Bu gönderi buradaki yarışmaya destek amaçlı hazırlanmıştır. @steemitci 'ye tebriklerimi sunarım.

Bir Denizci İçin İlkbahar

Fotoğrafın çekildiği yer	Kamera	Edit
Akdeniz	Samsung S7 Edge	Adobe Lightroom

İlk bahar, son bahar... Bir denizci için ikisi arasında çok fark vardır. Fırtınalar diner, aile daha çok özlenir... Artık yaz gelmeye başladığı için insanlar sürekli instagrama, facebook'a gönderiler atarlar.
Bu fotoğrafları gördükçe daha çok özlersiniz ailenizi. Eğer gemide çalışmaya devam ediyorsanız... Ne yazık ki 3 sene boyunca yazları gemideydim. İlk baharı yaşayamadım. Bu sene, 3 seneden sonra ilk defa evde olacağım. Ailemle ve sevdiklerimle.
İnsan, sevdiklerinin değerini onlardan uzak kaldığı zaman anlar. İlkbahar da böyle benim için. Yaz mevsiminin değerini, onu kaybettikçe anladım. İlkbaharın değerini, yazı özledikçe...
Hasret, bir denizcinin en yakın arkadaşı ve en ezeli düşmanıdır.
Geceleri daha temiz görünmeye başlar gökyüzü ilkbaharda. Denizde ışık kirliliği yoktur...
Yıldızları izlersin, gemi seyrine devam eder... Daha keyiflidir ilk bahar. Fırtınalar azalır, insanlar daha mutlu olmaya başlar, gittiğin limanlarda daha güler yüzlü, daha sevimli insanlar görürsün...

Bir denizci için, mutluluğun habercisi olarak kabul edilebilir ilkbahar... Tabi eğer yazın evine dönecekse... Tatile gidecekse... Yoksa, bir kıskandırıcı unsurdur sadece...

İlkbahar Anısı

Yukarıda görmüş olduğunuz resim, @ruen 'in çizmiş olduğu, benim instagramımdaki bir resim. Bu resmi Endonezya'da bir kaç çocuğa yardım ettikten sonra çekmiştim. Instagram linkimi ve resmin linkini, şahsi nedenlerden dolayı paylaşmıyorum. Şimdi anıya geçelim...

Şu ana kadar yaşadığım en güzel seferlerden birini ilkbaharda yaşadım. 2 sene önceydi, Endonezya'ya gidiyorduk. Açıkçası çok fazla bir ümidim yoktu. Orada bir kaç hafta kalıp eve dönecektim. Gittiğimiz yer çok fakir bir yeriydi Endonezya'nın, Amurang diye bir yer. Gemiyle oraya yakıt götürüyorduk, şehire enerji sağlayacak olan yakıt.

Her neyse, biz oraya gittik ve uzun bir yolculuk olduğu için dışarıya çıktık. Yani şehre gittik. Şehir, yıkık dökük, harabe ve çok fakirdi. Dolayısıyla büyük şehire gitmek istedik. Orada alışveriş merkezi olduğunu vesaire söylediler. Bizim de bir kaç ihtiyacımız vardı.

Biraz alışveriş yaptıktan sonra ucuz olduğunu fark ettik ve bu resimde görmüş olduğunuz çocuklara da bir kaç kutu atıştırmalık çikolata vesaire aldık. Çok da bir şey tutmadı, 15$ falan gibi bir şey tutmuştu sanırım. Geri döndüğümüzde kutuları çocuklara verdiğimizde çok mutlu oldular.

Gemideki herkes elini taşın altına koydu ve daha bir çok şey yaptık ama kendi reklamını yapıyor gibi olmaması için bunları anlatmayı ''etik'' bulmuyorum. Sizin çikolata kısmını bilmeniz yeterli :)

Çocukların köyü şehire biraz uzaktı. Ayrıca aileleri de köyde yaşıyordu yani şehire giden yol çok engebeli ve zordu, sürekli gidemiyorlardı ve üstelik çok az para kazanıyorları. Daha iyi anlayabilmeniz için haritayı koyayım.

Yeşil olan yer geminin olduğu yer, kırmızı ok ise şehre giden, Amurang'a giden yol.

Okuduğunuz için çok teşekkür ederim. Unutmayın ki, gittiğiniz her yerde, her zaman yardıma muhtaç insanlar vardır. Özellikle de çocuklar var ise, elinizi vicdanınıza koyup 2 kez düşünmeli ve ona göre yardım yapmalısınız. İlkbahar'ın her zaman yardımlaşma ve sevinç getirmesi dileğimle...