รอยยิ้มของแม่

สวัสดีครับทุกคน
สำหรับโพสต์นี้กับหัวข้อการประกวดภาพถ่ายรอยยิ้ม ผมขอส่งรูปภาพ รอยยิ้มของแม่ เข้าร่วมกิจกรรมดีกว่าอย่าว่าเอาเข้าประกวดเลย เพราะว่ามันเป็นภาพเก่า แล้วก็ไม่ชัดเท่าไรนัก ผมได้มีโอกาสได้ถ่ายรูปคู่กับแม่ผม ซึ่งมันเป็นรูปที่ยากมากที่ใครจะได้ถ่ายคู่กับท่าน เพราะว่าท่านเป็นคนอายกล้องถ่าย ท่านจะไม่ค่อยชอบถ่ายรูป รูปนี้ผมน่าจะถ่ายจาก รูปที่เป็นกระดาษ หรือว่าเป็นการสแกนจากรูปที่เป็นกระดาษอีก ทำให้ความชัดไม่ค่อยมีเท่าไร

รูปนี้เป็นรูป รอยยิ้มของแม่ ที่เป็นธรรมชาติมากๆ ท่านยิ้มจนเห็นฟัน โดยปกติแล้วรูปที่เราถ่ายโดยทั่วๆไป มักจะมีการจัดฉาก หรือตั้งใจถ่าย จะต้องมีการโพสต์ท่า หรือมีการฟื้นยิ้ม การยิ้มี่ไม่เป็นธรรมชาติ รูปเหล่านี้ผมถือว่าเป็นรูปที่ไม่จริงใจ คือหมายถึงการแกล้งทำ มันไม่เป็นธรรมชาติ แต่รูปนี้ผมจะดูกี่ครั้งผมก็ได้ รอยยิ้มของแม่ ที่แท้จริง ดูแล้วรู้สึกคอดถึงท่านจับใจเลยครับ

คิดไปคิดมา ทำไหมคนเราต้องดิ้นรนอะไรมากมายนัก จากบ้านทิ้งพ่อ ทิ้งแม่ให้อยู่บ้าน ออกจากบ้านมาหางานทำ ทำไหมไม่อยู่บ้านทำไร่ทำนาอยู่เลี้ยงพ่อเลี้ยงแม่ อยู่บ้าน อยู่ดูแลท่าน หรือว่าพวกนี้มันจะเป็นกรรมเก่า มันจะเป็นความอาภัพของเราเองที่พ่อแม่ต้องจากไปเร็ว เสียดายแล้วรู้สึกเศร้ามาก คือไม่ได้เลี้ยงดูท่านให้ได้อยู่สบาย ท่านลำบากทั้งชีวิตจนวาระสุดท้ายของท่าน ท่านจากผมไปแบบ รวดเร็วมาก แบบที่ทุกๆคนไม่คิดไม่ฝันว่ามันจะเกิดขึ้นได้ นี้หละมั้งที่คำพระท่านว่า โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ตอนมีชีวิตไม่รู้จักรักษา ท่านจากลาแล้วมานั่งคร่ำครวญ

ท่านเคยเห็น รอยยิ้มของแม่ แล้วหรือยัง ถ้าเคยรายยิ้มนั้นมาจากความสุขที่แท้จริงของท่านไหม หรือเป็นแค่การแกล้งทำ คงจะยากสำหรับคนอื่นที่ดู แต่หากเป็นลูกหรือคนในครอบครัวท่านจะต้องเคยเห็น รอยยิ้มในหลายอริยาบท แน่นอนท่านเท่านั้นที่รู้ ไปหาดูครับ แล้วเก็บภาพนั้นมาเล่าสู่กันฟัง ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้นอีกต่อไป สวัสดีครับ