Uzay Hakkında Bilmemiz Gerekenler

Öncelikle evrenin büyüklüğünden başlayalım. Ortalama bir insan 27 atomdan oluşur. Yani 7 nin yanında 27 tane sıfır olur. Uzayda ise metreküpte ortalama 3-4 atom vardır. O gördüğünüz yıldızlar, gezegenler, galaksiler ve hatta ışığın bile kütlesini toplasak hepsi birlikte uzayın yüzde 4 ünü doldurmaya anca yetiyor. Ve bu devasa büyüklüğe rağmen sürekli olarak büyümeye devam etmektedir. Sadece bizim güneş sistemimizin bulunduğumuz samanyolu galaksisinde bir tur atması 225 milyon yıl sürüyor.

Uzayda hava ve sürtünme olmadığı için bir nesneyi fırlattığınız zaman sonsuza dek aynı hızda ilerlemeye devam edecektir. Tabi önüne başka bir cisim çıkmazsa. Bununla beraber yanında kendi yakıtını getirmiyorsa uzayda patlama da gerçekleşmez. Yani ateş çıkmaz. Filmlerde gördüğümüz o sahnelerin hepsi gerçek dışıdır.
Yıldızların yakıtı büyük patlamadan kalmadır. Buda hidrojen ve helyumdur. Bu yüzden eninde sonunda bütün yıldızlar çöker ve bir karadeliğe sebep olurlar. Bizim güneşimizde birkaç milyar yıl sonra yakıtını tüketip kendi içine doğru çökecek. Yani dünyanın sonu ile ilgili anlatılan senaryolar arasında yüzde 100 doğru olan tek senaryo güneşin ölmesidir.
Uzayın sıcaklığı ise değişkendir. Fakat yüzde 4 ünü doldurabildiğimizi düşünürsek size genel bir fikir verebilir. Hiçbir enerji kaynağına yakın değilseniz uzay boşluğunun sıcaklığı mutlak sıfıra yakın, yani -270 derecedir. Fakat toz ve gaz bulutlarının sıcaklıkları milyon dereceleri bulabilir. Yanlış bilinen bir konu ise uzayda cisimlerin soğumasıdır. Bir nesnenin ısısını kaybetmesi için başka bir nesne ile temas halinde olması gerekir. Bu hava olur, başka bir cisim olur fark etmez. Yani güneşimiz sönünce biz de anında buz tutmayacağız. Dünyanın soğuması çok ama çok uzun bir sürede gerçekleşecek. Çünkü uzay boşluğunda temas edebileceği başka bir madde yok.

Uzay anlatıldığı gibi mükemmel bir düzen içinde değildir. Sürekli patlamalarla yeni yıldızlar doğmakta, yakıtı biten eski yıldızlar ölmekte ve bunların yarattığı çekim dalgaları da birçok sistemi alt üst etmektedir. Dünyadan yeterli uzaklığa, yeterince güçlü bir teleskop yerleştirseniz gerçek manada geçmişi izleyebilirsiniz. Tıpkı yıldızları izlediğimiz gibi, bize ulaşan yıldız ışıklarının büyük bir çoğunluğu çoktan sönmüş yıldızlardan gelmektedir. Güneşin ışıkları bile bize 8.44 dakika sonra ulaşmaktadır.