23 Nisan'ın Algılanması [cointurk 26.Projesi] yildirayhan#1334

Merhaba arkadaşlar, yine günün anlam ve önemini belirten bir proje daha geldi. Fakat bu seferki neşeli. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı.

İstisnasız her yıl dönümünde farklı yaş gruplarınca farklı etkinlikler çerçevesinde kutlanarak hatırlanır; Bir günlüğüne başbakan, cumhurbaşkanı olunur, şiirler, şarkılar okunur, danslar edilir, ziyafetler verilir…. Aklınıza “kutlama” adına ne gelirse bir çoğu, yurdumuzun farklı bölgelerinde aynı gün icra edilir.

Hiç kuşkusuz ki bu kutlamalardan en çok zevk alan kişiler arasında çocuklar yer almaktadır. Onlara oyun, eğlence, şeker dediniz mi yaptıramayacağınız iş yoktur. Hatırlayın, bir zamanlar bizde onlar gibiydik. Oyun oynarken (bilgisayardan bahsetmiyorum) dünyayla irtibatımızı keser kendimizi kaptırır ve annemiz eve çağırdığında hiç gitmek istemezdik.

(Yaşımız ilerledikçe oyunlardan aldığımız zevkler artık yavaş yavaş yok olmaya başlıyor. Çünkü artık onların sadece birer “oyundan” ibaret olduklarının farkında oluyoruz.)

23 Nisan’ın adında “bayram” olduğu için çocukken her bayram gibi bu bayramın da gelmesini sabırsızlıkla beklerdim. İlkokula başladığım dönemlerde ailemle okul bahçelerinde icra edilen gösterilere giderek bir farkındalık yakalar ve eğlenirdim. "Demek ki 23 Nisan’da; şiir okunur, dans edilir, kompozisyon okunur ve günün anlam ve önemini belirten konuşmalar yapılır” derdim. O günün fotoğrafını her 23 Nisan’da tekrar anımsayarak yeni 23 Nisan ile karşılaştırırdım. Zaman geçtikçe fotoğrafta yer alan bazı nesnelerin silindiğini, yerine yeni nesnelerin geldiğini ve bazı nesnelerin ise belirsizlikten kurtularak keskinleştiğini gördüm.

İlkokul yıllarımdaki 23 Nisan’da: şiir okunur, folklor gösterisi yapılır ve okul müdürü biraz gün hakkında konuşur ve elimizde bayraklar, alkışlardır.

Ortaokul yıllarında ise: şiirler okunur, kompozisyon yarışmaları yapılır, birincilere ödüller verilir ve tiyatro icra edilirdi.

Lise yıllarında ise benim için artık farklılaşmaya başlıyordu 23 Nisan. Artık çocuk değildim. Yetişkinliğe yavaş yavaş adım atıyordum ve 23 Nisan artık yeni çocukların oluyordu. Sırada bekleyen benim bayramım olan 19 Mayıs vardı. Belki o dönemde 23 Nisan’ı sadece “çocukların” kutlayacağına, onların bayramı olduğuna inandırılıyorduk çevremizce. Yetişkindik artık, çocuk değil. Bu nedenle 23 Nisan’ın yaş ilerledikçe bende ve yaşıtlarımda kalan tarafı sadece “ulusal egemenlik” kısmı olmuyordu. Çocuklar “Çocuk Bayramı” nı kutlarken bizler “Ulusal Egemenlik Bayramını” kutluyorduk.

Devletin bana göre manzarası en güzel lisesinde okuyordum. İlk ve ortaokuldan farklı olarak Beşiktaş’ta ki statta gösteriler yapıyor, havadan bakıldığında okunabilecek yazı ve şekillerin içerisinde yer alıyordum. Akşam olunca da farklı yerlerde icra edilen kutlama ve tiyatrolara gidiyordum.

Kısacası 23 Nisan’ın bazı yaşlarıma göre bende oluşturduğu anlamlarını sırasıyla anlatmaya çalıştım. Önemi gerçekten çok büyük. Kurtuluşumuzun bir simgesi, egemenliğimizin bir simgesi olarak Türkiye Cumhuriyeti Toprakları’nda her dönem kutlanarak anılması, bu günlere gelmemizde büyük katkıları olan şehit ve gazilerimizi anarak törenlere başlanmasına devam edilmelidir.