koruyucu aile giriş

merhaba,
burada koruyucu ailelik öykümüzü paylaşmak istiyorum. hem bir çeşit hatıra kalması, hem de koruyucu ailelik düşünen kimseler için ilham verici olur umuduyla yazacağım. elbette bu bizim hikayemiz, herkesin hikayesi farklı olacaktır..

hali hazırda bizim ev ziyaretimiz gerçekleşti, koruyucu aileliğe uygun olup olmadığımıza dair komisyon kararı için 2 görüşme daha yapmamız gerekiyor. öncelikle şimdiye kadarki süreci özetleyeyim. sonraki aşamaları da yaşadıkça yazacağım inşallah.

eşimle ben 11 sene önce evlendik. 9 ve 7 yaşlarında iki oğlumuz var. anne baba şefkatinden mahrum bir çocuga sahip çıkmak benim uzun zamandır düşündüğüm birşeydi. küçük oğlum 4 yaşına geldiğinde eşimi de ikna edip, ailecek aile bakanlığı il müdürlüğüne gittik. ama oradaki uzmanın ve diğer bazı tecrübeli kişilerin tavsiyesi üzerine çocuklarımızın biraz daha büyümesini beklemeye karar verdik.bu arada tabi beklerken eşim dalgalı bir bakış açısı sergiliyordu. benim kadar istekli olmadığı kesindi.

aslına bakılırsa en başında da ikna oluşunu sağlayan şey, biraz tesadüfen gerçekleşen bir olaydı. bir sevgi evinde kalan cocuklarla birebir sohbet imkanı bulmuş, onlara hayatta en istedikleri şeyi bi kağıda yazmalarını istemişti. ve çocukların 6'sı da kağıda aynı şeyi yazmıştı: aile...

işte bu olay, eşimin ikna olması için benim söylemlerimin hepsinden çok daha etkili olmuş, ve başvuru yapmayı kabul etmişti. ama bekleme sürecine girdiğimizde gene gel gitler yaşamaya başladığını anlayabiliyordum. bir seferinde olumlu konuşurken, bir dahaki sefere "ne gerek var, iş çıkarma" moduna girebiliyordu.

tabi gelgitler bende de oluyordu bazen. çünkü hemen hemen tüm çevrem "nasıl olacak, çok zor olur, o sorumluluğu nasıl taşıyacaksın, ya senin çocuklarınla uyum sağlayamazsa" gibi şeyler söylüyordu ve bunlarda haklılık payları vardı.
ama aslına bakılırsa sayılan zorlukların bir çoğu biyolojik çocuk sahibi olmakta da akla gelen, gelmesi gereken şeyler. ama kimse "o sorumluluğu taşıyamazsın" deyip insanları çocuk sahibi olmaktan alıkoymuyor. "ya abisiyle uyum sağlayamazsa" diyerek kardeş yapmaktan alıkoymuyor.

elbette farklı bir ailenin çocuğunda ekstra bazı problemler de çıkabilir, çıkacaktır. ama ortaya çıkan güzel işin yanında sanırım çekilmeyecek bir fark olmasa gerek..
her neyse vel hasılı kelam, ilk başvurumuzdan yaklaşık 3 sene sonra biz tekrar başvurmaya karar verdik. bu süre zarfında da olabildiğince hem benim akraba çevremde, hem eşim tarafında altyapı hazırlamaya çalıştım. çocuklarımı hazırlamaya çalıştım.

bu çabalarımın sonucunda büyük oranda destek kazandığımı söyleyebilirim. en azından engel duranlar söylemlerini yumuşattı. dindar bir ailede yetişmem sebebiyle önümdeki en büyük engel islamın böyle birşeye izin vermediği düşüncesiydi elbette. bu konuyla ilgili onlardan farklı düşünüyordum, bunun sbeplerini elimden geldiğince anlatmaya çalıştım. şimdi burada konu dağılmasın, o konuyu da ileride yazarım insallah. çünkü çok sayıda dindar insanın bu konudan muzdarip olduğunu biliyorum.

başvuruya gidişimizi ve sonraki adımları da sonraki yazılara bırakayım.

1.görsel kaynak
2.görsel kaynak