YOKSUN VE BEN...

http://www.wallpaperbetter.com/nature-and-landscape-wallpaper/old-bench-in-the-park-autumn-leaves-trees-hd-52977

Yokluğun ölümün tekrar edişidir,
Ölüm ise artık rüzgardan hafif,
El yordamıyla buluyorum uykularımı,
Gözlerim geceye muhalif,
Hayalini yitirmiş her gün dönümünde,
Amacından uzakta nefes alışlarım,
Hükmü verilmiş yarınlar karanlıkta,
Kim bilir belki de bir yalnızlık gölgeleniyor yamacımda,
Duygular nöbet değişimi yaşarken,
Neticesiz bir yorgunluk ikliminde,
Geçmişin gülümseten hüznünden,
Bir derin ah düşer gönlümün serinine,
Hırçın dalgalarında sürüklerken zaman,
Kaç mazi geride kaldı son bahar,
Bıçağın işlemediği mesafedeyim lakin,
Dikiş tutmaz yaralarım var…
e.avina

İnsan olarak kusursuz yaratılmış olmakla birlikte dünyaya eksik gönderiliriz ve bu eksikliği gidermek bize kalmıştır.Akıl ve duygu irademizle hayatımıza katacağımız kişi yada kişileri seçme hakkı da kendimize aittir.Peki biz burada neyi tercih ediyoruz imkansızı mı yoksa ulaşılmaz olanı mı?
Aslolan kader hükmünü vermiştir ve biz kaderin senaryosundaki oyuncularız.Tercihlerimizi nedense hep üst düzeyde tutarken tercih edilen olmak için ne kadar üst düzey performans sergiliyoruz buna bakmamız lazım.
Kısacası birine YOKSUN derken belki de biz o kişi veye kişilerin hayatında yer almak için bir gayret göstermiyoruz.
Özetle YALNIZ kalmak yada KALABALIK olmak çoğunlukla kendi elimizde olan fakat başarılı bir şekilde kullanmak adına genelde eksik olduğumuz bir konu.Bunu anlatamayız hissedemiyoruz bazen ve şiire döküyoruz yada derinlerde bir yerlerde kilitli sır odalarında saklıyoruz maalesef...