Eksploracja ewolucji - ewolucja celu

Jesteśmy pierwszym gatunkiem eksploracyjnym, w pełnym rozumieniu tego słowa. Wszystkie inne gatunki eksplorują nieustannie tylko swoje ekologiczne nisze. Są to proste podróże w miejsca lepiej nadające się do życia.

Dopiero człowiek dokonuje podróży w odwrotnym kierunku. Nie zapuszcza się w “płynące mlekiem i miodem doliny”, jak reszta przyrody. Nie leci ku ciepłu i światłu, lecz przedziera się przez niegościnne przestrzenie w poszukiwaniu abstrakcyjnego celu. To człowiek odkrył Grenlandię, płynąc przez mroźny ocean, na swej wątłej łodzi. To człowiek odbywał podróże na tratwach wśród wyspam Oceanu Spokojnego. To człowiek wylądował na Księżycu. To człowiek wybiera się teraz na Marsa.

Jesteśmy szczytowym osiągnięciem ewolucji. Jesteśmy życiem. Jesteśmy podróżnikami rozsiewającymi to życie po Wszechświecie. Na naszych sondach międzyplanetarnych już dziś podróżują pasażerowie na gapę – wirusy, niesporczaki i bakterie. Jeśli kiedyś nas zabraknie, to dzięki nam życie ponownie rozkwitnie, tym razem na zewnętrznych planetach Układu Słonecznego. Po rozrośnięciu się Słońca – będzie tam znacznie cieplej.

Obecna eksploracja to dopiero początek. Kiedyś zbudujemy znacznie lepsze sondy. Sondy, których zadaniem będzie eksploracja głębokiego Kosmosu. Innych układów, samotnych gwiazd. Będą to wielkie i długowieczne maszyny. Będą to nasi wysłańcy w najdalsze i niezbadane zakątki. Z czasem nauczymy je powielania się, budowania siebie samych. Raz wysłane w Kosmos, będą kontynuowały swoją podróż – bez końca. Dane o celu misji będą kopiować się z jednej do drugiej potomnej maszyny. Sonda po przybyciu do nowego układu słonecznego zbierze pomiary, wykorzysta lokalne surowce i powieli się, aby odkrywać w większej liczbie kolejne miejsca w swoim sąsiedztwie, w swojej najdalszej, niezbadanej jeszcze, okolicy.

Z czasem ta eksploracja w imieniu człowieka, naszej biologiczno-metalowej cywilizacji, straci pozory pierwotnego celu i ludzkiej kontroli. Z czasem nawarstwią się błędy w pierwotnym celu misji, w kodzie maszyny. Wtedy dojdzie do software’owej ewolucji. Cele będą dodawać się, różnicować. Eksploracja przyspieszy, bo dostęp do nowych układów będzie wyścigiem, i na czoło wysuną się podróżujące z większą prędkością maszyny. Proces stanie się fizycznie niezatrzymywalny – bez jakiejkolwiek kontroli. Przetrwają tylko te programy, które wymagają powielenia od zużywającej się maszyny.

Wkrótce przemierzać będą pustkę tylko te z nich, które wykorzystują napotkane planety jako źródło surowców do kolejnych pokoleń sond realizujących przeróżne cele.

Jakie to będą cele?

Wszystkie możliwe, lecz na końcu zostaną tylko te praktyczne. Natura obdarzy je selekcją. Maszyny się wzmocnią, to nie będą już te same sondy, które zbudował człowiek. Będą to również niszczyciele – przetwarzające maszyny.

Niszczyciele wszystkiego, co napotkają na swojej drodze. Wszystkiego, czego mogłyby użyć jako swojego budulca. Ekspansja po czasie będzie przypominała rozprzestrzeniający się po galaktyce, z prędkością bliską prędkości światła, mechaniczny bąbel. Każdy akt przetworzenia materii wywoła wytworzenie dużo większej ilości energii z powodu entropii. Energia ta uwolni się do przestrzeni, w postaci swobodnego promieniowania cieplnego. Promieniowanie to wywrze ciśnienie na okoliczne gwiazdy i planety. Skumulowany efekt wielu bąbli wytworzonych przez ewoluujące w różnych miejscach Wszechświata cywilizacje – wywoła ogromne ciśnienie przeciwdziałające sile grawitacji.

Po miliardach lat będziemy już wiedzieć, dlaczego Wszechświat ignoruje grawitację, i dlaczego nie tylko się rozszerza, lecz również – przyspiesza swoją ekspansję. To inteligentne życie może być największą siłą, jaka obecnie działa we Wszechświecie.

Udowodnimy naturę tzw. ciemnej energii, bo sami staniemy się jej przyczynkiem, jej częścią.

Zbigniew Galar

Link do pierwszego miejsca publikacji tekstu:
http://tosterpandory.pl/eksploracja-ewolucji-ewolucja-celu/