ابداع یک آزمایش خون برای شناسایی سریع سرطان لوزالمعده

آزمایش جدید از یک سیستم تراشه الکترونیکی استفاده می‌کند که قادر است اگزوزوم‌ها را مستقیماً در عرض چند دقیقه از خون استخراج کند.

دانشمندان یک آزمایش خونی جدید ابداع کرده‌اند که می‌تواند در کمتر از یک ساعت علایم سرطان لوزالمعده را شناسایی کند. سرطان لوزالمعده اغلب در مراحل پیشرفته تشخیص داده می‌شود و همین موضوع کار درمان آن را با مشکل مواجه می‌سازد. این آزمایش جدید که در مجله‌ی ACS Nano گزارش شده است، می‌تواند تنها با یک قطره خون در مدت زمان کوتاهی مارکرهای زیستی سرطان لوزالمعده را شناسایی کند. این آزمایش در کمتر از یک ساعت جواب می‌دهد.

برای درمان مؤثرتر سرطان لازم است که بتوانیم آن را هر چه سریع‌تر تشخیص دهیم. پیش بینی می‌شود که در آینده حتی در بیمارانی که هیچ علامتی از بیماری ندارند، بتوان تنها با گرفتن یک قطره خون از نوک انگشت این بیماری را تشخیص داد.

یک اقدام مهم در این زمینه غربالگری سرطان لوزالمعده است که می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر درمان آن داشته باشد. در این روش از ساختمان‌های زیستی در ابعاد نانو استفاده می‌شود که اگزوزوم (exosome) نامیده می‌شود. اگزوزوم‌ها، که از سلول‌های مختلف بدن از جمله سلول‌های سرطانی آزاد می‌شوند، حاوی پروتئین و مواد ژنتیکی هستند و می‌توان از آنها به عنوان نشانگرهای زیستی برای شناسایی انواع سرطان استفاده کرد. از آنجا که اگزوزوم‌ها بسیار کوچک و شکننده هستند، لذا جدا کردن آنها از خون به سختی صورت می‌پذیرد. روش‌های کنونی برای استخراج اگزوزوم‌ها، روش‌های بسیار وقت‌گیری هستند و لازم است که ابتدا نمونه‌ی خون به طور خاصی تیمار شده و یا رقیق‌سازی شود.

روش جدید از یک سیستم تراشه‌ی الکترونیکی استفاده می‌کند که قادر است مستقیماً اگزوزوم‌ها را ظرف چند دقیقه از خون استخراج کند. در این روش از یک قطره‌ی خون بدون هرگونه پردازش و فرآوری اضافی استفاده می‌شود. به‌علاوه، اگزوزوم‌ها در همان‌جا تجزیه و تحلیل می‌شود و مشخص می‌کند که آیا حاوی بیومارکرهای سرطان هستند یا نه. این یک آزمایش ساده است و در آن یک قطره‌ی خون روی تراشه الکترونیک قرار داده می‌شود. سپس کلید آن روشن می‌شود، و چند دقیقه‌ی بعد، برچسب‌های فلوئورسانی اضافه می‌شود که می‌توان زیر میکروسکوپ نتیجه را بررسی کرد.

اگر نمونه خون از نظر سرطان لوزالمعده مثبت باشد، دایره‌های فلوئورسان روشنی روی آن ظاهر می‌شود. از این آزمایش می‌توان به عنوان یک راهبرد اولیه‌ی غربالگری برای شناسایی بیمارانی که در معرض خطر هستند، استفاده کرد. سپس در بیمارانی که شناسایی شده‌اند، می‌توان از تست‌های تشخیصی گران‌تر و مهاجم‌تر، مانند سی‌تی‑اسکن، ام‌آرآی، یا آندوسکوپی استفاده کرد.