Chapter Xl : Dear you, Dear time, Dear sea, etc.
"เหมือนกับน้ำทะเลที่สงบเงียบที่สุด เราต่างรู้ว่าพายุกำลังจะมา"
แด่เรื่องราวที่เจ็บปวดทุกเรื่องบนโลกใบนี้
หลายสิ่งหลายอย่างยังคงวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ชีวิตยังคงเป็นคงเดินไปเป็นเหมือนดั่งนาฬิกา
วนเวียน สุข ทุกข์ เช่นเดิม
เราแค่หวังให้ในหัวใจเราได้ชินชากับสิ่งเหล่านั้น
แต่กลับไม่เคยเลย
มันค่อยๆเจ็บแปลบในรูปแบบที่ต่างออกไป
หากในวันนี้ชีวิตกลับมาดูเรียบง่าย
เหมือนกับน้ำทะเลที่สงบเงียบที่สุด
เราต่างรู้ว่าพายุกำลังจะมา
เข็มนาฬิกากำลังจะวนกลับมาที่เดิมในไม่ช้า
จงเตรียมตัว
จงเตรียมพร้อม
ปล่อยให้มันซึมเข้าสู่ร่างกายและจิตใจ
และกลั่นออกมาเป็นความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบาย
แต่เมื่อเราเข้าใจและยอมรับ
มันจะกลายเป็นพลังงาน
ขับเคลื่อนบางสิ่งบางอย่างในตัวตน
หากมีคนทำเพื่อความรักมากมายเท่าใด
คนที่มีแรกผลักดันจากความเจ็บปวดก็มากเท่านั้น
จากความสว่างสู่ความมืดมน
จากความรักอาจจะกลายเป็นความเจ็บปวด
ในวันนี้อาจจะเป็นแค่วันที่
"เข็มนาฬิกามันวนกลับมาอีกครั้งเท่านั้นเอง"
สายน้ำไม่ย้อนกลับนาฬิกาไม่หมุนวน
ด้วยรักและเคารพ
แสน (Stephan)
ช่างไพเราะและซาบซึ่งจริงๆ