ถนนการค้าในกรุงเทพฯ - Street Life Photography Contest

สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกคน....หวังว่าเพื่อนๆทุกคนคงสบายกันดีนะค่ะ.... หลังจากที่เมื่อวานได้เจอเพื่อนใน Steemit ที่แอลเอ และได้ไปนั่งดื่มกันนิดหน่อย....แค่นิดหน่อยเอง แต่เช้านี้ผลพวงออกมาก็คือปวดหัวไปเกือบครึ่งวันแนะค่ะ 5555 แต่ก็ประทับใจมากที่ได้เจอกัน...คุ้มนะคุ้มๆๆ 5555

วันนี้ก็กลับมาพบกันอีกแล้วในโพสต์เรื่องราวการประกวดภาพถ่ายชีวิตบนท้องถนน Street Life Photography Contest การประกวดของทางไทยทีม ......ซึ่งแนตจะนำเสนอเรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตบนท้องถนนของ ถนนการค้าในกรุงเทพฯ ติดตามกันเลยค่ะ

ถนนการค้าในกรุงเทพฯ

เรื่องราวก็เกิดขึ้นเมื่อตอนที่กลับไปประเทศไทยเมื่อปี 2017 ค่ะ...ก่อนที่พวกเราจะเดินทางไปเที่ยวต่อที่กระบี่ ก็ได้จองโรงแรมที่พักแถวประตูน้ำ ซึ่งแถวนั้นเพื่อนๆก็คงจะทราบกันดีว่าเป็นแหล่งย่านการค้าที่ใหญ่ของเมืองไทย....ไม่ใช่แต่จะแค่แพลตตินั่ม ยังมีแพลลาเดียม(น่าจะเขียนถูกนะ) ซึ่งอยู่ไม่ไกลกัน...และที่แถวๆโรงแรมในช่วงกลางคืนก็จะมีเหล่าพ่อค้า แม่ค้ามาวางของขายกันสองข้างถนนฟุตบาต และในซอยข้างๆโรงแรมที่พักด้วย...ทำให้แถวๆนี้กลางคืนจะดูคึกคักเป็นพิเศษ สองข้างฟุตบาตถนนจะมีร้านค้ามาตั้งของขายกันอย่างหนาแน่น...ซึ่งมีทั้งร้านขายเสื้อผ้า ร้านขายรองเท้า ร้านขายกระเป๋า และอื่นๆอีกมากมาย...ตรงนี้เป็นที่ดึงดูดให้นักท่องเที่ยวมาเดินเล่น เดินจับจ่ายซื้อของฝากกลับบ้าน บางร้านก็ขายดีมีคนมามุงตลอด แต่บางร้านก็ดูจะมีคนมาซื้อบางตา...แต่ยังงัยก็ตามก็ที่ค้าขายตรงนี้ก็ทำให้ถนนแถวนี้ดูไม่เหงา...มีอะไรให้ทำ จูงใจให้ผู้คนมาเดิน ช่วยให้แถวนี้คึกคักไปเลยค่ะ

ร้านค้าขายของบริเวณข้างโรมแรม

แนตสังเกตุว่าคนค้าขายหรือพ่อค้าแม่ค้าที่มาขายของจะเป็นคนพม่าซะส่วนใหญ่ ...เลยคิดว่าน่าจะเป็นลูกจ้างหรือเปล่า แต่ทำไมเขาถึงจ้างคนพม่ามาทำงานละ นี่คือสิ่งที่แนตคิด เพราะว่าเมื่อก่อนพม่าถ้าจะทำงานต้องหลบซ่อน หรือว่านายจ้างต้องจ่ายเงินเพื่อจะจ้างลูกจ้างพม่าได้โดยถูกกฎหมาย ...แต่ตอนนี้เมื่อประเทศเข้าสู่ประเทศการค้าอาเซียน ทำให้คนที่จะไปทำงานอีกประเทศหนึ่งได้ง่ายมากขึ้น...นี่ก็น่าจะเป็นเหตุผลหนึ่งว่าทำไมถึงมีคนทำงานพม่าเยอะมาก ....เท่าที่เข้าไปซื้อของ คนพม่าจะสามารถพูดสื่อสารภาษาได้ดีทีเดียว ก็เพราะแถวๆแหล่งค้าขายตรงนี้ ส่วนใหญ่คนที่มาเดินซื้อของจะเป็นนักท่องเที่ยวจากจีน และนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเกือบทุกชาติ การสื่อสารภาษาอังกฤษจึงจำเป็น...และอาจจะเพราะเรื่องของค่าแรงด้วย ที่ทำให้การจ้างงานคนงานพม่ามากกว่าคนงานไทย....ตามร้านอาหารที่แนตไปทานก็จะคล้ายๆกันเลย คือเจอแต่คนทำงานพม่า.....จนเรียกได้ว่าพม่าครองเมืองได้แล้ว ฮ่าๆ

จากภาพข้างบนเป็นภาพถ่ายจากห้องพักโรงแรม ถ่ายลงมาเห็นการจราจรบนท้องถนน ในยามค่ำคืน ก็สวยดีไปอีกแบบค่ะ... พวกเรามักจะออกมาเดินเล่นแถวๆข้างๆโรงแรมที่เขาขายของกันเกือบทุกคืน เพราะว่าร้านค้าจะมีเปิดตั้งขายกันช่วงเย็นเป็นต้นไป... และแนตก็ไม่พลาดที่จะจับจ่าย ได้อะไรมาบ้างนะหรอค่ะ ...แน่นอนเสื้อผ้า ของสามีได้เสื้อแบรนด์เนม(ปลอม)มาหลายตัวเลย เสื้อกล้ามนักมวย กางเกงขาสั้น ขายาวแบบใส่สบายๆ ...ชุดนอนก็ได้มาด้วย ตัวละ 100 บาท ซึ่งถ้าเทียบราคากับที่นี่ก็ถือว่าถูกกว่าเยอะ เนื้อผ้าก็ดีด้วย...ได้รองเท้าแบบใส่สบายมา 1 คู่ ใส่คุ้มมากค่ะ ...นอกจากนั้นก็จะซื้อเป็นอาหารทานเล่นมากินตอนดึกๆ... ร้านค้าขายสินค้าแถวนี้ถือว่าใครช็อปที่นี่ ...คุ้มค่ามากๆกับเงินที่จ่ายไป...อาจจะไม่ถูกเท่ากับซื้อตรงแพลตตินั่มที่ขายส่ง แต่ถ้าราคาขายปลีก ที่นี่ก็ถือว่าไม่แพงค่ะ....เพื่อนๆใครผ่านไปแถวๆนั้นก็ไปช็อปปิ้งกันได้ค่ะ .....ส่วนแนตถ้ามีโอกาสได้ไปพักโรงแรมแถวนั้นอีก ก็ไม่พลาดอีกเช่นกันค่ะ

ขอบคุณเพื่อนๆที่ติดตามและสนับสนุนกันมาตลอด...วันนี้ก็ขอลาไปก่อนแค่นี้ บายค่ะ

แนต