Chapter Xlll : Seperated, Imperfect, and perfect.
"การพบกันนั้นเป็นสิ่งชั่วคราว แต่การจากกันเป็นสิ่งสมบูรณ์"
ก่อนกาลเวลานั้นจะทำหน้าที่ของมันสมบูรณ์
มีคนเคยบอกว่า
การพบกันนั้นเป็นสิ่งชั่วคราว
แต่การจากกันเป็นสิ่งสมบูรณ์
ไม่ว่าด้วยเหตุและผลอันใดก็ตามแต่
ความเจ็บปวดและเสียใจ
ย่อมเกิดขึ้นมาเสมอ
ในสมองจะมีคำถามมากมาย
คำถามที่เรารู้คำตอบอยู่แล้ว
จงเจ็บปวดที่สุดและยอมรับความจริง
แม้เวลาที่ผ่านจะหอมหวาน
และเกิดขึ้นด้วยความสัตย์จริง
จะมีมุมๆหนึ่งเสมอ
เมื่อเราอ่อนล้าไม่มีแรงกำลังจะลุกขึ้น
จงจมอยู่กับตัวเองบ้าง
ให้เวลากับสิ่งที่เราอยากจะทำ
หรืออยากจะเป็น
ส่องกระจกแล้วคุยกับคนในนั้นบ้าง
ว่าเราไม่ได้เจอกัน
"นานแค่ไหนแล้ว"
ความบริบูรณ์ของการจากลา
ด้วยรักและเคารพ
แสน (Stephan)