กิโลศูนย์ - ถึงที่พัก

สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกคน
ตอนอ้อมขับรถมาจากจังหวัด จ.พังงา แยกจาก อ.พุนพิน ใกล้ กลับโรงพยาบาล ชื่อย่อ หลังคาแดงหรือโรงพยาบาลสราญรมย์ เป็นจุดเริ่มต้นทางหลวงหมายเลข 401 สุราษฎร์ธานี บ้านดอน ท่าข้าม ขับรถไปถึงสามแยกเลี้ยวซ้ายไปพุนพินหรืออีกชื่อหนึ่งก็คือท่าข้าม ถ้าเลี้ยวซ้ายจะไปบ้านดอนหรือในตัวเมืองสุราษฎร์ ส่วนจุดหยุดรถ จุดนี้จะเรียกว่าสามแยกกิโลศูนย์
ตอนขับรถมาก็งงค่ะ งงยังไงงั้นก็คือเด็กๆไม่เคยรู้จักสามแยกกิโลศูนย์ในจังหวัดสุราษฎร์....หน่อยว่ามันจะมีด้วยหรือค่ะ สามแยกกิโลศูนย์
คำถามก็เลยเกิดขึ้นระหว่างติดไฟแดง... อธิบายรูปว่าจังหวัดสุราษฎร์ธานีอำเภอพุนพินชาวบ้านคนเก่าแก่จะเรียกว่าอำเภอท่าข้าม อ้อมก็เลยได้นี่ไปเรื่อยๆในสมัยตอนที่อ้อมนั่งรถไปเรียน รถบัสจะมีกระเป๋ารถเมล์เรียกผู้โดยสาร ขึ้นรถเมล์เพียงคำสั้นๆว่าดอนๆๆๆๆๆ
เขาจะใช้คำสั้นๆเพื่อเรียกผู้โดยสารเรายังแอบคิดเลยว่าถ้าเป็นคนต่างถิ่นมาคงจะไม่ได้ไปมั้งเพราะหากเราจะไป ซื้อตัวเมืองสุราษฎร์ใส่กระเป๋ารถเมล์ไม่ได้เรียกว่าไปสุราษฎร์กับเรียกว่าใช้คำพื้นบ้านว่าขึ้นรถไฟบ้านดอนคงจะไม่ได้ไปอย่างแน่นอนก็งงนิดหน่อย
ยังไป อำเภอ พุนพินเขาก็ใช้คำพื้นบ้านเรียกภาษาเก่าว่าไปท่าข้าม แล้วจะได้ไปไหมเนี่ยคนต่างถิ่นมา555
ติดไฟแดงอยู่กี่นาทีไม่รู้แต่ได้ความฮาเสียงหัวเราะกันทั้งคันรถกับความไม่เข้าใจของภาษาถิ่น
ลูกสาวต่างออกความคิดเห็นว่าทำไมเขา ใช้ภาษากันแบบนี้ ลูกสาวว่าที่รถบัสยรถเมล์และรถบัสที่ขับมารับผู้โดยสารก็จะมีป้ายอยู่ให้อ่านจะอ่านป้ายรถเมล์แล้วจึงจะขึ้นรถข้ามฝั่งไปกระเป๋ารถเมล์ก็น่าจะไม่ได้ไป

เมื่อขับรถออกจากไฟเขียวเพื่อ มุ่งหน้าท่าเรือสุราษฎร์เพื่อจะไปหาที่พัก ขับรถออกไปไม่ไปสังเกตว่ารถติดมาก จากสามแยกกิโลศูนย์เพื่อเข้าเมืองใช้เวลาเกือบ 40 นาที รถติดไฟแดงนานแต่ที่สำคัญได้ดีอย่างหนึ่งคือเสาไฟให้ความสว่าง อยู่การบินจะมีไฟแสงสีสวยๆก็คุยกับแฟนหรือว่าในตัวเมืองสุราษฎร์ น่าจะมีงานอะไรสักอย่างก็เลยเปิด Google เข้าเช็คดู....ก็ได้รู้ว่ามีงานชักพระประเพณีของจังหวัดสุราษฎร์...ดีเลยค่ะพูดพร้อมๆกันเพราะยังไม่มีใครได้เที่ยวเคยเที่ยวงานแบบนี้เลย เย้ๆๆๆๆ
พอขับรถถึงที่หมาย...แต่พอเข้าที่จอดรถโรงแรมแกนธาราเยอะมากแทบจะไม่มีที่จอดเลยค่ะ ระหว่างรอเจ้าหน้าที่จัดรถสามีและลูกๆก็เดิน เดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อไปเช็คอิน ส่วนอ้อมก็รอที่รถจัดการเรื่องแมวที่เรานำมาด้วยและรอพนังงานเก็บรถให้...
ก็ใช้เวลาไม่นาน อ้อมเดินหน้าเคาน์เตอร์จองเห็นความสวยของน้องพนักงานหน้า เคาน์เตอร์ ด้วยการ แต่งชุดพื้นบ้านหรือชุดไทยกันเกือบทุกคนสวยงามมากๆ ก็ขึ้นลิฟท์ไป ก็จะสังเกตเห็นได้ว่าในลิฟท์มีป้ายโฆษณาเกี่ยวกับงานประเพณีชักพระให้เราได้อ่านด้วยอ้อมก็เลยเก็บภาพไว้เมื่อถึงชั้น6 ก็เห็นลูกกับสามีรออยู่..ค่ะ
รอเข้าห้องพร้อมกัน.. คนกำลังเก็บภาพบริเวณรอบๆชั้นบนของโรงแรมค่ะ..รอแม่ค่ะ

เปิดห้องพักก็ประทับใจกับความสวยงามที่เรามองจากด้านในทะลุจกใสๆออกไปด้านนอกซึ่งจะเห็นเมืองกว้างรถราที่วิ่งบนถนน และ ที่เห็นได้ชัดมากที่สุดก็คือ ศาลหลักเมืองจังหวัดสุราษฎร์ธานีนี่เองค่ะซึ่งมองกลางคืนแสงสีสันที่สวยค่ะ

ขอบคุณเพื่อนๆที่มาให้กำลังใจกันตลอดค่ะ

อ้อม
😘