วันๆ หนึ่งกับภาระกิจเดิม

พบกับแป้งอีกครั้งแล้วนะค่ะ วันๆ หนึ่งผ่านไปวันแล้ว ในแต่ละวันเวลาช่างผ่านไปเร็วมาก แต่ขนาดที่เราทำงานเคยเป็นกันไหมค่ะ เวลากลับผ่านไปอย่างช้าๆ เหมือนอยากจะเร่งเวลาแต่ก็ยังช้าอยู่ เวลาที่คนเรานั่งนับนั่งรอเวลามันมักช้าเสมอ แต่วันไหนที่เรามีความสุข สนุกสนาน หรือได้ไปเที่ยวชีวิตและเวลากลับเดิมไปไวซะจนไม่ทันตั้งตัวกันเลย
ชีวิตแป้งก็เหมือนกันค่ะการทำงานก็งานเดิมๆ หน้าที่เดิม ถึงตะมีช่วงเวลาที่เบื่อ ช่วงเวลาที่ลำบาก แต่เราก็ต้องอดทนเพือเงินเลี้ยงปาก เลี้ยงท้อง เคยได้ยินประโยคหนึ่งที่ว่าความจนมันน่ากลัว อันนี้แป้งว่ามันคือเรื่องจริงเลยค่ะ
เราทำงานของเราเต็มที่ตอนที่ร่างกายยังไหวดีกว่า ลำบากตอนนี้ แล้วสบายวันหน้า ดีกว่าสบายตอนนี้แล้วไปลำบากตอนแก่ อันนี้ได้อ่าน หรือนึกขึ้นมาทีไร มันทำให้เราทำใจและมองโลกในแง่ดีหายเหนื่อยขึ้นมาทีเชียวละค่ะ
ส่วนภาระกิจวันนี้ยังคงเหมืนเดิมค่ะ เช้าเย็นแป้งก็ต้องไปขับรถตู้รับนักเรัยน ช่วงสายทั้งวันก็ไปทำงานที่สวนส้มของเพื่อนอีกเช่นเคยค่ะ จนเป็นกิจวัตรประจำวันเดิมๆ แทบทุกวัน แต่ก็ทำใจยอมรับมันและทำให้มีความสุขกีบสิ่งที่ทำ แค่นั้นจริงไหมค่ะ สำหรับวันนี้ขอจบโพสต์ของแป้งแต่เพียงเท่านี้ค่ะ ขอบคุณเพื่อนๆ สำหรับโหวต ทักทาย และกำลังใจที่มีให้แป้งค่ะ