Huzuru Aramak
Çoğu zaman huzuru hissetmek istiyor insan. Buna ihtiyaç duyma sebebi ise çok basit: bu yorucu hayatın yükü. Bazen anılarla baş etmek imkansızlaşıyor, bazen akıp giden ana ayak uydurmak. Aslında başlı başına insan olmak zor. Yükleri var; sorumlulukları, kuralları, bir düzeni. Bu düzene uymadığın an insanlığını silip atmak istiyorsun çünkü kendini buraya ait hissedemiyorsun. Düzenin dışına itilmiş, hastalıklı bir varlık oluyorsun artık. Bir bakmışsın ne dostun var etrafında ne de duyabileceğin bir ses. Artık hiçbir şeye eskisi kadar değer veremez oluyorsun; ailene, arkadaşlıklarına, eşyalarına, etrafındaki hiçbir şeye. O zaman yitip gittiğini hissediyorsun, var olmanın anlamsızlığını.
Yine böyle hislere kapıldığım bir gün sahile indim. Sadece yürümek istedim, hiçbir şeyi düşünmeden saatlerce yürümek. Ve bu manzarayla karşılaştım. İşte o zaman anladım ki sana huzur veren şeye kavuştuktan sonra anlamsızlaştırdığın şeyler yeniden anlam kazanıyor, yitirilen değerler yeniden doğuyor. Bu benim için bir gereksinim, bir ilaç. Sahildeki bu manzaraya kavuşmak bana deva oldu. Artık her yalnız hissettiğimde bu güzel sahile inip yürüyorum ve manzaranın tadını çıkarıyorum. Sanırım bu güzelliği İzmir'den başka yerde bulamazdım.
Umarım bu eşsiz manzara size de huzur verir. Kederlerinizden kurtarır ve sizi arındırır.
resimler çok derin sanki pare pare olmuş ciğerin iç yüzü gibi harika. ben de ne zaman bi boşluğa düşsem Ankara'da sahilde dolaşırım bizim oranın sahilleri kadar güzel olmasa da burası da iyiymiş :)
Ankara'nın sahilleri bir başkadır tabi :) İzmir basit kalır onun yanında :)
içlenmeyeceğinizi bilsem tabii ki :))
Problem yok. Ankara da benim için özel bir yer :)
Hayatımıza anlam katacak şeyler çok uzakta ve ulaşılmaz yerlerde değil bence. Tükenmişlik duygusuna kapıldığımız anlarda, enerjimizi yükseltecek birikimler çok yakınımızda aslında. Çok iyi yakalamışsın hayatın anlamını. Serseri İstanbul'un: Güzel kız kardeşi İzmir :)
:) ne de güzel anlatmışsınız. teşekkürler.