şükrü erbaş
şimdi hepimizin
kilitlerden perdelerden bir yuvası var
kentlerden bir korunak kurduk
korkuyla ışıyor lambalarımız
hepimiz hepimizin zalimi ve mazlumuyuz
anne baba eş ve çocuklardan
bir büyük paydada
vicdanımız eşyalarımızdan rahat
boynumuzda başka hayatların ölü fotoğrafları
eşiklerimizde şarkısız zamanlar
dönüyoruz dünya diye kendi gövdemizi...