bir kukla dans ediyor renklerin koynunda

Ne zamandan beri unutulansın kalabalık hayatın ıssız nefes aralarında, ne zamandan beri korkar oldun adımından arda kalanı kaybedilenlerin yanına koymaktan , ne zamandır gözünü kamaştırıyor bu ışık , sessizliğin arasında fısıltılar ve gecenin aydınlık oyunları …ne zamandır unuttun nefes almayı, gerçek bir ölüme eşdeğer olanla uyanmayı neden unutamadın hala.. ateşli gecenin sababahında avucunda ki yanık izi neyin nesiydi yine.. nereden gelmiştin rüyandayken gerçeğe… ?

Her şeye rağmen gözünü araladığın her anda, gün ışığı damlıyor geceden arda kalan ıssızlığa, bir kaç bulut son bir yas tutuyor gecenin ölümüne …ve dağılıyor gözyaşlarının bahçesinde.. bir nefes , kırıyor zincirini geceden dökülüyor taneleri ve dönüşümü tamamlanıyor renklerin arasında, işte orada kaçan bulutların tam altında , rengarenk bir nefes var bu gök kuşağında….ve bir adım atarsın, yüzüne vuran sıcaklık ! kuşlara özendiğin an savrulur küllerin , dökülür gökyüzüne, kirlenir bulutlar , her yağmur tanesi ayrı bi karanlığa hapsolur , gün doğumuna gebe gecenin kanında….

B.Z.K…