Nie będzie to anegdota. Ale historia, która wyleczyła mnie z totalnej nieśmiałości. Pewnej wigilii wracałem busem z Warszawy na wieś. Zająłem miejsce tuż za kierowcą bo tylko tam były dwa wolne. Obok siebie a z racji nieśmiałości nie lubię innych zbyt blisko. Niestety ludzi było tak dużo, że i mi się "współlokator" trafił. Okazało się, że miejsce koło mnie wybrała naprawdę śliczna dziewczyna z blond kręconymi włosami. Oczywiście wstydziłem się odezwać słowem. Jak tylko bus ruszył dziewczyna zasnęła. Podczas jazdy osunęła się na moje ramię. Ja siedziałem w bezruchu trzy godziny, żeby jej nie obudzić. Byłem zbyt nieśmiały w dodatku onieśmielony jej urodą. Obudziła się w mieście swojego przystanku. Była trochę zawstydzona tym że się wyspała na moim ramieniu. Uśmiechnęła się, przeprosiła i wysiadła. Dokładnie rok później w Wigilię znów wracałem busem z Warszawy. Byłem strasznie zmęczony. Wsiadłem do busa i zobaczyłem ze prawie wszystkie miejsca zajęte. Za kierowcą siedziała jakaś kobieta w kapeluszu, przysiadłem się do niej i jak tylko bus ruszył zasnąłem. Po długiej drzemce ktoś mnie budzi delikatnie trącając ramienia. Otworzyłem oczy a ja siedzę z głową opartą o ramie sąsiadki z boku. Obudziła mnie bo chciała wysiąść. Ja zawstydzony zacząłem przepraszać. Dziewczyna zdjęła kapelusz żeby poprawić włosy. Wtedy zobaczyłem te same blond loki. Uśmiechnęła się i powiedziała, że nic nie szkodzi. To nawet zabawne, że już dwa razy ze sobą spaliśmy a nawet się nie znamy. Zaniemówiłem, to była ta sama śliczna dziewczyna, wychodząc odwróciła się jeszcze i znów uśmiechnęła.

Do dziś co wigilię przechodzi mnie myśl nieco przygnębiająca, że to mogla być ta jedyna... A ja przez tą całą nieśmiałość nie zagadałem ni razu a miałem dwie świetne okazje.