Ja helemaal mee eens!

Goed stuk en een goede verduidelijking van wat eigenlijk de bedoeling is.

Voorbeeld:

Denk aan een (goede) cabaretier: die is eigenlijk ook bezig stoom af te blazen.
En waarom vinden we die cabaretier geen vervelende zeikerd ( als het goed is ) en lopen we niet de zaal uit ?

Omdat die goede cabaretier ons een spiegel voorhoudt waarin we de relativiteit van alles opeens zien: Het is wel allemaal "klote" maar eigenlijk ook heel grappig.
We moeten lachen en daar ontspannen we van en we willen méér!

De irritante dingen worden door de cabaretier op dusdanige manier aan ons voorgespiegeld dat we én begrijpen waarom we het irritant vinden én we ook meer begrip krijgen van hoe de vork in de steel zit ( denk aan Lubach op zondag.)

Een zekere gelaagdheid is helemaal een pré:

Voorbeeld fictief stoom-afblazen stuk:

Eerst loop je als je opstaat per ongeluk met 2 verschillende schoenen naar buiten, naar je auto, en als je dat door hebt blijkt dat je de verkeerde jas aanhebt en je je huis niet meer inkan omdat je sleutels in je andere jas zitten, net nu je huisgenoot voor het eerst in 3 jaar eens eerder dan jij de deur uitmoest.
Je pakt je mobieltje, belt je huisgenoot ( die pas net vertrokken is dus nog dichtbij ) maar dan hoor je de ringtone van de mobiel van je huisgenoot door de brievenbus: de mobiel van je huisgenoot ligt achter de voordeur op het zijtafeltje in de gang, onder de kapstok waar je door de spleet van de brievenbus jouw jas met daarin de sleutels van de voordeur op anderhalve meter afstand ziet hangen!

Dus in mijn idee is de relativerende werking van humor een essentieel onderdeel van een goed stuk voor stoom-afblazen: als het alleen maar een opsomming is van geklaag en van wat er niet goed is, dan haken lezers af en denken: 't zal wel... Als het leuk is en herkenbaar willen mensen weten hoe het afloopt en denken gelukkig dat het mij niet is overkomen, maar het was wel lachen.

Als lezers ervaring eigenlijk een milde vorm van griezelen....