Τα δικά μου όνειρα της άμμου

Read this article in English here: http://mariabrenta.blogspot.gr/2017/06/blog-post.html

Πάνε λίγες μέρες μόνο από τότε που ανακάλυψα ένα όμορφο τραγούδι. Ένα πραγματικά υπέροχο τραγούδι. Δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω ευχάριστο ή λυπηρό, ρυθμικό ή απαλό. Αυτό που ξέρω όμως σίγουρα είναι ότι μιλάει στην καρδιά μου. Εκφράζει κάθε εκατοστό της ψυχής μου, των ονείρων μου. Στο πρώτο άκουσμα του ένιωσα ότι πρόκειται για ένα θλιβερό τραγούδι. Ωστόσο έκρυβε μέσα του μια ελπίδα. Μια ελπίδα πως όλα θα πάνε καλά. Μια υπόσχεση πως όλα θα είναι όπως τα ονειρεύεσαι.

Αν μπορούσα να εκφράσω όλα αυτά που νιώθω ακούγοντας το δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα. Με ποιον τρόπο θα ξεσπούσα. Αν ήταν χορός τα αισθήματα μου τότε θα ήταν σύγχρονος, αν ήταν ταινία θα ήταν ρομαντικό δράμα, αν ήταν ζωγραφιά θα ήταν κάποιο τοπίο με μια ήρεμη λίμνη, τη λίμνη της πόλης μου. Με ηρεμεί, με κάνει να χαμογελάω, με συγκινεί και με θλίβει ταυτόχρονα. Ανάμεικτα συναισθήματα.

Λένε πως ακούγοντας ένα τραγούδι σου έρχονται στο μυαλό στιγμές και αναμνήσεις ξεχωριστές για τον καθένα. Όχι απαραίτητα σχετικές με τους στίχους του τραγουδιού. Ένα τραγούδι, μια μελωδία μπορεί να σου θυμίσει ένα πρόσωπο, μια δυσκολία που πέρασες, την αγαπημένη σου ταινία, ή ακόμη και μια όμορφη μέρα που πέρασες μόνη σου απολαμβάνοντας το καφέ σου δίπλα στο τζάκι ενώ έξω χιόνιζε...

Ακούγοντας ένα τραγούδι που μου αρέσει για πολλοστή φορά φαντάζομαι τον εαυτό μου να κάνει βόλτες στην παραλία κάποιο κρύο χειμωνιάτικο πρωινό ή να χαλαρώνει στο μπαλκόνι κάποιο καλοκαιριάτικο βράδυ με πανσέληνο. Θα με πεις φαντασιόπληκτη. Ρομαντική. Ίσως. Εμένα όμως μ΄αρέσει. Με ηρεμεί. Με μεταφέρει σε έναν άλλον κόσμο. Μακριά από τη ρουτίνα. Σε έναν κόσμο βγαλμένο από παραμύθια, από μυθιστορήματα, ταινίες, ήχους και μελωδίες. Εκεί βρίσκεται η ζωή!

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ένα μυθιστόρημα, μια ιστορία αγάπης που αποδόθηκε σε στίχους και μελωδίες. Όχι. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα. Στο μυαλό μου υπάρχει όμως. Αυτό το τραγούδι μου δίνει έμπνευση. Μου δίνει ζωή. Με πνίγει ταυτόχρονα. Φταίνε τα λόγια; Η μελωδία; Μπορεί. Με συνεπαίρνει. Τα δικά μου "όνειρα της άμμου" είναι γραμμένα στην καρδιά μου. Και δεν βλέπουν την ώρα να πραγματοποιηθούν. Γιατί υπάρχουν τόσα πράγματα που θέλω να πω. Τόσα πράγματα που θέλω να γράψω. Να τα αποτυπώσω σε πολλά φύλλα χαρτιού. Να γράψω ένα όμορφο βιβλίο. Αυτό το τραγούδι μπορεί να πάρει τη μορφή ανθρώπου, τη μορφή μιας ιστορίας, στιγμών, γεγονότων, ανατροπών. Θα 'χει τον τίτλο του τραγουδιού; Ίσως. Ποιος ξέρει; Θα 'χει σίγουρα όμως όλα τα συναισθήματα που μου προκαλεί αποτυπωμένα στις σελίδες του. Μέχρι τότε όμως.. ποιος ξέρει; Ίσως αλλάξει το χρώμα που δίνει στη ζωή μου.

Γιατί έτσι είναι τα τραγούδια. Άλλοτε σου φωτίζουν κι άλλοτε σου μαυρίζουν τη ζωή. Δε παύουν όμως να είναι κομμάτια της καθημερινότητας και της ζωής μας.
Αυτό το τραγούδι είναι τα "Όνειρα της άμμου" της Χάρις Αλεξίου και όση ώρα έγραφα γι αυτό, ταυτόχρονα το άκουγα. Γιατί για ακόμη μια φορά μου έδωσε έμπνευση.

Το λοιπόν, είμαι η Μαρία, είμαι έφηβη και λατρεύω αυτό τον κόσμο! Γεννημένη την Άνοιξη, ζω για τα καλοκαίρια και αναπνέω με τους χειμώνες. Δίνω πολύ, αγαπάω πολύ και ονειρεύομαι. Καταφύγιο μου η γραφή και το διάβασμα. Το μότο μου: «Παύεις να υπάρχεις όταν παύεις να ονειρεύεσαι»
Μαρία Μπρέντα

Σας ευχαριστώ πολύ