เรื่องเกิดจากความสะเพร่าของเราเองแท้ๆเชียว

---

🌎 สวัสดีค่ะเพื่อนๆ Steemians ที่น่ารักทุกๆท่าน.....วันนี้ ไม่รู้เป็นอะไร เรารู้สึก เบื่อ
เบื๊อ..เบื่อ เซ็ง..เซ็๊ง..เซ็ง ดูหนัง ฟังเพลงโปรด ก็แล้ว...กระโดดโลดเต้นอยู่หน้าบ้าน
เป็นนาน สองนาน ก็ยังไม่หาย....แล้วจู่ๆ ภาพของ หน้าเพื่อนเก่าเรา ก็ลอยเข้ามาใน
ห้วงของ จินตนาการ ก็เลย คิดว่า เอ..หลายปีแล้วนะ ที่เราไม่เคย ไปมาหาสู่ หรือแม้
แต่ โทรหานาง ก็ไม่เคย,,,จึงคิดว่า สงสัยนาง ต้องคิดถึงเราแน่ๆ ไม่เช่นนั้น จู่ๆจะนึก
ถึงนางได้ไง

🌎 ว่าแล้วก็ ไม่พิลี้ พิไล จะรออยู่ใย.....เราจึงตัดสินใจ ไปเยี่ยมเยือนนาง ทันที เมื่อ
เช้านี้.....ระหว่างทาง ก็พยายามคิดว่า คำแรกจะพูดกับนาง ยังไงดีน๊า? ถึงแม้จะเป็น
เพื่อนสนิทกัน แต่เราเอง เล่นหายไป จากชีวิต ของนาง ซะเป็นนาน หลายปี เราจึง รู้
สึกผิดต่อนาง อย่างบอกไม่ถูก.....ตั้งแต่เรา ขายกิจการ เราก็พยายาม ปลีกตัวมาอยู่
อย่างสันโดษ ทำตัวเหินห่าง จากเพื่อนฝูง ทุกคน....ไม่ติดต่อ กับใครเลย ถ้าไม่เป็น
เรื่อง คอขาด บาดตายจริงๆ......เรื่องโทรศัพท์ ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงเลย 2 - 3 เดือนแล้ว
ที่ปล่อยจน แบตหมด.....จะว่าไป ก็แค่เปิดคุย กับแม่ ตอนวันแม่ที่ผ่านมา แล้วก็ ไม่
สนใจมัน อีกเลย....กะว่า จะซื้อใหม่ ก็ยังไม่ได้ฤกษ์..555

🌎 เราจึง ไปหาเพื่อน โดยที่ไม่ได้ โทรบอกนาง ล่วงหน้า...ไม่คิดว่า จะเกิดเรื่อง ทำ
ให้ตัวเอง หน้าแตก ยับเยิน ซะจนหมอ ที่ไหน ก็ไม่รับเย็บ..5555....เรื่องก็มีอยู่ว่า พอ
ไปถึง คอนโด ที่นางอยู่ เราก็ตรงดิ่ง ไปที่ห้อง ของนาง ทันที.....นางอยู่ขั้นสอง ห้อง
แรก เรายัง จำได้ขึ้นใจ....พอไปถึง หน้าห้องนาง เรารู้สึกดีใจ ตื่นเต้น ใจก็เต้น ตึ๊กตั๊ก
โอ้ย!.หลากหลาย ความรู้สึก จนอธิบาย เป็นคำพูดไม่ถูก

🌎 พอไปถึงหน้าห้อง เราก็เคาะประตูสองครั้ง "ก๊อกๆ" ไม่มีเสียงตอบรับ เราจึงเคาะ
อีก สามครั้ง "ก๊อกๆๆ" และแล้ว ประตูห้อง ก็เปิดออก.....เราดีใจมาก รีบกระโดดโอบ
กอดนาง ทันที โดยที่ ไม่ได้ดู ตาม้า ตาเรือ....แต่แล้ว ในอ้อมกอด ของเรา แทนที่จะ
เป็น เพื่อนสาวของเรา แต่กลับเป็นชายหนุ่ม อายุประมาณ สามสิบต้นๆ พอรู้ว่าร่างที่
เรากอดอยู่นั้น ไม่ใช่ผู้หญิง และไม่ใช่เพื่อนเรา เราจึงผวาและถอยออกมา 2 - 3 ก้าว
ทันที...เรานี่บ้าจริงๆ สะเพร่าที่สุด..555

🌎 ทีนี้ จะทำยังไงดีล่ะ จะพูดก็ พูดไม่ออก เอ่อๆ อ่าๆ อยู่พักนึง สุดท้าย เรารวบรวม
ความกล้าและสมาธิ แล้วก็เอ่ยปากถามชายหนุ่มคนนั้นว่า "เอ่อๆ คุณเป็นใคร? แล้วๆ
ผู้หญิงที่ อยู่ห้องนี้ล่ะ ไปไหนอ่ะ?" เขาอมยิ้ม ให้เรา แล้วตอบเราว่า "ผู้หญิงเหรอ? ผู้
หญิงที่ไหน? ไม่มี๊ (เสียงสูงเชียว) ผมอยู่ห้องนี้ คนเดียวครับ" เรามองเบอร์ห้อง และ
มองรอบๆ และคิดว่า"เอ มันก็ถูกนี่นา ห้องนี้แหล่ะ เอาล่ะสิ ทำไงดีล่ะ?" แล้วเราก็ตัด
สินใจถามเขาไปว่า "แล้วคุณย้ายมา อยู่ที่นี่ เมื่อไหร่? แล้วคุณรู้จักคนเช่า คนเก่ามั๊ย?
เป็นผู้หญิง ชื่อปุ๊ก ตัวเล็กๆอ่ะ" เขายิ้มให้เรา แล้วตอบว่า "อ๋อ พี่ปุ๊กนั่นเอง พี่เค้่าย้าย
ลงไปอยู่ ชั้นล่าง ตั้งแต่ ก่อนคลอดลูกแล้วครับ...ผมจำไม่ได้ ว่าห้องเบอร์อะไร ลอง
ไปถามยามดูนะครับ" เราเริ่มก้าวถอยหลัง พร้อมทั้งพูดกับเขาว่า "อ้อ..เอ่อ ขอบคุณ
ค่ะ เดี๋ยวจะถามค่ะ ขอบคุณค่ะ ไปนะคะ".... จากนั้นเรา ก็รีบจ้ำอ้าว ลงมาจากชั้นสอง
ทันที..555 หน้าแตก!

🌎 สีหน้าเรา ในตอนนั้น มันคงแย่มาก เรารู้สึก ได้เลยล่ะ ก็มันปั้นหน้า ไม่ถูกจริงๆ นี่
นา....พอหาห้อง ของเพื่อนเจอ เราก็เล่า ให้นางฟังจนหมด นางหัวเราะเยาะ ชอบใจ
ใหญ่เลย....แต่เราสิ กลับมาถึงบ้าน ก็ยังรู้สึก อับอาย ยังไม่หาย....เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ทีหน้า ทีหลัง ก่อนจะ ไปหาเพื่อน ต้องโทรบอก ล่วงหน้า เสียก่อน ไม่เช่นนั้น จะเป็น
เยี่ยงนี้ ไปกอดใครก็ไม่รู้..555

Thank you for visiting my post!
Thank you For all Your Upvotes and Comments,
I always deeply appreciate your support.

---

ขอขอบคุณ เพื่อนๆทุกคน ที่ติดตาม เรื่องราว ของเราเสมอมา
ขอบคุณทุกคะแนนโหวต + คอมเม้นท์ และกำลังใจที่มีให้กันตลอดมา
ความปรารถนาดี มีให้เพื่อนๆเสมอ
Much Love @tookta