Hayatına anlam veren şeylerin aslında anlamsız kaldığı bazı durumlar vardır ..

..// Merhaba .. Bir süredir android bir uygulama sayesinde hayata tutunuyordum . Kampüs diye bir program ... Üniversite öğrencilerinin yada olmayanların anonim kayıtlar oluşturarak birbirleriyle iletişim kurduğu bir platform . Resim yok , isim yok , nickname , kullanıcı adı yok.. profil yok . Sosyal ağ yok.. tamamen ekranda yazı dizileri akar siz rastgele yorum yapar yorum üstünden konuşur ve kişi paylaşımı kaldırırsa iletişimi kaybedersiniz .. Bir mesaj hakkınız vardır onunla isterseniz yine aynı anonim koşullarda iletişimde kalabilirsiniz istediğiniz kişiyle ki yine mesajı taraflardan biri silerse ietişiminiz yine kopar kimle konuştunuz ne konuştunuz bilemezsiniz ... Neyse..

Tabi böyle bir ortamda , böyle bir geyik kirliliği ve karmasanın içerisinde tanıştığınız çok farklı insanlar olabiliyor.. Trollemek dediğimiz eylemi burda çok sık yaşarsınız . Ama bazen öyle şeylere rastlarsınız ki , kendinize kapanır düşünmek istersiniz .. Bugüne kadar yaptıklarınızı gözden geçirir elinize ne geçtiğini anlamak isterseniz eğer elinizde koca bir sıfır varsa bu kahredicidir ..

Bi süredir anonim bi kişiyle konuşuyorum .. Nasıl biri, kimdir, nedir , necidir bilemiyorum . Bi kaç saattir hikayesini dinliyorum öyle içten ki ... 21 yaşında , tek başına , istanbulda , bir tek göz odada bir çatı katında yaşıyor .. Anladığım kadarıyla psikoloji okuyor , hocasının projesi ile bazı ailelern engelli çocuklarına resim yaptırıyor , ve eğer aileler iyi geldiğini söyleyerek devamında gelmesini isterse bi küçük kazancı oluyor. Ara sıra resim yapıyor , bunları satmaya çalışıyor .. Annesi babası yok . Devlet yurdundan 18 yaşında çıkıp hayata atılmış direk ve tek başına gelebildiği nokta burası .. Devletten ilk bursunu almaya geldiğinde 3 gün Ankara'da sokaklarda yatıyor .. Bunu tek başına bir kız olarak yapıyor.. Kendine ufak bi düzen kurmuş , okula bisikletiyle gidip geliyor. duş almak için su ısıtıyor , çamaşırlarını hala kaynatıyor.. parfüm deodorant gibi şeyleri yok saçlarını kendi kesiyor... ve böyle devam ediyor ..

Açıkcası bu zamanda harekete geçmek ya da bir şeyleri başarabilmek için illa ki tam olmasını isteriz herşeyin evimiz olsa dolabımız , çamaşır makinemiz niye yok deriz , ders çalışıcaz diyelim ama bilgisayarımız yok deriz olduğunda oyun oynamayacakmışız gibi sanki.. Hep bir şeyler eksik gelir ve her zaman bir şeyleri neden olarak önümüze koyarız. Bende az yapmadım bunları .. Fakat şu an son bi kaç saattir yapmış olduğum konuşmaya bakarak ben neyi başardım diye düşünüyorum .. Sahip olduklarım beni tatmin etmedi açıkcası , imkansızlığın içinde imkanları yaratabilecek güce sahipken imkanların arasında imkansızlığı yaratanlar olmaya ne zaman başlamıştık bilemiyorum ..