Jak planować, a nie zwariować?

Czy zdarza Ci się na rzecz jednej pracy, zostawić inną?
No ba, zdarza się to każdemu z nas — i to nawet często. Dyscyplina i systematyczność jest dobra, ale — nie postrzegajmy tego zbyt surrealistycznie. Masz czasem, pretensje do siebie, że nie jest tak, jak sobie zaplanowałeś, nie? takie jest życie. W każdej chwili możesz dostać telefon, który wszystko zmieni danego dnia, albo usłyszysz dzwonek do drzwi... Czy też sam wpadniesz na lepszy pomysł albo na lepszy harmonogram!

Gorzej, jak ktoś jest tak kreatywny, że swój harmonogram będzie zmieniał co 10 minut, z powodu niedoskonałości. Człowiek jest pełny słabości. Wyłania się tu nam, syndrom perfekcjonizmu.

Nie da się tak, no nie...

musimy być „elastyczni” tylko, no — bez przesady, gdy fantazja nas za bardzo poniesie to i możemy się połamać. Nasz ruchomy obraz, którym jest życie „nie może być ubrany jedynie w dosłowność” to jest nie możliwe, bo ten ruchomy obraz — nie jest tylko dosłowny, ale ma elementy „dosłowności” i zazwyczaj wiele rzeczy nie jest takich oczywistych.

Żeby zrozumieć umysł, zbyt dosłownie odbierający wszystko - to i tak, by zrozumieć zależności, które wywołują u niego taki stan rzeczy — musimy zaczepić o kwestie nie dosłowności. Ruch dookoła, zmienisz go? Nie.

Wszystko wokół się porusza, włącznie z Tobą, Twój harmonogram nie zawsze zgra się z resztą obrazu, który jest wokół Ciebie. Wyluzuj. Możesz, spokojnie, siąść. I przyjąć — że tak już jest, możesz być bardziej elastyczny!

Czemu jako ludzie mamy to do siebie, że ciągnie nas do perfekcjonizmu? Żeby wszystko, było idealne tak, jak to sobie wymyślimy? - to wydaje się prostsze. I fajnie, byłoby tak to uchwycić, ale się nie da. Może po prostu, prościej będzie — sobie to uświadomić i się tym nie przejmować? Odrzuć myśli oskarżające Cię — przez odłożoną pracę, na rzecz innej — myśli takie, przychodzą bo człowiek tak „już” ma.

Zapamiętaj jedno, każdy krok — który robisz, jest krokiem. Już go postawiłeś, jeśli go stawiasz i ma on sens, i przez to, że go postawiłeś, nie będziesz musiał wykonać go potem, w miejscu miejsca w czasie przyszłym, w którym już teraz masz czas, na to, co miałeś zrobić teraz. Nic nie straciłeś, jedynie myśl ma taką formę, że coś straciłeś — to są myśli śmieci — oskarżające.

I uświadamiasz sobie, ba !. To działa, tak, no tak. To tylko kolejność... Mówię, wyluzuj, odrzuć presję.

Człowiek nie jest maszyną...
Nie obarczaj się winą, jeśli zastępujesz jedną formę pracy drugą, bo tak wyszło, nie przejmuj się. Robisz krok, nie ważne — jak poukładasz to wszystko, nieważne ile razy pozamieniasz miejscami. Ważne, że wykonasz, te same rzeczy, ale w innej kolejności.

"Użyte zdjęcia pochodzą z https://pixabay.com oraz https://unsplash.com/"