ความรู้เก่ามาเล่าใหม่กับเรื่องเส้นใยกัญชง ( Hemp)

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ วันนี้หญิงจะนำความรู้เรื่องเส้นใยกัญชงที่หญิงได้เคยมีโอกาสได้ทำการศึกษาสมัยเมื่อเรียนมหาวิทยาลัยมาให้เพื่อนๆได้ทราบกันนะคะ ต้องรื้อฟื้นความรู้และย้อนเวลาไป 10 ปีเลยทีเดียวค่ะ

เกริ่นก่อนคือหญิงเรียนวิศวกรรมสิ่งทอมีโอกาสในการทำโปรเจคกับเพื่อนอีกหนึ่งคน เราเลือกทำเกี่ยวกับการนำเส้นใยกัญชงมาประยุกต์ใช้ โดยใยกัญชง เป็นเส้นใยที่ได้รับความนิยมในการนำมาแปรรูป เป็นการสร้างรายได้ให้กับชาวบ้านและชุมชน จากการศึกษาพบว่า เมื่อเปรียบเทียบปริมาณเส้นใยจากการปลูกกัญชงและการปลูกฝ้ายในระยะเวลา 1 ปี เท่าๆ กัน พบว่าการปลูกกัญชง 10 ไร่ ผลิตเส้นใยเท่ากับการปลูกฝ้าย 20-30 ไร่ โดยเส้นใยกัญชงยาวเป็น 2 เท่าของเส้นใยฝ้าย และมีโครงสร้างของเส้นใยที่มีความแข็งแรงมากกว่าเส้นใยฝ้าย นอกจากนี้ยังดูดซับความชื้นได้ดีกว่าไนลอนและอบอุ่นกว่าลินิน กลุ่มหญิงจึงคิดว่า อยากจะพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ๆจากเส้นด้ายใยกัญชงโดยใช้เทคโนโลยีในสมัยนั้นร่วมด้วยค่ะ

พอพูดถึงกัญชงทุกคนก็จะนึกถึงกัญชาอ่ะนะคะ แต่จริงๆแล้ว พืชทั้งสองชนิดมีข้อแตกต่างกันอยู่ค่ะ

ในยุคก่อนประวัติศาสตร์เส้นใยกัญชงได้ชื่อว่าเป็นเส้นใยสิ่งทอที่เก่าแก่ที่สุดของญี่ปุ่น การเผยแผ่กระจายไปสู่ทวีปยุโรปในแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนี่ยนก่อนและจากนั้นจึงขยายจนทั่วทวีปยุโรป การปลูกกัญชงในประเทศสหรัฐอเมริกาก็เริ่มมาตั้งแต่ยุคแรกของการค้นพบประเทศอเมริกา ในประเทศไทยยังไม่มีหลักฐานยืนยันว่ากัญชงถูกนำมาปลูกตั้งแต่เมื่อใด เข้าใจว่าเป็นพืชพื้นเมืองของชาวเขาที่ใช้ในการปลูกเพื่อทำเป็นเสื้อผ้า สำหรับสวมใส่มาช้านานตั้งแต่รุ่นบรรพบุรุษ

สำหรับโปรเจคนี้ หญิงกับเพื่อนได้เดินทางไปหาเส้นใยกัญชงกันถึง ต.ห้วยทราย อ.แม่ริม จ.เชียงใหม่กันเลยค่ะ โดยติดต่อกับกลุ่มแม่บ้านท้องที่นั้นเพื่อซื้อเส้นใย และขอความรู้ค่ะ ทางกลุ่มแม่บ้านมีการนำเส้นใยกัญชงไปทำเป็นผลิตภัณฑ์หลายอย่างค่ะ เพื่อนๆถ้ามีโอกาสไปเที่ยวแถวนั้นลองแวะไปชมไปเลือกซื้อกันได้นะคะ หรือใครไม่สะดวกแต่สนใจสามารถสั่งซื้อออนไลน์ได้ค่ะ
วันนี้ต้องขอใช้รูปของทางเวปค่ะ เพราะหารูปของเก่าที่ถ่ายไว้ไม่เจอจริงๆ จากการสอบถามส่วนใหญ่จะส่งขายญี่ปุ่นค่ะ



Cr:www.facebook.com/hempmaerim/

ส่วนเส้นด้ายที่กลุ่มหญิงซื้อมาถูกนำไปทอร่วมกับเส้นด้ายโพลีเอสเตอร์ค่ะ ถึงแม้จะผ่านการเรียนทอมือมาแล้ว แต่งานโปรเจคแบบนี้ขอพึ่งมืออาชีพแทนค่ะ 555 ถ้าทอเองคงจะไม่ทันจบแน่นอน

โปรเจคที่หญิงทำคือการศึกษาความเป็นไปได้ในการทำวัสดุหุ้มแผ่นรองรองเท้าระงับกลิ่นอับชื้นจากเส้นใยกัญชง ผ้าจากใยกัญชงที่ทอได้แล้วจะถูกนำไปยึดติดด้วยน้ำมันหอมระเหยใบมะกรูดที่ถูกนำไปทำเป็นสาร Microencapsulation (เป็นการเอาเจลลาตินหรือขี้ผึ้งมาเคลือบไว้ภายนอกน้ำมันหอมระเหยใบมะกรูดเพื่อทำให้กลิ่นข้างในไม่หายไป มีลักษณะเป็นแคปซูลที่มีขนาดเล็กมาก เพื่อใช้ในการยึดติดกลิ่น) ซึ่งไมโครเทคโนโลยีตัวนี้ถือว่าใหม่มากในยุค 10 ปีที่แล้ว ต้องติดต่อกับทางสถาบันสิ่งทอให้ช่วยในการทำสารนี้ขึ้นมาทีเดียวค่ะ
แต่ถ้าเป็นปัจจุบันนี้คือเชยแล้วค่ะ เพราะสมัยนี้อะไรๆ ก็เป็น นาโนหมดแล้ว สังเกตดูไม่ว่าจะเป็นน้ำยาปรับผ้านุ่มอะไรแล้วแต่ จะต้องเป็นนาโนเทคโนโลยีทั้งนั้น สรุปโปรเจคนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ ได้เกรด A+ สมกับความยากลำบากในการเดินทางไปเอาความรู้และวัตถุดิบตามที่ต่างๆค่ะ

ยุคสมัยเปลี่ยนไป แต่ความรู้เก่าๆนั้นยังคงเป็นประโยชน์ เพราะความรู้เก่าที่ถ่ายทอดกันนี่แหละค่ะที่เป็นรากฐานของการพัฒนาไปสู่สิ่งใหม่ เราไม่ควรว่าสิ่งเหล่านั้นล้าสมัยแต่เราควรเอามาปรับใช้ให้มันดีขึ้นมากกว่าค่ะ วันนี้ขอฝากข้อคิดทิ้งท้ายไว้เพียงเท่านี้นะคะ
โพสต์ต่อๆไป หญิงมีจะมีอะไรมาเล่าอีก ช่วยติดตามด้วยแล้วกันนะคะ