İstiklal'de bir sap - Şiir

İstiklal'de bi başına geziyorum.
Kimi zaman gözlerim kontrolümden çıkıyor,
Mini etekli ablalara kayıyor,
Hatta bazen irice liselilere...
Utanıyorum kendimden.

Hakimiyetini sağlamaya çalışıyorum
Gözlerimin
Sonunda sevgilisiyle gezen güzelce bir kıza bakarken,
Yanındaki ayı adam yakalıyor bakışlarımı,
Kaçıyor gözlerim kendiliğinden
İstiklal'de gezen bir sapım ben.

Çın çın sesler geliyor ardımdan,
Tramvaymış...

Ağır ağır ilerliyor, yükünden mütevellit.

Yandan asılan insanlar değil onun yükü,
Senelerdir şahit olduğu el ele sevgililer,
Anılar, belki ayrılıklar.

Ama benim anılarım değiller,
Sevgilimle gezmedim İstiklal'de
Benim yüküm değil treni hızlı seyrinden eden
İstiklal'de gezen bir sapım ben.

Mangonun önünden geçerken,
O biçim ablalar giriyor içeriye,
Çıkıyor içeriden.

Bense başım eğik geçiyorum sessiz ve derinden.
Çünkü neden?
Sapım ben.

Kınamayın beni ey dostlar!
Onlardı beni buna iten.
Sıradan bir sap olsam amenna,

İstiklal'de gezen bir sapım ben...