Teardrops:Ang pangungulila sa aking mga Anak(WHEN HOMESICK WAS STRIKE)

Hi, sa mga steemian user's magandang umaga sa inyong lahat nais ko lang na ibahagi ang aking pangungulila sa aking pinakamamahal na mga anak,bilang isang ama na
OFW dito sa ibang bansa lahat ay gagawin para sa kanilang kinabukasan lahat kayang tiisin upang matos tusan ang kanilang pangangailangan pero ang hindi lang maiwasan at kayang tiisin ay pag inatake kana ng tinatawag na "HOMESICK " ay hindi maiwasan na mapaluha at umiyak ka sa tago sure ako sa mga kababayan nating dyan na mga OFW o kaya ay malayo sa kanilang pamilya ay makaka relate nitong aking storya.

Akoy nag tataka sa aking sarili kung bakit hindi ko pa kayang mapigilan ang aking sarili na mangulila sa aking pamilya na kung tutuusin ay pangalawa kuna itong pangingibang bansa. Sadya nga bang ang tinatawag na "homesick" ay hindi mapigilan? Paano ngaba maiiwasan ang "homesick"?

Kaya minsan pag umatake na sakin ang homesick ay gusto kunang umuwi subalit hindi pwede kasi paano na ang kinabukasan ng aking mga anak? paano ang kanilang pangangailangan? yan palagi ang iniisip ko para kahit papaano ay makayanan ko ang homesick ngunit sadya talagang nangingibabaw ang pangungulila lalo na't pag nabalitaan mo na may hindi inaasahang pangyayari sa kanila hindi ka mapakali wala kang ibang kayang gawin kundi ang pag "iyak" at pag-aalala na kung ano na ang mangyari sa kanila.

Ang tangi mga larawan nalng nila ang aking tinitingnan at binabalik tanaw ang mga alaala na kaysaya nong sila ay kasama hindi ulit mapigilang mapaluha ang aking mga mata nanabik na makasamang muli mapasyal, kumain bumili ng gusto nila. Pero kakayanin ko ang lahat ng ito para sa inyo at sa pag uwi ko ibubuhos ko ang pag-mamahal at kasiyahan na kasama kayo mahal ko kayo mga anak.

Thank you steemian for dropping by and read my short story.

Please continnue to support #Teradrops and @surpassinggoogle and vote as your witness.