3.Bölüm - Olgunluk
Gençliğimin ortalarında sanki her eve, hatta her evde bir kişiye lazımmış gibi bir anda beliren bir hayal kahramanımız oldu. Çoklarının ismine aşk dediği bu yeşil gözlü canavar, kendisini "Sevgi" denen bir parazit ile besliyordu. O dönemler bunun kolay atlatılabilecek bir vaka olmadığının farkında değildim.
Sevgi ile beslendiğini söylediğime göre seven bünyelerde olduğunu anlatmama ya da açıklamama gerek olmadığını düşünüyorum. Lakin ne zaman karşılaştığı mı veyahut ne zaman tanıştığıma merak edecek olursanız doğrusu bende tam vaktini hatırlamıyorum. Gerçi her sevende tanışır diye mutlak bir kural da yoktur ya neyse.
Bu şekilde isimlendirmemin nedeni ise bundan yıllar yıllar önce Shakespeare'in bir söyleminde "Yeşil gözlü bir canavar" olarak betimlemesine dayanmaktadır. Sanırım oradan kalmış aklımda. Sonuçta dilden dile aktarılan bu söz Othello'dan günümüze kadar gelmiştir.
Peki geldiğinde yalnız başına mıdır? Tabii ki hayır. Yanında biraz da geç olsa kıskançlık denilen en yakın arkadaşını da getirir. Zaten o yanında olmasa bir canavara asla dönüşmez hatta onunla çok rahat baş edebilirsin.
Bu kadar olumsuzluğun yanında hiç mi olumlu bir şey yok mu diyecek olursan elbette vardır. Huzur! Huzur ise bu iki canavarın yanında bize hediye olarak gelir. Sevginin büyüyüp güçlenmesine yardımcı olur. Eğer ki sevgi güçsüzleşiyor ise senin bunu dışarıda değil, her zaman içimizde araman gerekir.
Neticeye gelecek olursak sevgiden beslenen bu canavar sayesinde şimdilerde yazlık evimin verandasında oturmuş torunlarımın gürültüleri eşliğinde karşıdaki gün batımını seyrediyorum. Belki de bu canavarlar o zamanlar karşılaşmamış olsa şimdiki duruma asla gelememiş olacaktım.
İyi ki varsın ve iyi ki hayatıma girmişsin yeşil gözlü canavarım.
Yukarıdaki satırları yine beğenmişsinizdir umarım. Bir sonraki paylaşımlarımız da ya da devam yazımızda buluşmak üzere hoşça kalın.