Sesimi Duyan Var mı !!!

Günlerden 17 ağustos 1999, saat 03:02, önce hafif bir uğultuyla gelen bir sesin ardından şiddetlenen uğultu ve tarifi olmayan bir sarsıntıyla uyandı o anı yaşayanlar...

[kaynak](https://youtu.be/9KkI8svunnA) 45 sn süren yaklaşık 7. 5 Mw şiddetindeki depremde, bilinen 18.373 ölüm, 23.781 yaralı oldu. 505 kişi sakat kaldı. Resmi olmayan bilgilere göre ise yaklaşık 50.000 ölüm,  100.000'e yakın da yaralanan oldu. Ayrıca 133.683 çöken bina ile yaklaşık 600.000 kişiyi evsiz kaldı.

Hepimizi derinden sarsan 17 ağustos depreminin bilonçosu çok ağır olmuştur.

  Evet bilançosu bu kadar ağır olan bu deprem yüreklerimizden beynimizden hiç silinmedi. Marmara Bölgesinde olup da bu korkunç  depremi yaşamayanımız yoktur. Hep o ses kulaklarımızda yankılandı "sesimi duyan var mı?" Günlerce gözyaşı döktük haberlerde izlediğimiz görüntülerle, bir de o anı yaşayanlara sormalı, bizler izlerken ağladık onlar yaşarken mahvoldular, yuvaları yokoldu, ocakları söndü, bebeler öksüz; analar, babalar evlatsız kaldılar, feryatlar figanlar koptu hepsinin yüreğinden, nasıl anlatılır ki bu acı, tarifi var mı? Allah bir daha kimseye yaşatmasın bu acıyı.

---

Deprem günü şiddetli sarsıntının merkezinde değildim ama yakınlarındaydım. Depremi merkezinde yaşayanlar kadar sarsıcı bir şekilde yaşamadım ama, orada yaşananlar ölenlerimizin acısı hepimizi derinden sarstı. Bugün bile izlediğim videolar beni derinden etkiledi, gözyaşlarımı tutamadım feryat ve figanlara...

---

Aradan 19 sene geçmesine rağmen halen dün gibi hafızamda unutmadım, unutmadık... O gece deprem anında uyuyamıyordum, eşimle bir tartışma yaşamıştım ve üzüntüden uyuyamıyordum. O da ben de uyanıktık, o salondaydı, ben yatakodasında, çocuklar odalarındaydı. Saat 03:02 iydi, bir uğultuyla geldi deprem, önce yavaş bir sarsıntı, ardından yürekleri kaldıran şiddetli sarsıntı, hemen fırladık yataklardan, ikimiz de çocukların bulunduğu odaya koştuk ben birini o diğerini kucakladı, o zamanlar köyde kayınvalimde kalıyorduk. Ev iki katlıydı, alt katlar dükkan tarzında, üst katlar daire şeklinde... İki katlı merdiveni kucağımızda çocuklarla koşar adımlarla indik eşimle. Herkeste bir panik ve korku hali vardı. Bizler depremi çok ağır yaşamadık ama korkusu yetmişti. Can tatlı derler ya gerçekten doğru... Elbet vereceğiz bu canı ama hayırlı bir şekilde verelim inşallah. Sonrasında eşimle neden tartıştığımızı bile unuttuk ölümlü dünyada.  Hemen haberleri açtık ve bu acı depremin çok ağır bir deprem olduğunu öğrendik. Merkez üstü Gölcük olan deprem bize yaklaşık 100 km uzaklıkta bir mesafedeydi ve biz ancak 5 şiddetinde hissetmişizdir. Buna rağmen günlerce evlerimize giremedik, çocuklarım küçüktü. Oğlum bir yaşında kızım ise iki yaşındaydı. Bebektiler daha... Aşağıda rutubetli, geceleri hamam böceklerinin cirit attığı dükkanda yattık günlerce, çocuklarım hasta oldular, ateşlendiler. Korkuyorduk giremiyorduk evlere.

Allahım depremi yerinde yaşayan o insancıklar nasıl dayandılar. Neler yaşadılar, bizler sadece izlediğimiz kadarını biliyoruz.:(

  Allah ölenlerimize rahmet eylesin. (https://steemit.com/jumbot/@jumbot/jumbot-guencelleme-19-05-2018-delegasyon-ile-ueyelik)  

---

Posted from my blog with SteemPress : http://baycan.steemblogtr.ovh/2018/08/18/sesimi-duyan-var-mi/

---