Neşeli başlayıp cezayla biten 23 Nisan'ım [Cointurk 26. Projesi] @ayhanca#5910

İlkokuldayken okulumuz uzak olmamasına rağmen servisle gidip
gelirdim. Size şımarıklık gibi gelmesin ama yürüyerek gidip gelen
arkadaşlarıma gıpta ederdim, çünkü hep beraber geze geze okula
gelir, aynı şekilde eve dönerlerdi.

İlkokul 4. Sınıftayken okuldaki 23 Nisan Törenlerine servisler
götürmeyecekti, herkes kendi imkanlarıyla gidip gelicekti.
Ailemin "istersen biz seni götürüp getirelim" teklifini arkadaşlarımla
gidip gelmek daha cazip geldiği için reddettim, onlar da "tamam
o halde arkadaşlarınla gidip gelirsin" dediler.

23 Nisan'da çok imrendiğim şekilde arkadaşlarımla okula gittim.
Okulumuzda yine coşkulu şekilde şiirler okundu, törenler, gösteriler
yapıldı. Öğlen 12 gibi bittiğinde yine arkadaşlarımla eve dönmek
üzere buluştuk. Arkadaşlarımdan bir tanesinin "hadi şu ilerideki parka
gidelim, biraz zaman geçirelim" teklifi kabul gördü, hep beraber gittik,
kaydıraktan kaydık, atladık, zıpladık, sallandık, sonra başka bir tanesi
"şu ileride top oynanacak çok güzel bir yer var, hadi gidelim" dedi,
bu teklifi de ikiletmedik, bütün gün o parktan bu parka, oradan oraya
dolaştık, çok eğlenmiştim.
18 gibi eve döndüğümde evin önünde polisler, annem iki gözü iki çeşme
ağlıyor, babamın sinirden kulaklarından duman çıkıyor. Beni neşeli neşeli
gelirken görünce, sanırım hayatında ilk defa bana tokat atıcaktı, kendisini
tuttuğunu hissettim. Meğer törenin 12'de bittiğini mahallede evlerine dönen
arkadaşlarımdan öğrenmişler, tabi zaman geçtikçe telaşlanmışlar.
Tek başıma gidip gelmeme de alışkın değiller.

Başta çok güzel başlayan ve devam eden bayramım, sıkı bir azar ve cezayla
son buldu.

Bütün çocukların 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocukluk Bayram'ını
şimdiden kutlarım.