MEZOPOTAMYA ÇOCUKLARI ve DÜNYANIN SESİ

Yaratıcının kendi ruhundan üflediği Adem ile Hava'nın ilk ayak bastığı bu mezopotamya toprakları tarihin tüm geçişine şahitlik etmiştir.

Binlerce yıllık insanlık tarihinin bütün ağırlığını barındırıyor koynunda.Nice sevinçlere,üzüntülere ve hikayelere şahitlik yapan bu kadim coğrafyanın çocukları tüm bu izleri simgeleyen bir vücud halini simgeleyen birer tema gibi duruyor karşımızda.

MEZOPOTAMYA'nın ÇOCUKLARI

Güneşin doğuşuyla hayat bulan bu çocuklar,biz insanlara nerden geldiğimizi ve nere gideceğimizi anlatan birer kitap gibidirler.İlk sayfalarından son sayfalara kadar birer hazine kıymeti taşıyan bu çocukları iyi okumalıyız.

İnsanlığın fıtratında var olan sevgi,saygı,dürüstlük,saflık vb. kavramların vücud bulmuş hali olan bu çocukların haleti ruhiyeleri dünyanın en ilginç sesleridir.Bu sesler dünyanın en güzel sesleridir duymak isteyenlere ve duymasını bilenlere.

Güneş en tepeye çıktığında en sıcak hallerini almaya başlayan Mezopotamya toprakları yaşanılacak acıların haberini bizlere tarih boyunca verdi ve vermeye de devam ediyor.Bu acılar başladığında cennetin çocukları Mezopotamya'da gözyaşı dökmeye başlar Kürtçe ağıtlar eşliğinde...
Bu çocukların gözyaşları ağıtlara karıştığında bütün kutsal kitaplar kapanır,peygamberler susmaya başlarlar.Yer gök bütün kainat susar ve Allah'ın bu duruma vereceği cevap beklenir,beklenir,beklenir...Sonra en derin yerden bir ses her tarafı sağır edercesine ;Ey Cennetin Çocukları gözyaşlarınızın karıştığı bu ağıtlar hesapların sorulacağı o günün terazilerin temelini oluşturmaya başladı.Ve ses birden kesildi,herkes korkmuş vaziyette suskun,sonra sarı saçlı buğday tenli yeşil gözlü bir kız çocuğunun gülümseme sesi duyuldu her taraftan.

Bu gülümseme sesi Şeytanı ve şeytanlaşmış zihinleri yerle yeksan etmeye yetti.Çocuklar artık onların bu zulmüne karşı Allah'ın kendileriyle olduğunu bilnelerinin verdiği güvenle oyun oynamaya başladılar.

Güneş batmaya yakın olduğu bir vakitte en son ışıklarını doğum yapmakta olan Kewe'nin olduğu evin camlarından içeriyi aydınlatmaktaydı.Güneşin bu vefasını gören yeni doğmuş Kewe'nin bebeğini hayrete düşürüyor.Bu hayretlik karşısında acizliğini ağlayarak gösteren bebek ilk defa bu duyguyu hissetti ve sonra kendisini doğuranan kadının süt kokan memesini aramaya başladı.Mezopotamya'nın topraklarından aldığı hayatı memeleriyle çocuğuna veren Kewe başını yastığa koyarak ; Bahtın güzel olur inşallah der ve derin bir nefes alıp doğum acısının vücudunu terk etmesini izler.

Güneş batıp uykuya dalarken en uzaktaki bir evde korkuyla uyanmış bir çocuğun ağlama sesi babasının yüreğinde daha önce öldürülen kızının acısını hafifletti ve baba hızlıca ağlayan çocuğuna sarıldı.

Çocuğunun ağlamasını bitiren baba huşu içinde abdestini alıp şükür namazı kılıp en son duasında dökülen gözyaşlarına şu duayı ekledi : Ey Rabbimiz senin merhametin ve ışığın çocuklarımızın üstünde olsun.Sen varsan gam yok,sen varsan biz umutvarız.Amin

Sabaha doğru köyün en yüksek tepesinde olan evin en büyük çocuğu elinde bir parça ekmek ve peynirler dama çıkıp güneşin doğmasını bekledi.Bir süre sonra güneş ilk ışıklarını bu çocuğun yüzüne vurarak sıcacık bir merhaba dedi.Bu samimi ve sıcacık selamlaşma çocuğun kalbine inanılmaz bir heyecan ve mutluluk vermişti.Çocuk bir an tebessüm etti ve şu sözü tarihe not olarak bıraktı.DÜNYAYI MEZOPOTAMYA ÇOCUKLARI KURTARACAK.

Sonra evdeki eski radyonun sesini açıp Şiwan Perwer'in tarih kokan sanatını dinlemeye başladı.