“พลังใจ-พลังธรรมชาติ” คู่รักซากเปลือกหอย

สวัสดีเช้าวันใหม่ค่ะ… :-)
วันนี้ก็ต่อเนื่องกันไปเลยค่ะกับภาพชุด “พลังใจ-พลังธรรมชาติ”

สองภาพนี้เป็นภาพที่เราชอบมาก หรือถ้าจะนับรวมเป็นภาพเดียวกันไปเลยก็ได้ เพราะเป็นซีนต่อเนื่องกัน ถ้าจะตัดภาพใดภาพหนึ่งออกไปก็กลัวว่าจะขาดอรรถรสไม่ครบถ้วนตามความรู้สึก เราตั้งชื่อภาพนี้ว่า “รัก” เพราะมันทำให้เรารู้สึกถึง “ความรักระหว่างคนสองคน”

เช้าวันหนึ่งในอดีต…ด้วยสภาวะซึมเศร้าตามที่ได้เคยเล่าไว้แล้วในโพสต์ก่อนหน้านี้…เช่นเคยเหมือนทุกเช้า…ที่เราจะออกตะเวนไปตามชายหาดเพื่อให้ร่างกายได้สังเคราะห์แสง…เพราะช่วงนั้นเรารู้สึกว่าตัวเองเกือบจะเหมือนพืชผักเข้าไปทุกวัน…วันๆถ้าไม่จำเป็นจริงๆ ก็ไม่อยากที่จะพูดจาวิสาสะกับใครหน้าไหนทั้งนั้น…นอกจากต้นไม้ใบหญ้าและก้อนหินดินทราย…เราเป็นถึงขนาดนั้น

เราก็นั่งวิเคราะห์เม็ดทรายไปเรื่อยๆแล้วก็มาสะดุดตากับซากเปลือกหอยสีขาวตัวเล็กๆ ซึ่งมีอยู่มากมายบนชายหาด…หลายตัว…หลายขนาด…มีทั้งหงายและคว่ำ…คละเคล้ากันไป
ตามธรรมชาติแล้วเขาก็จะมีฝาบน-ฝาล่างติดกันอยู่เป็นคู่ๆตามในภาพ ชวนให้จินตนาการถึงคู่รักที่กำลังจุมพิศกันอย่างดูดดื่มจนลืมวันลืมคืน ด้วยความรักที่เต็มเปี่ยมในหัวใจ

แต่ละครั้งที่คลื่นซัดไปมา เจ้าเปลือกหอยแต่ละคู่ก็จะมีการแปรสภาพ เปลี่ยนตำแหน่งที่ตั้ง พลิกคว่ำพลิกหงายไปด้วยกัน หรือถ้าข้อต่อระหว่างฝาทั้งสองไม่แข็งแรงพอ ทั้งฝาบน-ล่างก็จะแยกกระจายออกจากกันแล้วลอยไปกับคลื่นทะเลคนละทิศละทาง …นั่งมองไปมองมาแล้ว ช่างดูไม่ต่างจากมรสุมชีวิตที่คู่รักทุกคู่ต้องเผชิญ…

“…บางคู่ที่รักกันน้อย หรือรักกันแต่เพียงผิวเผิน พอเจอคลื่นลมเพียงครั้งเดียว ก็ปล่อยมือแยกจากกันไปเหมือนหนีตายแบบกระเจิดกระเจิง…”

“…บางคู่ที่รักกันมากหน่อย แต่ขาดความเข้าใจและไม่อดทนพอ หรือมรสุมนั้นยิ่งใหญ่และรุนแรงมากเกินกำลังที่จะต้านทานได้ ก็ต้องจำใจต้องปล่อยมือแยกจากกันไปทั้งที่ยังรัก…”

“…คู่รักบางคู่ที่รักและเข้าใจกันมากที่สุด ก็จับมือกันมั่นคงเหนียวแน่น ต่อสู้ต้านทานกระแสคลื่นลมอยู่ได้นานหลายครั้งหลายหนจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต แต่ท้ายที่สุดแล้วก็ต้องจำนนต่อการตายจากพลัดพรากตามธรรมชาติอยู่ดี…”

สัจธรรมของทุกรูปแบบความสัมพันธ์ก็คือ ไม่มีคำว่า “นิรันดร” เพราะสุดท้ายแล้ว คู่รักทุกคู่ก็ต้องแยกจากกันไปในที่สุด ไม่มีใครหนีกฏธรรมชาติพ้น อยู่ที่ว่าจะจากกันไปในสภาพใด ด้วยความรู้สึกแบบไหน…จากเป็นหรือว่าจากตาย…ก็เท่านั้นเอง…จริงๆ

ชีวิตประกอบขึ้นจากสองส่วน คือ “กาย” กับ “จิต” …จิตไปทางไหน กายก็มักจะตามไปทางนั้น…ในทางกลับกัน… เมื่อกายไปทางไหน จิตก็ควรจะตามไปทางนั้นด้วย… แต่ธรรมชาติของจิตมักไม่ค่อยจะยอมรับความจริงที่ไม่ถูกใจ …

เปลือกหอยคู่นั้นเป็นเพียงซากวัตถุที่ไม่มีจิตวิญญาณ เพราะเจ้าของเปลือกมีเพียงหนึ่งเดียว และเขาได้จากซากนั้นไปนานแล้ว …ไม่ว่าคลื่นลมจะพัดพาซากนั้นไปในทิศทางใด ต้องแตกแยกออกจากกันหรือไม่ มันก็คงไม่ได้มีสาระอะไรสำคัญไปกว่ากรวดหินดินทรายที่แหลกละเอียดอยู่ตรงหน้า

หากแต่ชีวิตของคู่รักนั้นมี 2 กาย 2 จิต ไม่ใช่มีแค่กายเดียว-จิตเดียวแบบเจ้าของเปลือกหอย เมื่อถึงวาระที่จะต้องพลัดพรากจากกัน ไม่ว่าจะด้วยสาเหตุอันใดก็แล้วแต่ …พึงระลึกไว้ สมอว่า “กายไปที่ไหน จิตไปที่นั่น” แต่ “ถ้าจิตไปที่ไหน…จงช้าลง…หยุดคิดทบทวนสักนิด…ก่อนที่คิดจะเอากายตามจิตไป”

ปิดท้ายโพสต์นี้ ด้วยวีดีโอคลิปที่ตัดต่อและเล่นดนตรีประกอบเองแบบงูๆปลาๆ อย่างที่เคยเล่าให้ฟังคร่าวๆว่า ก่อนที่จะมาเป็น bbkastro เราเคยมี Youtube Chanel ใช้ชื่อว่า Harmonica BABE ก็ตามชื่อเลยค่ะ…เล่น harmonica แบบเด็กหัดใหม่ที่มีใจรักในเสียงเพลง… อาจจะไม่ได้ฟังรื่นหูแบบมืออาชีพ แต่ก็หวังว่าเพื่อนๆชาว steemit คงน่าจะพอรับฟังกันได้นะคะ ดีไม่ดียังไงติชมกันได้ค่ะ ถือเสียว่าเมตตาเด็กหัดใหม่นะ…

“…จงให้อภัยกับทุกสิ่งและทำใจให้พร้อมยิ้มรับการพลัดพรากจากลาในทุกรูปแบบ…เพื่อที่จิตจะได้ไม่ต้องยึดติดกับซากอดีดที่เจ็บปวด…”

ขอบคุณทุกท่านที่อยู่ด้วยกันมาจนถึงบรรทัดสุดท้าย…ขอให้ทุกท่านมีความสุข ณ บัดนี้…ที่นี่…กับปัจจุบันขณะค่ะ :-)
@bbkastro