23 Nisan, Hatıralarla Dolu Bir Geçmiş [Cointurk 26. Projesi][BaHaDiRK#8143]

Herkese merhaba arkadaşlar.

@kusadasi 'nın yeni projesi , #cointurk etiketli 26. projemiz;

Yaklaşan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı için bir proje düzenlemek istedik.Bu Projemizde sizi biraz geçmiş anılarınıza götüreceğiz. Bizlere çocukluğunuzda yaşadığınız 23 Nisan anılarınızı yazmanızı istiyoruz.Anınız ile ilgili fotoğraflarınız var ise eklerseniz güzel olabilir.

Bu yazımda, sizlere bundan bahsedeceğim.

KAYNAK

23 Nisan ile ilgili kafamda net olarak hatırlayabildiğim iki anım mevcut. Onun dışındaki 23 Nisanlar'da sanırım hiç katılmadığım için net bir anı yok.

Bunlardan ilki;

KAYNAK

Her öğrencinin mutlaka ilk okul yıllarında 23 Nisan anıları, hatıraları vardır. Benim ilk anımda bu ilk okul yıllarında oldu. Çeşitli özel günlerde çeşitli etkinlikler düzenleniyordu okul tarafından. Fuat Köprülü İlk Öğretim Okulu'nda ilk okul 5. sınıf öğrencisiyim. Yanlış hatırlamıyor isem sene 1998. O dönemlerde okul etkinliklerinden ziyade, televizyon kanallarında gördüğümüz klasik TRT 1, 23 Nisan etkinlikleri var idi. Bende onları bir sevinç ve neşe ile izlerdim televizyon karşısında. İşte o sene, babamdan gelen bir davet :) Haydi kalk bu sene 23 Nisanı bizde stadyumda kutlayalım. Bende bir sevinç, bir neşe :) Tuttuk stadyumun yolunu. Tabi bize en yakın olan "Kartalspor" un stadyumuna :) Daha önce hiç görmediğim bir kalabalık. Etrafta satıcılar, oyuncakçılar, bayrakçılar, baloncular. Her yer cıvıl cıvıldı. Tabi çocuğum, boyum küçük :) Babam baktıki ben aralardan görmeye çalışıyorum, hemen beni omuzlarına aldı. Rahat rahat etkinlikleri izlemeye başladım bende. Tabi standart olarak, günün anlam ve önemi olan konuşma, akabinde istiklal marşı akabinde saygı duruşu veee akrobasi hareketleri, bando grupları, şiir dinletileri :) O zamanlar için bunlar çok hoş geliyordu bana.

Gelelim ikinci hikayeme;

KAYNAK

Orta bire geçtim. Yani yukarıda anlattığım ilk hikayeden hemen bir sene sonra. Bu kutlama içinde okulda bir katılım gerçekleştirmiştim. Kimileri bando sever, müzik çalışıp davula vurmak, kimileride şiir okumayı ve açılış konuşması yapmayı. Bende okulun dereceli öğrencilerinden biri olduğum için hem açılış konuşmam hemde bir şiirim var. Bir sevinçle şiirimi ezberlemeye bakıyorum. Nitekim ezberledimde. Tüm hazırlıklarım tamam. O gün için saçımı özenle tarama, kılık kıyafetimi daha bir şık giyinme. Sabahına evden çıkıp etkinlik alanına gidecektim. Bir sevinç ile uyandım ve ev telefonu çaldı. Dedemin rahatsız olduğu, durumunun çok iyi olmadığı ve yanına gitmemiz gerektiği haberini aldım. İçimdeki heves yarıda kalmıştı. Ama sonuçta dedemin yanına gitmem gerekliydi. Apar topar dedemin yanına gittik. İyikide gitmişiz. 2 gün sonra vefat etti. Onu son görüşüm oldu bu. Her 23 Nisan zamanı bu olayda aklımdan çıkmaz.

Ama artık benimde bir çocuğum var. Bundan sonraki 23 Nisanları onunla birlikte kutluyoruz. Geçen sene ilk 23 nisanıydı :) Kendisi 2.5 yaşında. Eline bayrağı verdik ve büyük bir neşe ile arabanın camından dışarı salladı salladı durdu. Şarkılar eşliğinde danslar etti. İkincisinide bu sene yine aynı tempo ve sevinçle birlikte kutladık.

Tüm çocukların, ve tüm milletimizin 23 Nisanı Kutlu Olsun.