สวัสดีค่ะเพื่อนๆ ชาว steemit ทุกท่าน

ช่วงนี้อยู่ในโหมดติดซีรี่ย์เกาหลีอย่างหนัก ดูซีรี่ย์ยาวเกือบเที่ยงคืนทุกคืน จะดูให้จบทีเดียวก็ไม่ได้เพราะมีหน้าที่อันยิ่งใหญ่จะต้องทำ คือไปส่งลูกที่โรงเรียน กลับถึงบ้านทำงานบ้านให้เรียบร้อย และรีบเขียนโพสต์ให้เสร็จ ถ้าจะไม่เขียนหรือหยุดเขียนสักวันมันก็เหมือนจะขาดๆ อะไรไป และที่สำคัญถ้าไม่ทำเดี๋ยวโดนชายกลางไล่ออกจากบ้านทรายทองเป็นแน่แท้ 5555 เพราะตั้งแต่เล่น steemit ชายกลางก็ไม่เคยบ่นเรื่องดูซีรี่ย์หรือเล่นเกมส์เลย ตื่นเช้ามาก็เลยมีอาการง่วงหงาวหาวนอนตลอดทั้งวัน ถ้าดื่มกาแฟได้คงช่วยแก้ง่วงได้เยอะ (บัวดื่มน้ำที่มีรสหวานไม่ได้เลยมันจะเหนียวติดคอ และรู้สึกระคายเคือง ดื่มได้แต่น้ำเปล่า) อดเอาโตแล้ว 555

โพสต์นี้ก็ยังอยู่ที่การร่วมกิจกรรมกับทาง @thaiteam การประกวดภาพถ่ายในหัวข้อ Religious places contest รูปนี้เป็นศาลพระพรหมที่อยู่ตรง 3 แยก หาดป่าตอง-หาดกะหลิม บัวและเพื่อนรุ่นพี่ได้ไปไหว้ขอพรเมื่อ 3 เดือนที่แล้วก่อนจะย้ายบ้าน ซึ่งศาลพระพรหมนี้เป็นที่เคารพนับถือของคนป่าตองมาก บัวรู้จักป้าอยู่คนหนึ่งแกเคยไปขายของที่หน้าชายหาดป่าตองช่วงเกิดสึนามิ แกบอกว่าวันที่เกิดสึนามิ แกกำลังปั่นน้ำผลไม้ให้ลูกค้า แกก็สังเกตุเห็นน้ำทะเลลงอย่างรวดเร็วแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วเด็กๆ ฝรั่งวิ่งตามน้ำทะเลไปอย่างสนุกสนาน น้ำทะเลลงไปไกลมากน่าจะเกือบกิโล หลังจากนั้นน้ำทะเลก็ตีม้วนกลับอย่างรวดเร็ว และเป็นคลื่นสูงราวตึก 10 ชั้น เด็กๆ ฝรั่งที่วิ่งตามไปหายวับไปกับคลื่นทะเล พ่อแม่ร้องไห้แทบเป็นบ้า พยายามจะไปช่วยก็จมหายไปในทะเลทั้งคู่ ทีนี้ก็เกิดความโกลาหลขึ้น นักท่องเที่ยวต่างวิ่งหนีตายคลื่นยักษ์ ป้าแกว่าน่ากลัวมากคลื่นยักษ์กลืนคนหายลงไปในทะเลเป็นร้อยๆ คน ป้าแกก็วิ่งหนีตายเหมือนกันแล้วไปหลบแถวๆ ศาลพระพรหมซึ่งมีคนไปหลบแถวนั้นเยอะมาก แกหลบอยู่พักใหญ่จนคลื่นสงบ แกก็เดินตามหาสามีของแกว่ายังมีชีวิตอยู่หรือไม่ ระหว่างที่แกเดินหาสามีนั้น สามีแกก็เดินตามหาแกเหมือนกัน แล้วเจอกันไม่ห่างจากศาลพระพรหมเท่าไร ศาลพระพรหมนี้ผู้คนจึงมากราบไหว้ขอพรไม่ขาดสาย

เมื่อครั้งที่เกิดเหตุสึนามิก็ทำให้พวกสิ่งก่อสร้าง ไม่ว่าจะโรงแรม บาร์ ร้านค้า ที่อยู่ใกล้ชายหาดพังเสียหายหมด อันนี้ซ่อมได้ใช้เวลาไม่นาน แต่ใจคนเหล่านั้นที่เป็นผู้ประสบภัย และผู้คนที่สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักไป ต้องใช้เวลาเนิ่นนานในการเยียวยารักษาแผลใจ ซึ่งมันยากมากกว่าจะทำใจยอมรับได้ ดังนั้นจึงต้องมีสิ่งที่ยึดเหนี่ยวทางใจ หรือที่พึ่งทางใจ เช่น ธรรม ที่จะเยียวยาให้ความทุกข์ที่อยู่ภายในใจนั้นลดน้อยลงไปได้บ้าง

หลังจากไหว้ขอพรพระพรหมแล้ว เพื่อนรุ่นพี่ก็ชวนไปไหว้ขอพรพญานาคที่หาดกะรนต่อ ซึ่งหาดกะรนห่างจากหาดป่าตองพอสมควรใช้เวลาขี่รถมอเตอร์ไซด์ประมาณ 30 นาที พอไปถึงจะเห็นรูปปั้นพญานาคขนาดใหญ่มากอยู่ตรงชายหาดกะรน รูปปั้นนี้มีคนมาไหว้ขอพรกันเยอะมาก โดยเฉพาะสาวๆ บางคนก็มาพร้อมไข่เต็มตระกล้า บางคนก็มาพร้อมบายศรีรูปพญานาค (น่าจะมาแก้บน) เป็นสถานที่ที่พึ่งทางใจอีกที่หนึ่งของคนที่นี่ค่ะ เพราะยืนหยัดสู้กับสึนามิ ไม่โดนคลื่นยักษ์ซัดลงกลางทะเล เหมือนกับโรงแรมที่อยู่ริมชายหาดที่พังราบเป็นหน้ากอง ขอบคุณที่เข้ามาให้กำลังใจกันค่ะ แล้วเจอกันโพสต์หน้าจ้า