23 Nisan Ulusal Eğemenlik ve Çocuk Bayramı

Öncelikle şimdiden herkesin 23 Nisan Ulusal Eğemenlik ve Çocuk Bayramını Kutluyorum. Bu günü ve bu güzel vatanı bizlere armağan eden başta Ulu önder Mustafa Kemal ATATÜRK olmak üzere tüm gazi ve şehitlerimizi saygıyla anıyorum

Öncelikle bu günün önemini anlatan şu parağrafı sizlerle paylaşmak istedim. Daha sonra yaşamış olduğum 23 Nisan anımı sizlerle paylaşmaya başlayacağım.

23 Nisan Neden Ulusal Eğemenlik ve Çocuk Bayramı ilan Edildi.? Bu günün önemi nedir?

23 Nisan 1920, Türk milletinin iradesini temsil eden Birinci Büyük Millet Meclisi’nin açıldığı ve Türk halkının egemenliğini ilân ettiği önemli bir tarihtir. Atatürk, 23 Nisan 1924'te '23 Nisan' gününün bayram olarak kutlanmasına karar vermiştir. Bu tarihten 5 yıl sonra 23 Nisan 1929’da Atatürk bu bayramı çocuklara armağan etmiştir ve 23 Nisan ilk defa 1929 yılında Çocuk Bayramı olarak da kutlanmaya başlanmıştır.

Evet küçük bir bilginlendirmeden sonra size anımı anlatayım. :)

23 Nisan Gösterisinden Nasıl Kaçılır ? :)

Öncelikle çocukluğumda biraz içine kapalı birisiydim. Arkadaş çevremde kendimi rahat hissettiğim kişilerle iyi arkadaşlıklar edinir ve iyi vakit geçirebilirdim. Yalnız topluluk içinde sınıf ,okul gibi yerlerde kendimi rahat hissetmezdim çekingenlik vardı üstümde.

Yani 23 Nisan gibi topluluk oyunları , önemli günlerde şiir okuma vs. pek de bana göre olmayan şeylerdi. Beni bırakın bir köşeye ben dinleyici ya da izleyici olarak durayım bu bana yeterdi :)

İşte şimdi yandık :)

Okulumuzda ilkokul ve ortaokul birleşikti ben 7.sınıf'a giderken kardeşim 5.sınıf'a gidiyordu. Okul içinde karışık bir grup oluşturup 23 Nisan gösterileri için hazırlıklar yapıyorlardı Allah'tan ben seçilmemiştim :) Kıyafetleri de rengarenk dikkat çekiciydi kız ve erkek karışık ortak bir gösteriydi. Ayrıca beden eğitimi öğretmeni bu gösteriyi düzenlemiş ve eğiticiliğini yapmaktaydı. Kardeşimde raket'de iyi olduğu için beden öğretmeni ile samimiydi. Neyse konumuza dönelim 23 Nisan kutlamalarına 3-4 gün gibi bir süre kalmış ve bu gruptan bir kişi eksilmiş tam hatırlamıyorum ama oyunlara gelmeyen bir kişi :)) İşte olay burada başlıyor. O kişinin yerine nasıl oldu da kim benim adımı verdiyse ben seçildim. :))

Durum hiç iç açıcı olmamaya başladı :)

Bu kadar içine kapanık birisi arkadaşlarından bile içinde olmayan bir gruba katılacak ve bu oyunda başarılı olacaktı. :) Bu imkansızdı. :) Neyse bir poşette bu rengarenk kıyafetten banada getirdiler ve giymem istendi ama ben giymedim :) Racona ters bir durum. Daha sonra bizi stada götürdüler bizim grupta oyun provasına gitti benim ayaklar gitmedi benide çağırdılar ama gitmedim :)

Kaçış için son hazırlıklar :)

Bu arada oyunda en ufak hareket bile bilmiyorum o ana kadar eğitim falan almadım. Ve bizim okul yetmezmiş gibi bu oyunun sadece küçük bir parçasıymışız ve en az 10-15 okul daha işin içine girdi :) Ben ne yaparım da bu işten sıyrılırım diye düşünürken kaçma fikri yavaş yavaş kafama oturmaya başlamıştı ki öylede yaptım ilk fırsatını bulduğum anda o staddan kaçtım. :)) Birdaha da beni arayıp soran olmadı :)) yapamazdım. Zaten bundan sonra da hep uzak durmuşumdur okul gösteri ve oyunlarından, bana göre değildi. Bilmiyorum ama kendimi hiç rahat hissetmezdim :)

Orta okul zamanlarımdan böyle ufak bir anımı sizlerle paylaşmış oldum

Bizleri böyle bir proje ile geçimişe götüren @kusadasi ekibine çok teşekkürler.. :)

• Kaynak kısım: 23 Nisan 1920
• Resim kaynağı: 1