sağ kapı
Dolaşan bir yol
Sadece bir yön ile
Yanan siyahlığa açılan kapı,
Orada, çöp yaptı, kalbimi atardı.
Bu, öyleydi
Uzun zamandır yürüdüğüm.
Pek çok dikenle pembeydi,
İçinde kanama sandığı var.
Birçok kapı girildi,
İyi bir kız hakkında hayal kurdum.
Benim icat ettiğim bir kader,
Tereddüt kadehinden aldım.
Küller halinde oluşur,
Kalbim yalnız ağladı.
Saf esintiyi hissettim
Pisti yavaşça fırlat.
Beni doldurmak için bir şey istedim
Ama aradığım tek şey illüzyondu.
Doğal, gerçekten acı çekti.
Ve mağlubiyet benim hayal kırıklığımdı.
Yani tutarsız ve inanılmaz.
Karar vermek bana inancı getirdi.
Eşitsiz ellerim,
Daha uzak ve uzak gökyüzünden kaldım.
Ben de rahat yaşadım.
Sanık olarak, ancak birincil değil.
Perdenin arkasına saklanmış,
Bir sapık olarak gizlenmiş.
Kim olmadığımı geçip gitmek,
Başka bir aldatma kurbanı.
Günlerim bu dünyada numaralandırıldı.
Benim için başka bir uçakta yer yoktu.
Ve nedenini bilmiyorum
Gerçekten bilmiyorum.
Ama benimkileri soluk görmeyenler vardı.
Ve kulaklarımda bir melek geldi ve bana dedi ki
Acı çekmeyi bırak!
Acı çekmeyi bırak!
Acı çektiğimi nereden biliyordu?
Beni dinledi
Ağladığımı duydum.
Ağzımı duy!
Acı çekmeyen kimse yok.
Yanlış kapılara çarpmak.
Acı çekmeyen kimse yok.
Acı bir ruh olmak.
Melek bana dedi ki:
Dolaşan kapılar, hiçbir şeye açılmıyor!
Çekirdeğinde bir kapı var.
O kapalı tuttu!
Çok geç olmadan aç
Kalbini tara,
Korkma, korkak olmayın,
Sınırsızlığın içinde sonsuz ol!
Bu özgürleştirici oldu.
Sadece söylediğini duymak için.
Parıltımı alacağım
Ve artık acı çekmek istemiyorum.
Burada bir özet yapıyorum
Ama itiraf ediyorum, bir sonsuzluk yaşadım.
Kısaca metafor yapma,
Bu bir felaketti.
Bana altın bir tepside geldi.
Kurtarıcı melek tarafından getirildi.
Ruhum yenilendi.
Merhametin ve aşkın için.
Ne zaman mümkün olmadığını biliyor musun?
Evet, öyle hissettim.
Ama melek beni içimde bilgilendirdi.
Asla vurmadığım bir kapı vardı.
Girdim, cesaret yarattım,
Sonra sağ kapıyı çaldım.
İster inan ister inanma, trolling değil,