Utangaç ve Çekingen

Onu ilk gördüğümde yıldırım aşkı derler ya ona tutulmuştum. O koyu tenli ve büyüleyici güzellikte, geniş omuzlu, uzun boyuyla benden çok uzundu, ikimiz bir araya geldiğimizde sanki garip bir karışım olmuş gibi duruyorduk. Ben ondan 25 yaş büyük olabilirdim ama boy olarak daha kısa, ten olarak daha beyaz ve en önemlisi utangaç bir kişiydim.

Picture

Bu utangaçlık duygusu ona mutlu bir kadın olduğumu düşündürmüş olabilir, aynı zamanda zarif, çekingen ve çocuksu bir yapım vardı. Hala daha ileri gidip, büyük bir çirkeflik yaparak içimdeki duyguları bastırarak, onu aşağılayan cümleler kursam nasıl olurdu.

Belki bunları okurken bana kızıyorsunuz, farkındayım ama ne yapabilirim, utangaç ve çekingen olabilirim ama yeri geldiği zaman ben bile kendimi tanıyamaz duruma geliyorum.

Yapmam gereken neydi, ya açıkça karşısına dikilecek ve seni seviyorum diyecektim, yada köyüme dönüp hayvan otlatmaya devam edecektim.

Tanışma hikayemizi anlatmak istiyorum sizlere. Büyükşehirde yaşayan kuzenimi ziyarete gittiğim zaman sokağın girişindeki inşaatta çalışan gençlerden biriydi bu. Ben her seferinde oradan geçtiğim halde ilgilenmiyor, o tarafa bakmıyordum. Zaten bakmamı gerektirecek bir şey olduğunu hiç düşünmemiştim. İnşaat denilince kumların, tuğlaların demirlerin olduğu bir yer diye insanın aklına kalır. Ben de ilgilenmedim. Bir gün kuzenimle Gülhane parkından dönerken bindiğimiz otobüste birisi dikkatimi çekmişti. Buğday benizli, yağız delikanlı dedikleri bu olsa gerekti. Gözlerimi ondan alamıyordum. Konuşayım mı diye kendimle verdiğim uzun savaşlar sonrasında ikimizinde aynı durakta indiğimizi farkettim. Demek kuzenimle aynı çevrede yaşıyordu.

Önde o gidiyor, arkasından da biz yürüyorduk. Bizim sokağa geldiğini görünce iyice heyecanlanmaya başlamıştım. Sokağın başındaki inşaata girdi ve o günden sonra orada olduğum müddetçe deliler gibi inşaatı gözlemeye başladım.

Sonra ne yaptım, hiçbir şey. Başta söylemiştim ben çekingen ve utangaç birisiyim.