediğim gibi teşekkür ederim.

Hayden hızlıca ayağa kalktı ve evine doğru yürüdü. Yürürken zaman zaman eline bakıyordu. Kollarını yanlara açınca normal görünüyor. Öne aldığında ise gri ve yer yer mor olan lanetli görüntüsüne dönüyordu. Takip edildiğini fark etti. Çünkü sadece bir insanın gördüğü yer normale dönüyordu. Kendini eskisi gibi görmeyi epey özlemişti. Fakat şu an bu özleminden fazlasını düşünmeliydi. Ormanda başına gelenlerin bir anlamı vardı. Çektiği o acıyı anımsadı. Üzerinden bin yıl geçmesine rağmen fazlasıyla tanıdık bir acıydı. Nefrustanın Ruhlarını yaratmak için düzenlenen ayinde ruhunun tözünü vermişti. Başına gelecekleri biliyordu ama biri bunu yapmalıydı. Herkes ruhunun bir parçasını bağışlamıştı ama bir kişinin ruhunun tözünü vermesi gerekiyordu. Şimdi gidip Berzax’ı bulmalıydı. Uzun zaman önce düşündüklerini hayata geçirme vaktiydi. Ne zaman geleceğini bilmediği işareti almıştı. Uzun ve yalnız bir hayat onu zaman kavramından koparmıştı. Eve girer girmez yatağına yöneldi. Birkaç örtüyü üst üste koyarak uyuyordu. En ince olanı alıp bir bıçak yardımıyla ikiye böldü. Bir parçayı yatağının üzerine serdi. Yatağının altından çıkardığı birkaç parça eşyayı üzerine koydu. Örtüyü bağladı ve evden çıktı.

---

Berzax’ın nerede yaşadığını biliyordu. Bir kez yanına gitmişti ve hiç hoş karşılanmamıştı. Fakat bu kez söyleyeceklerinin ilgisini çekeceğini umuyordu. Berzax dünya üzerinde bu laneti taşıyan ilk kişiydi. Bildiği kadarıyla sadece iki kişiydiler. Fakat Berzax ruhunun tözünü bağışladığı o ilk ayinde başına nelerin geleceğini bilmiyordu. Safarosların yaratılmasında ilk kez o kitabı açmışlardı ve Berzax, lanetli görüntüsüyle Asfenlerin yanında daha fazla kalmayıp Nefrusta’yı terk etmişti. Nefrustanın Ruhlarını yarattıktan sonra yanına giden Hayden’e çok kızmış, “yaşadıklarımı görüp nasıl böyle aptalca bir şey yaparsın?” demişti. Hayden’in ise “dünyayı bulaştırdığımız pislikten kurtarmalıydık” cevabını aptalca bulmuştu. Hayden eğer haklı çıkarsa bu kez Berzax’ın yanına büyük bir ödülle gidiyordu. Ona ölümü sunacaktı.

_Kaynak

Hava karardığında Berzax’ın kaldığı yere ulaşmıştı. Kapısını çaldı. Bir süre bekledi ama kapı açılmadı. Tekrar denedi. Evin üzerinden tüten dumanlar içerde olduğunu söylüyordu. Kapısına gelen herhangi birini de umursamadığı düşünüldüğünde Hayden kapıya sert bir tekme atmaktan çekinmedi. Kapının açılmasıyla Berzax’ı karşısında gördü.
-Evime girebilmenin başka yolları da var Hayden.

Berzax, bir an hiç açmayacağını düşündüm.

Hayden sanki kendisine bakıyor gibi Berzax’ı süzmüştü. Beyaz gözler gerçekten korkutucuydu. Taşıdıkları lanet insanlara görünmese de asfenler için durum farklıydı. Berzax uzatmadan tavrını belli etti;
-Ne arıyorsun burada?

Bugün aynı acıyı yaşadım Berzax. Bin sene önce yaşadığım acıyı yaşadım. Bunun anlamını biliyorsun.

-Pekala, bin yılı tamamlamadan ayini yapmışlar. Yine de ilgilenmiyorum.

Sen yaşamadın mı?

-Yakında katlanılmaz bir acı çekeceğimi haber vermek için mi buradasın Hayden?

Safaroslar da geri dönecek ve…

-O konuyla da ilgilenmiyorum. Bin sene önce de ilgilenmemiştim.
Hayden kendisini ısrarla dinlemeyen Berzax’a sesini yükseltti.

-Farklı şekillerde yaşamaya çalıştım. İnsanlarla birlikte de yaşadım. Yüzlerce farklı şekilde ölmeye çalıştım. Sadece daha fazla acı çekiyordum. Eminim her birini sen de yaşamışsındır. Eğer ölmemizin bir yolu varsa o büyülü yaratıklar olabilir.
-Ölmemizin bir yolu yok!

Nereden biliyorsun?

-Safaroslar bizi öldürsün diye denizleri aşıp şansımızı deneyeceğiz öyle mi?

Yapacak daha iyi bir işin varsa tek giderim.

Berzax çok uzun zaman önce ne yaşıyorsa kabullenmişti. Artık üzerine düşünmüyor, farklı bir hayat denemiyor sadece yaşıyordu. Bu hayattan nefret etse de bunu kendine hatırlatmamaya çalışıyordu. Şimdi ise karşısındaki beyaz gözlü adam durumu onun gibi kabullenmemiş, sansını denemek istiyordu. Bir süre gözlerini kapadı. Sıradan olmayan her gün onun için çok güzel olabilirdi. Sadece aynı tadı tekrar almak istemiyordu. Fakat Hayden aklına bu fikri soktuktan sonra çok sabredemezdi.

-Pekala geleceğim. Fakat bir şartım var. Gitmeden Nefrusta’ya uğramak istiyorum. Tokanzi’nin uzun zamandır orada olmadığını duydum.
Hayden bunu duyduğuna çok sevinmişti. Berzax’ın kabul etmeyeceğini düşünmüştü ama bu yolculuğa tek çıkmayacaktı.

Tokanzi’den hala nefret mi ediyorsun?

-Tokanzi’den her geçen gün daha çok nefret ediyorum. Dünyayı karanlığa sürükledi ve bunu yaparken beni dünyanın her anını izlemeye mecbur etti.

Hepimiz dünyayı karanlığa sürükledik ve Tokanzi başına neler geleceğini bilmiyordu.
-Bu saçmalığı anlatmaya devam edersen yolculuğu tek yaparsın.
Tamam pekala bu konu açılmayacak.

Kısa süre sonra ikisi yola çıkmışlardı. Berzax konuşmaktan pek hoşlanmasa da uzun yolculuk sırasında Hayden’in bazı anılarını dinledi. Uzun zamandır hissetmediği heyecanı hissediyordu. Nefrusta’ya gitmek bile her günün aynı olduğu hayatına fazla gelmişti. Neden daha önce gitmediğini düşündü. Belki de bin yıldır kendini cezalandırıyor ve Tokanzi’ye kızıyordu. Safarosları çağırırken Tokanzi’nin yaptığı konuşmayı unutamıyordu. “Hepimiz ruhumuzun bir parçasını bağışlamalıyız. Bizim için acı verici olacak. Aramızdan biri ise diğerlerinden daha büyük bir acı çekecek. Bizi Asfen kılan şeyi, ruhunun tözünü verecek. Kimse yapmazsa bunu ben yapacağım.” Konuşma sırasında Tokanzi, Berzax’a bakmıştı. Tüm ailesinin Nefrusta'da yaşananlar sırasında öldüğünü biliyordu. Tokanzi’ye olan nefreti buradan geliyordu. Sonrasında neler olacak bir fikri yoktu ama Tokanzi’nin bunu bildiğini düşünüyordu. Hayden’i görmek de ne kadar sefil bir hayatı olduğunu hatırlatmıştı. Yol boyunca kendini eski hikayeleri düşünmemeye zorladı. Yine de önce Nefrusta’yı görecekti ve ardından belki de uzun süredir hayalini kurduğu ölümüne kavuşacaktı.

5846 Sayılı Fikir ve Sanat Eserleri kanununa göre tüm hakları bana aittir.

kaynak