Chapter XXVIII : M E L T
"โลกในทัศนวิสัย เริ่มไร้แรงโน้มถ่วง"
ภาวะบางอย่างกำลังบั่นทอน
ร่างกายและสติปัญญา
แรงกำลังอันมีเพียงน้อยนิด
เริ่มปรับสภาพให้เข้าสู่การรับมือ
กับสถานการณ์ที่ผิดปกติในร่างกาย
สิ่งแวดล้อมและบรรยากาศ
ช่างไม่เป็นใจ
ท้องฟ้าไม่ทอแสงให้เห็น
ความเหน็บหนาวคลืบคลาน
การหายใจยากลำบาก
สภาวะช่างเลวร้าย
เวลาเดินผ่านไปอย่างเชื่องช้า
โลกในทัศนวิสัย
เริ่มไร้แรงโน้มถ่วง
กระดูกสันหลังเริ่มขนานกับพื้นโลก
ร่างกายกำลังส่งสัญญาณ
กระแสประสาทไฟฟ้า
มายังศูนย์ควบคุมจิตใจ
พร้อมแอบกระซิบบอก
กับจิตใจของเรา
"พักผ่อนได้แล้วนะ"
ความเปื่อยอีสเรียล
ด้วยรักและเคารพ
แสน (Stephan)