Kanatsız Melek [Cointurk 26. Projesi] basak2208

Kanalınıza yeni katılmış bir Steemit üyesi olarak böyle güzel bir gün öncesinde
ben de bir anımı anlatmak istedim.

İlkokul 4. sınıfta okuldaki gösterilerde peri olarak rol alacaktım. İçim içime
sığmıyordu, bir an önce 23 Nisan gelsin istiyordum.

Gösterimize hazırlanıyorduk ama kıyafetim hala hazır değildi. O zamanlar
imkanlar bu kadar geniş olmadığı için (şimdi mağazalarda her türlü kıyafeti
bulabiliyorsunuz) özel oarak hazırlanmasını bekliyorduk.

Gösterimize tahminen 10 gün kala kıyafetlerimiz geldi, mutluluktan havalara
uçuyordum, şeffaf kanatları olan kırmızı bir peri kıyafetim vardı.

Kıyafetimle okuldan eve geldiğimde sanırım hava soğuktu o yüzden çok
istediğim halde kıyafetimi giyip sokağa çıkamadım ama insanların görmesi
için evdeyken balkona çıktığımı hatırlıyorum.

Artık zaman hiç geçmiyordu, 23 Nisan bir türlü gelmiyordu. Nihayet 22 Nisan
gelmişti, artık sadece bir gün kalmıştı.

Zaman bir an önce geçsin diye erkenden yattım ama heyecandan uyuyamıyordum.
Sabah erkenden kalktık,annem, babam ve abimle kahvaltımızı yaptık. Biz
abimle önden gidecektik, annemle babam da gösteri saatine yakın gelecekti.
Abimle aşağıya indiğimizde zeki abimden kendisinden beklenecek sivrilikte
bir fikir geldi. "Gel şu karşı bahçeden kestirme yoldan gidelim, okula daha çabuk
varırız" dedi. Ben itiraz edecek gibi oldum "hadi, okula çabuk gitmek istemiyor
musun?" dedi. İstiyordum evet. "Peki "dedim usulca. Karşı bahçeye geçtik,
aşmamız gereken bir duvar vardı, önce abim tırmandı ve atladı, arkasından
ben tırmandım. Abim "hadi atla, ben seni tutacağım" dedi. Tam atlarken orada
bulunan ağacın dalı benim şeffaf kanadıma cartt diye girdi. Artık kanadı
kırık bir melek olmuştum :D Şimdi gülücük işareti koydum ama o gün
ağlaya ağlaya eve döndüm.

Evde olanları anlattım, annem ve babam beni teselli etmeye çalıştılar,
annem tamir edeceğini söyledi, ama olmadı tabi. Ben okula annem,babam
ve abimle beraber "kanatsız melek" olarak gitmek zorunda kaldım.
Mecazi olarak değil gerçek anlamda :D
Çocukların hiç bir zaman ağlamaması dileğiyle...