"เป็นหมออีกวัน"

ในช่วงนี้โรยรินกลิ่นไอฝน
ยามได้ยลชื่นใจหาใดเหมือน
พืชงอกงามยามฝนหล่นมาเยือน
ทุกบ้านเรือนเตรียมตัวไปสู่ไร่นา

สวัสดีค่ะเพื่อนๆในชุมชนsteemitของเรา นี่ก็ย่างเข้าสู่หน้าฝนแล้วนะคะ ช่วงนี้ตกแทบทุกวัน ตอนนี้ก็กำลังส่งเสียงร้องคำรามพร้อมด้วยสายลมที่พัดกระโชก...ภารกิจในวันนี้ก็เช่นเคยค่ะ คงจะหนีไม่พ้นเรื่องไร่ๆนาๆ...ก็อย่างว่านั่นแหละค่ะ เพราะเกิดมาเป็นชาวไร่ชาวนา...ก็ต้องอยู่กับไร่กับนาจริงมั๊ยคะ อย่าพึ่งเบื่อกันน๊า...

พูดถึงต้นฝน ชาวไร่ชาวนามีอะไรทำเยอะแยะค่ะ อย่างเช่นทำไร่อ้อย เมื่อฝนเริ่มตกลงมา ก็ต้องไปฉีดยาคุมหญ้าไว้ เพราะถ้าไม่ฉีด หญ้าจะงอกเร็วมากเมื่อถูกไอฝน ทีนี้ก็ต้องเปลืองหลายอย่าง...ไม่ว่าจะเป็นยาคุม ยาฆ่าหญ้า ซึ่งยาฆ่าหญ้าก็มีทั้งฆ่าหญ้าใบกว้างและใบแคบ มีทั้งยาเผาไหม้และยาดูดซึม สำหรับยาเผาไหม้จะเห็นผลเร็วกว่ายาดูดซึม แต่ในไร่อ้อยเราจะใช้เฉพาะยาคุม ยาฆ่าหญ้าใบกว้างและใบแคบและยาเผาไหม้เท่านั้น ส่วนยาดูดซึมจะเห็นผลช้า แต่ตัวยาจะค่อยๆซึมเข้าไปในต้นหญ้าซึ่งก็ใช้เวลานานพอสมควร เหมาะที่จะใช้ฉีดในพื้นที่ที่ไม่มีอ้อย...

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น...เวลาในขณะนั้น04.00น. ฉันรีบลุกออกจากที่นอน...อันดับแรกที่จะต้องทำก็คือก่อไฟนึ่งข้าว พอเอาหม้อและหวดตั้งไฟเสร็จเรียบร้อยแล้ว ฉันก็เก็บถ้วยชามมาล้าง จากนั้นก็ไปซักผ้าซึ่งซักด้วยมือ ฉันจะซักผ้าวันละ3-4ชุดทุกวัน เพราะฉันอยู่กับสามีเพียงสองคนเท่านั้น เสื้อผ้าจึงมีไม่มาก พอซักผ้าเสร็จและตากเสร็จเรียบร้อยแล้ว ข้าวก็สุกพอดี ฉันจึงเอาน้ำโปรยใส่กระด้งเพื่อไม่ให้ข้าวติดกระด้ง แล้วยกข้าวที่นึ่งสุกแล้วมาเทใส่กระด้งพร้อมกับใช้ไม้กระด้ามเกลี่ยเพื่อให้ไอระเหยออก เสร็จแล้วก็หล่อเป็นก้อนใหญ่เอาใส่ก่องข้าว จากนั้นก็ทำอาหารและกวาดถูบ้านตามลำดับ จากนั้นค่อยอาบน้ำ แปรงฟันและรับประทานอาหาร นี่แหละค่ะ...คือกิจวัตรประจำวันของฉัน...

วันนี้ก็เช่นเคย แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ได้ทำคือทำอาหาร เพราะเรารีบออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อไม่ให้แดดร้อนจนเกินไป วันนี้เราจะไปฉีดยาฆ่าหญ้าอ้อยตอกันค่ะ ก่อนที่จะออกจากบ้านสามีจะไปซื้อนมและขนมเอาไว้กินรองท้อง พอเราเตรียมอุปกรณ์ในการฉีดยาครบเรียบร้อยแล้ว สามีก็สตาร์ทรถและมุ่งหน้าไปยังไร่อ้อยทันที..

ไร่แปลงนี้จะอยู่คนละทางกับแปลงที่ไปใส่ปุ๋ย ที่แปลงนี้จะผ่านหมู่บ้านหนึ่งแล้วจึงเป็นทุ่งนา ตามทุ่งนาก็ยังว่างอยู่มาก อีกประมาณต้นเดือนหน้าคนถึงจะเริ่มผายข้าวกัน เราขับรถมาเรื่อยๆ ...
พอดีสายตาก็เหลือบไปเห็นวัวที่กำลังแทะเล็มหญ้าอยู่ วัวจะเลี้ยงค่อนข้างยากกว่าควายเพราะวัวจะเลือกหญ้าและไม่ชอบนอนน้ำ ส่วนควายจะไม่เลือกหญ้า ชอบนอนตอนกลางวันและชอบนอนน้ำด้วย ดังนั้นควายจึงอ้วนเร็วกว่าและเลี้ยงง่ายกว่า...

พอไปถึงไร่ฉันก็เตรียมอุปกรณ์แล้วลงมือผสมยา โดยใช้ยาคุมผสมกับยาฆ่าหญ้าใบกว้างหรือช้างแดง สิ่งที่จะลืมไม่ได้เลยก็คือน้ำยาปรับผ้านุ่ม เพราะมันจะช่วยลดกลิ่นเหม็นของยาได้เยอะเลยทีเดียว จากนั้นก็คนให้ตัวยาละลายแล้วตักใส่ลงในถังฉีดยา พอเต็มถังสามีก็เริ่มบรรเลงทันที...

ส่วนฉันก็นั่งรอเติมน้ำยา พอฉีดได้6เป้ เป้ที่7เหลือไม่ถึงครึ่ง เครื่องก็ดับ...สามีจึงใช้กุญแจรื้อแล้วลองซ่อมดู ทำอยู่ประมาณ10นาที ปรากฏว่า...
ซ่อมไม่ได้ สามีจะเป็นคนแบบนี้หละค่ะ คือทำจนสุดความสามารถแล้วจึงจะถึงมือช่าง ดังนั้นเราจึงตัดสินใจไปหาช่างซ่อม ซึ่งร้านซ่อมจะอยู่ห่างจากไร่ประมาณ3ก.ม. ร้านซ่อมร้านนี้จะมีมอเตอร์ไซด์จอดอยู่เต็มรัาน เพราะแกเป็นคนใจเย็นและเรียกเก็บค่าบริการเป็นกันเองมาก เราจึงมาซ่อมร้านนี้เป็นประจำ บ้านเขาจะอยู่ตรงกันข้ามกับวัดค่ะ...

พอมาถึงช่างไม่ทันถึง3นาทีก็สตาร์ทติด เขาเรียกค่าบริการ100บาท ซึ่งถือว่าถูกมาก เราจึงปรึกษากันว่าจะมาฉีดต่อให้มันเสร็จ เราฉีดวันละ1ถังค่ะ ฉันหมายถึงถังที่บรรจุ200ลิตร ซึ่งใน1ถังจะบรรจุได้ประมาณ11-12เป้ พอกลับมาถึงไร่เราก็เห็นเพื่อนที่ทำอ้อยเหมือนกันกำลังฉีดยาอยู่ ซึ่งไร่อ้อยของเขาอยู่ใกล้ๆกัน ฉันกับสามีจึงเริ่มฉีดยาต่อ เหลืออยู่อีก1เป้จะเสร็จ พอเขาเดินออกมาจากร่องอ้อย ฉันจึงพูดกับเขาว่า"เฒ่า ถังฉีดยาพ่อใหญ่อันนั้นเป็นหยังบุ๊ เห็นเลาสตาร์ทโดนแล้ว แต่มันบ่ติด" แปล555..."พี่ ถังฉีดยาคนนั้นเป็นอะไรไม่รู้ เห็นเขาสตาร์ทนานแล้ว แต่สตาร์ทไม่ติด" สามีจึงพูดกับฉันว่าเขาจะลองไปซ่อมดูเผื่อติด ฉันเดินตามหลังเขาไป...พอไปถึงเขาจึงลองสตาร์ทดู เสียงเครื่องก็ทำท่าว่าจะติด แต่พอทำหลายๆครั้งก็ยังไม่ติดอีก สามีจึงแนะนำให้เขาเอาไปซ่อมร้านที่เราเคยไปซ่อม เขาจึงเอาถัง200ลิตรลงจากรถอีแต๊ค ซึ่งยังเหลือน้ำยาอยู่ตั้งครึ่งถังแน่ะ...จากนั้นเขาก็ขับอีแต๊คพร้อมกับถังฉีดยามุ่งหน้าไปหาหมอ เอ๊ย...ไม่ใช่ ไปหาช่างซ่อมต่อไป

ส่วนฉันและสามีก็กลับมาฉีดยาต่อ พอฉีดเสร็จเรียบร้อยก็เป็นเวลา09.01น. เราใช้เวลาในการฉีดประมาณชั่วโมงนิดๆ ถือว่าทำงานแบบสบายๆค่ะ เพราะทำงานตั้งแต่ยังไม่เห็นแดด พอเสร็จแดดส่องยังไม่ค่อยร้อนเท่าไหร่ เสร็จเรียบร้อยแล้วเรากำลังล้างไม้ล้างมือเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน พอดีมีซาเร้งคันหนึ่งกำลังตรงมา พอมาถึงใกล้ๆจึงรู้ว่าเป็นคนที่มีที่อยู่ติดกับเรานั่นเอง เขาจะมาฉีดยาฆ่าหญ้าเช่นกัน พอเขาจอดรถ...เราก็เลยยืนพูดคุยกันอยู่เป็นนานสองนาน เรากลัวเขาจะไม่ได้ทำงานเพราะมัวแต่คุยกัน เราจึงขอตัวกลับ...

พอมาถึงบ้านเราก็รีบอาบน้ำ พอสดชื่นระรื่นใจแล้ว เราก็มานั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน พอดีมีรถหินคลุกมาเร่ขายรถละ3,000บาท สามีจึงกวักมือให้เขาเข้ามาเทในบ้าน อ้อ ลืมบอกไป บ้านฉันอยู่ติดถนนน่ะค่ะ...
พอรถหินคลุกวิ่งเข้ามายังไม่ถึงที่...รถเลยติด ขยับเขยื้อนก็ไม่ได้ จนโชเฟ่อร์ต้องเอาพลั่วตักลงตรงนั้น เจ้าของรถที่นั่งมาด้วยซึ่งเป็นผู้หญิงจึงโทรเรียกรถอีกคันให้มาช่วย ส่วนสามีก็ไปเอาหินลงช่วยเขาเหมือนกัน...

ช่วงนั้นเป็นเวลาเที่ยงพอดี แดดกำลังร้อน โชเฟ่อร์เป็นเด็กหนุ่ม เขาบอกว่าเขาร้อน...เขาจึงถอดเสื้อออกแล้วลุย...สามีเเละเด็กหนุ่มคนนั้นตักดินลงอยู่ประมาณ30นาที รถอีกคันก็มาถึง...

ทั้ง3คนช่วยกันขนหินลงรถได้ประมาณ2ใน3 จึงลองใช้รถดึงขึ้นอยู่3ครั้งก็ยังไม่ขึ้น เหงื่อนี่...ท่วมเต็มตัวเลยค่ะ น่าสงสารมาก ฉันจึงหาน้ำเย็นและขนุนมาให้เขากิน ฉันชวนเขากินข้าว เขาก็บอกไม่เป็นไร พอใช้รถดึงไม่ขึ้น ก็ต้องเอาหินคลุกลงอีก จนกระทั่งเกือบหมด แล้วจึงลองใช้รถดึงอีกที...
ปรากฏว่าขึ้นค่ะ...ทุกคนต่างก็ดีอกดีใจพร้อมด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ

เพื่อนๆอาจจะคิดว่าทำไมไม่ดั๊มล่ะ?...
บีคอร์ส555...มันดั๊มไม่ได้ค่ะ ถ้าดั๊มหลังคาบ้านก็จะพัง เพราะรถเข้ามาใกล้ตัวบ้านมาก...

เพื่อนๆคะ เห็นมั๊ยคะว่างานทุกอย่างย่อมมีอุปสรรค
อาจจะมีส่วนน้อยที่ราบรื่น อันนี้ก็ถือว่าโชคดีไปเพราะฉะนั้นถ้าเราเจออุปสรรค ไม่ว่าจะทำอะไรก็แล้วแต่... เราต้องหาทางแก้ไข ปรับปรุง ให้มันไปในแนวทางที่ดี ปัญหาทุกอย่างมีทางออกของมันเสมอ ถ้าหากเรายอมแพ้กับอุปสรรค นั่นก็หมายถึง
สิ่งที่เราตั้งเป้าหมายเอาไว้ ก็เป็นอันจบลงในทันใด
อย่ายอมแพ้มัน สู้ๆนะคะ ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้เพื่อนๆทุกคนค่ะ วันนี้ก็คงจะต้องไปละ...ขอให้มีสุขภาพแข็งแรงกันทุกคนนะคะ สำหรับวันนี้ สวัสดีค่ะ

ขอขอบคุณทุกๆกำลังใจและการติดตามนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักกับเพื่อนๆทุกคนค่ะ