Oil stones: a city in the open sea

Petrol Taşları, 1940'ların sonlarında, artık gezegende bulunmayan analogları olan açık denizde bir şehirdir.20. yüzyılın başlarında, Rus İmparatorluğunun petrol başkenti Bakü'ydi, dünya petrolünün yaklaşık% 50'si ve ülkenin petrolünün% 90'ı burada çıkarıldı. Bakü'nün çevresi rezervleri tükendikçe, yeni alanlar geliştirme sorunu Sovyet yetkilileri önünde daha keskin bir şekilde ortaya çıktı. Kardinal karar, İkinci Dünya Savaşı'nın bitmesinden kısa bir süre sonra - denizde petrol aramak için yapıldı.Hazar'da yerel balıkçıların Kara Taşlar olarak adlandırdıkları, Absheron Yarımadası sahillerinden yüz kilometre kadar uzakta oldukları, su yüzeyinin üzerinde zorlukla çıkarılan kayaçlar olduğu bir yer vardı. 1948'de petrol endüstrisi bakanı Nikolay Konstantinovich Baibakov liderliğindeki kara taşlara jeolojik keşif grubu gönderildi. Sonuç açıktı - petrol var.Siyah taşlı denizin derinliği sadece 20 metre idi, bu yüzden açık denizde bir üs inşa etmeye karar verildi. Köprü başı, aynı zamanda deliciler için bir sığınak olarak kullanılan eski gemi "Chvanov" olarak hizmet etti. Kara Taşlar üzerindeki ilk kuyu bir yıl sonra başlatıldı, daha sonra burası hemen Petrol Kayalar olarak adlandırıldı.Altı ay sonra, ilk gemiye başka bir altı tane daha eklendi. Böylece, gelecekteki yerleşimin merkezi oluşturuldu - “yedi gemi adası”, gemi metal köprülerle bağlandı ve ilk evler inşa edildi. Toplamda iki katlı 16 ev, bir kütüphane, kantin, ilk yardım çantası ve iki elektrik santrali inşa edildi. Sondaj kuyusu sayısının artmasıyla birlikte, sondajlar için evlerin inşaatı ve kamyonların sessizce hareket ettiği birçok kilometrelik köprü inşaatı daha da aktif bir şekilde hareket etmeye başladı. Şu anda bu şehrin sokaklarının uzunluğu 350 kilometredir.O zamanlar yaklaşık 5000 kişi hayatını bir sinema, bir fırın, bir limonata dükkânı ve hatta daha sonra inşa edilmiş bir dinlenme parkıyla aydınlatılan Petrol Kayaları üzerinde çalıştı. Buradaki sanatçılar da, nadiren, sondajcıların moralini yükseltmek için gelen değildi.Köydeki ciddi değişiklikler 1960'ta Nikita Sergeevich Kruşçev'in gelişinden sonra başladı. Buralarda işçiler sıradan kışlalar gibi ahşap evler hakkında şikayette bulundular. Nikita Sergeevich hemen yeni bir modern konut inşaatı emrini verdi. 10 yıl sonra, Oil Rocks, 2 dokuz katlı ve 3 beş katlı yurtlar vardı.Şu anda köy, tüm yeni modern binalar, bir dizi anıt, anıt, bir müze, bir futbol sahası ve Petrol Kayaları Gururu ile birlikte büyüyerek gelişmeye devam ediyor - “Kuru Ev” köyde faaliyet gösterdiği için yerel halk ile çok popüler olan “Çay Evi”.Jeologlara göre, bugünün üretim hacimleriyle, önümüzdeki on yıl boyunca petrol alanlarında yeterli petrol olacak. Petrol bittiğinde ne olacağı bilinmeyecek, fakat her durumda, Petrol Kayaları uzun zamandır insanın, bir kez daha açık denizlerde bütün bir şehri inşa ederek, doğayı bir kenara bıraktığı gerçeğine bir anıt olarak kalacaktır.

Oil Stones is a city in the open sea, founded in the late 1940s, the analogues of which no longer exist on the planet.At the beginning of the 20th century, the oil capital of the Russian Empire was Baku, about 50% of the world's oil and 90% of the country's oil were extracted here. As the reserves in the vicinity of Baku were exhausted, the question of the development of new deposits arose with the Soviet government. The cardinal decision was made soon after the end of the Second World War - to look for oil in the sea.There was a place on the Caspian that local fishermen called Black Stones, about one hundred km from the coast of the Absheron Peninsula. These were rocks that barely protruded above the surface of the water. In 1948, a geological exploration group was sent to black stones, led by the oil industry minister, Nikolay Konstantinovich Baibakov. The conclusion was unequivocal - there is oil.The black stones had a depth of only 20 meters, so it was decided to build a base in the open sea. An old ship "Chvanov" served as a platform, and it also served as a refuge for the drillers. The first well on Black stones was launched a year later, after which the place called oil stones.Six months later, six more were added to the first ship. Thus, the center of the future village, the “island of seven ships,” was formed, the ship was connected with metal bridges and the first houses were built. the increase in the number of drilling wells, the construction of residential houses for drilling and many-kilometer-long bridges on which trucks were already moving more and more actively unfolded. At the moment, the length of the streets of this town is t 350 kilometers.At that time, about 5,000 people worked on the Oil Rocks, whose life was brightened up by a cinema, a bakery, a lemonade shop and even a rest park built a little later. Artists here were also not uncommon, arriving to raise the fighting spirit of the drillers.Serious changes in the village began after the arrival of Nikita Sergeyevich Khrushchev in 1960, to which workers complained about wooden houses more like ordinary barracks. Nikita Sergeyevich immediately ordered the construction of a new modern dwelling.Currently, the village continues to develop overgrown with all new modern buildings, a number of memorials, monuments, a museum, a football field and the Pride of Oil Rocks have appeared - “Tea House”, which is very popular with the local population, because the “dry law” operates in the village.According to geologists, with today's production volumes, there will be enough oil in oil fields for the next decade. What will happen when oil runs out is unknown, but in any case, oil stones will long remain a monument to the fact that man once again curbed nature, having built a whole city In the open sea.

İmage1