วัดสร้างโอกาส

"ย้อนไปตกงาน ปี 2557 "ความเคว้งคว้างในสมองและร่างกาย ความยึดเหนี่ยวทางจิตใจ มันไม่มีอะไรเลย ในช่วงปีนั้น ผมเดินจนขาลาก หางานกันไปทั่ว "หาเป็นร้อยบริษัท"เวรกรรมคงจะมีเยอะมาก "กว่าบุญ เลยผานหางานไม่ได้"

เงินก็หมดท้องก็หิว "จะทำยังไงละทีนี้"ความคิด สมองปราดแรก ความคิดก็ได้บังเกิด "เข้าวัดหลวงพ่อ" ผมเดินเข้าไปในวัด แห่งหนึ่งแถวย่านบางเขน คำแรกที่ผมบอกหลวงพ่อ"คิดในใจนะ" หลวงพ่อครับผมไม่มีตังค์ขอหลวงพ่อสักมื้อได้มั้ยครับ แต่เอาเข้าจริงก็ไม่กล้าพูดออกมา คำแรกที่ผมพูดกับพ่อ "คุณรู้ไม่ว่าอะไร"หลวงพ่อครับ ทางไปห้องน้ำไปทางไหน แต่ความหิวกระหายที่ไม่ได้กินข้าวมา 2 วัน ทำให้หลวงพ่อรู้ ตัวผมนี้ "กำลังอด"หลวงพ่อพูดขึ้นว่า โยมกำลังลำบากใช่ไหม ผมตอบทันทีว่า"ใช่" โยมไปทานข้าวก่อนนะ แล้วค่อยเล่าให้อาตมาฟัง ผมแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ วัดนี้เป็นที่พึ่งที่ดีที่สุดสำหรับคนตกงานจริงๆ ผมทานข้าวหมดแล้วผมก็เล่าเรื่องให้หลวงพ่อ ว่าผมตกงานมาได้ 3 -4 เดือนแล้ว ผมหมดตังค์ ที่จะไปหาที่พัก หาข้าวกินด้วยขออาศัยที่วัดอยู่สักพักผมจะช่วยงานทุกอย่าง หลวงพ่อพูดอย่างนั้น อย่างนี้ว่าดีแล้วอยู่ที่วัด ก็ไม่มีเด็กวัด มีแต่คนที่มันไม่ดี มีแต่พวกไม่ดี "ขอโยมอย่าเป็นอย่างนั้น ผมก็ตอบกลับไปว่า "ครับผมจะทำให้ดีที่สุด"ด้วยบุญแรงศรัทธาก็ไม่รู้ ผมอยู่วัดได้เดือนเดียวผมก็ได้งาน ผมต้องขอบหลวงพ่อ ที่สร้างโอกาสให้ผม เมื่อผมมีความทุกข์ใจอะไร ผมว่าไปวัดก็ดีที่สุดแล้ว ไปนั้งนิ่งนิ่ง คิดถึงอดีตและมันจะมีเหตุผล "และคำตอบให้เราในปัจจุบันนี้"