4.Bölüm - Okul Yıllarımdan Kalanlar
Bakışlarından öfke fışkırıyordu ama onların altında da bir demet sevgi bekleniyordu. Bazen olmadık yere sebepsizcesine kızıyordu ve söylenen şeyleri yapmıyor söyleyemeyen şeylerin peşinde koşuyordu. Kurallara uymak kalıba oturmak sanki ona yaşamla arasında ters gelen bir olay gibi kalmıştı. Her şeyden bir şekilde ustacasına ayrılıyordu.
Bir keresinde bir düşman gibi senin bana garezin var mi demişti. Oysa bilseydi ki garezim olsa bile ona herhangi bir kötülük yapamazdım. Hatta geçen gün baktım sınıfta kendisi yoktu, birazcık kendime oyaladım. Yok yazmak istemiyordum çünkü. Sonra geldi sınıfa girerken gözlerimin içerisine bakarak acaba yok yazdın mı beni diye sordu. Hayır diye cevap verdim vücudumun içsel tebessümüyle. Oh diyerek bir iç çekti gidip yerine oturdu. En yakın arkadaşıyla çoktan konuşmaya daldı sanki ona biraz önce iyilik yapanın ben olduğumun hiç farkına varmadan.
Yine bir gün bir Sınav sonrası öğretmenimiz bize ödül vermek için bir film açmak istemiş ve hangi filmi izlemek istediğimizi bana yani Sınıf başkanına sormuştu. Ben onun hep macera türü filmleri sevdiğini bildiğim için o türde bir film açtırdım öğretmenime. Sebebi neydi bilmiyorum ama onun mutlu olması doğrusu hep hoşuma gidiyordu. Belki bir gün gönlünü de kazanırım diye uğraşıyor bu umut ışığını içimde saklı tutuyordum.
Günlerin birbirini kovaladığı dönem boyunca ilişkimiz hep bu çıkmazlar içerisinde sürdü gitti. Tam tabiriyle ben kovaladım O kaçtı, O kaçtı ben kovaladım. Karne gününde sessizce aramızdan ayrıldığı zaman sanıyordum ki bir sonraki dönem tekrar aramıza gelecekti. Ama gün bilmediğim ise onu bu son görüşüm olacaktı.
Çok sonraları hayata bu kadar ilgisizliğinin nedenini bir arkadaşımdan öğrendim. Tahmin ettiğim gibi ebeveynlerinden kaynaklanan bir durumdur boşanmış anne babalar ile ayrı ayrı kurulmuş hayatlar. Sanki mutlu olmanın sonucu hep buraya varıyormuş gibi bu tür duygulardan okul hayatı boyunca hep uzak durmuştu. Şimdilerde daha iyi anlıyorum belki o zamanki şartlar daha farklı olsaydı şimdiki aklımızla o çocuklar olsaydık belki de ben ona fazlasıyla yardımcı olacaktım.
Yukarıdaki satırları yine beğenmişsinizdir umarım. Bir sonraki paylaşımlarımız da ya da devam yazımızda buluşmak üzere hoşça kalın.