İşin sırrı kırmızıda durmak ve yeşilde geçmekte sanırım. Ama biz hep sarıda takılıp kalıyoruz, ne kırmızıyı görebiliyoruz ne yeşilde duyabiliyoruz. Dokunduklarımız bize yapıştırılan plakalar gibi. Ama biz o aracın içinden çıkmak ve yaya geçidi olmak istiyoruz. İnsanlar ezip geçsin diye değil, doğru yolu bulsunlar diye. Ama eziyorlar, zamanla da sarı ışık gibi sapsarı bir çamurla kaplanıyor üzerimiz.