Mugole nie potrafią czarować
Kiedy przychodzi dorosłość w chwilach refleksji przypominamy sobie okres dzieciństwa... Odkrywaliśmy świat postrzegając go jako magiczne miejsce. Piaskownica przed blokiem była obronnym zamkiem, kontener na śmieci czołgiem, lalki mówiły, pluszowe misie nas cierpliwie słuchały. Kiedy dorastamy cała ta magia okazuje się kłamstwem, wytworem naszej wyobraźni. Świat przestaje być magiczny w miejsce magii, pojawia się proza życie, schodzimy z brzegu fikcji przekraczamy Rubikon dojrzałości i stajemy na brzegu rzeczywistości. Postrzegamy świat takim jakim jest a im bardziej nas pokaleczy, tym każdy kolejny krok stawiamy z większą ostrożnością bowiem utraciliśmy ciekawość dziecka na rzecz strachu dorosłego człowieka. Wydaje się, że w życiu nie ma już nic magicznego, nauka i technika odpowie nam na każde pytanie... chemia wyjaśni uczucia, gadzi mózg wyjaśni emocje i porywy serca.
Można powiedzieć, że stajemy się tytułowymi mugolami - Mugol to pojecie stworzone przez pisarkę J.K. Rowling. Mugole to osoby nie posiadające mocy magicznych - nie potrafią czarować oraz nie posiadające wiedzy na temat istnienia świata magii.
W literaturze fantastycznej są nikim - nie potrafią czarować :) W rzeczywistym świecie Mugole to racjonaliści. Oni patrzą na zachodzące w świecie zjawiska przez pryzmat wiedzy, doświadczenia i nauki... W naszym realnym świecie Mugole pomagają dzieciom.
Świat zawsze był pełen niebezpieczeństw, zwłaszcza dla dzieci. Ich ciekawość, wynikający z niewielkiego jeszcze doświadczenia życiowego i małej wiedzy, brak znajomości zagrożeń, ufność, delikatna i drobna budowa rozwijającego się dopiero fizycznie ciała, to częste powody groźnych, niejednokrotnie zagrażających ich życiu wypadków. Zdarza się również, że dziecko nie z własnej winy staje się ofiarą np. wypadku samochodowego, katastrofy budowlanej, klęski żywiołowej. W każdym z tych przypadków może dojść do utraty przytomności i zapadnięcia dziecka w stan śpiączki patologicznej.
Co to oznacza?
Po pierwsze konieczność zapewnienia natychmiastowej pomocy lekarskiej i jak najszybsze wdrożenie specjalistycznego leczenia, które daje szanse na pomyślne wybudzenie dziecka ze stanu śpiączki.
Do oceny zmian poziomu świadomości małego pacjenta w śpiączce w trakcie leczenia wykorzystywana jest Skala Glasgow - GCS (ang. Glasgow Coma Scale). Ocenie podlega otwieranie oczu w skali 1-4, kontakt słowny w skali 1-5, reakcje ruchowe w skali 1-6. Skala Glasgow pozwala również określić cztery stopnie głębokości śpiączki a co za tym idzie ewentualne reakcje organizmu na postępy w leczeniu. Stopień zaawansowania śpiączki dodatkowo można dookreślić na podstawie monitorowania zmian odruchów źrenicznych, ciśnienia tętniczego, oddechu, tętna oraz temperatury ciała.
Dziecko w śpiączce patologicznej nie reaguje na żadne, nawet bardzo silne bodźce, które mogłyby je wybudzić. Wszystkie odruchy są zniesione - nie występują. Jeżeli zachowana zostaje praca serca i oddech, dziecko dotlenia się samodzielnie. Istnieją jednak przypadki w terminologii medycznej nazywane śpiączką przekroczoną - pacjent nie może oddychać samodzielnie, konieczna jest intubacja i sztuczne podtrzymywanie oddechu.
Zdarzają się przypadki kiedy dziecko w śpiączce patologicznej reaguje na ból oraz bodźce słuchowe. Ten stan określany jest jako stan ilościowego zaburzenia świadomości - przedśpiączką lub odrętwieniem a w terminologii medycznej określany jako Sopor - stan półśpiączki.
Dla dziecka będącego w stanie śpiączki patologicznej czas leczenia ma kluczowe znaczenie. Długotrwałe spowolnienie procesów mózgowych powoduje uszkodzenie i zanik komórek nerwowych co może przełożyć się na problemy z terapią wybudzeniową a w przypadku pomyślnego wybudzenia na późniejszą trwałą dysfunkcję czynności mózgu.
Szanse na wybudzenie ze śpiączki patologicznej lekarze oceniają również na podstawie rodzaju urazu, który śpiączkę spowodował. Jeżeli uszkodzona zostaje cześć mózgu, której funkcje może przejąć zdrowa część kory mózgowej wtedy rokowania są bardziej optymistyczne, statystyka daje takim pacjentom większe szanse na wybudzenie. Jeżeli jednak dochodzi do długotrwałego niedotlenienia mózgu np. w skutek podtopienia, wylewu, zachłyśnięcia czy też zatrucia, proces wybudzania jest dużo bardziej skomplikowany i czasochłonny a pamiętajmy, że czas w przypadku śpiączki patologicznej zawsze pracuje na niekorzyść pacjenta.
Dieta i terapia, dwa niezbędne składniki walki z czasem konieczne aby wybudzić pacjenta ze śpiączki patologicznej.
Dieta... według wyników badań mózg osoby w śpiączce powinien być odżywiany lepiej niż osoby zdrowej. Wszystko po to by mógł sprawniej przywracać swoje funkcje życiowe.
Terapia... To przede wszystkim ruch i bodźcowanie, które przyspieszają procesy naprawcze mózgu.
- Hydroterapia to głównie masaże wodno-wirowe o charakterze wibracyjnym. Zwiększają one ilość bodźców dopływających do mózgu chorego. Wykonywane są w specjalnych wannach rehabilitacyjnych.
- Stymulacja wzrokowa. Polega na oświetlaniu gałek ocznych raz jednej raz drugiej.
- Muzykoterapia to terapia dźwiękiem polegająca na uaktywnianiu aparatu słuchowego co może wspomagać bodźcowanie mózgu.
- Aromaterapia - Stymulowanie węchu pacjenta poprzez aplikowanie mu zapachów intensywnych lub znanych pacjentowi z okresu przed śpiączką.
- Smakoterapia polegająca na podawaniu pacjentowi znanych mu i lubianych przez niego smaków lub stymulacja smakami wyrazistymi np. sok z cytryny aby wywołać odruch przełykania.
Istotne jest jak najczęstsze stymulowanie całego ciała różnorodnymi impulsami, co przekłada się na stymulacje mózgu. Rehabilitacja ruchowa umożliwia nie tylko bodźcowanie centralnego układu nerwowego ale również pozwala na zachowanie ruchomości stawów. Poprawia również wydolność krążenia i układu oddechowego.
Jest miejsce w Polsce gdzie każdego dnia trwa taki wyścig z czasem. Miejsce gdzie ludzi starających się wybudzić pogrążone w patologicznej śpiączce dzieci wspiera ciągle rozwijająca się nauka i medycyna. To klinika "Budzik" znajdująca się w południowo - wschodniej części Warszawy na osiedlu Międzylesie.
Klinika "Budzik" zbudowana została nakładem 20 mln. zł. Budowa sfinansowana została przez fundację "Akogo?", która pozyskała fundusze od darczyńców, firm, fundacji oraz dotacje z UE. Klinika uruchomiona została w lipcu 2013 roku i działa przy Centrum Zdrowia dziecka w Warszawie.
Pomieszczenia mieszkalne dla małych pacjentów pozwalają na przebywanie wraz nimi rodziców.
Klinika jest kompleksowo wyposażona w sprzęt konieczny do terapii wybudzeniowej. Sale do terapii aktywności fizycznej i wanny do hydromasażu.
Dzięki finansowaniu ze środków NFZ leczenie w klinice jest bezpłatne Rodzice małych pacjentów przebywają w Budziku bezpłatnie. Przez 24h na dobę mogą towarzyszyć dziecku i biorą aktywny udział w procesie jego rehabilitacji.
Pełny program leczniczo-rehabilitacyjny kliniki "Budzik" obejmuje:
-farmakoterapię,
-leczenie zachowawcze,
-świadczenia pielęgniarskie i pielęgnacyjne,
-program leczenia usprawniającego (rehabilitacja),
-program leczenia wspomagający kinezyterapię,
-program psychologiczny oraz diagnostykę i konsultacje lekarskie.
Klinika posiada 15 łóżek i wyposażona jest w pełną infrastrukturę niezbędną do hospitalizacji i rehabilitacji neurologicznej dzieci po ciężkich urazach mózgu. Co roku udaje się tam wybudzić ze śpiączki kilkoro dzieci. Klinika 'Budzik" to magiczne miejsce gdzie nuka i technologia w służbie człowieka pozwala wrócić do aktywnego życia małym pacjentom.
Mugole bez magicznej wiedzy ale wsparci nauką i wciąż rozwijającą się wiedzą medyczną zwracają radość życia dzieciom po ciężkich urazach mózgu. Szanujmy i doceńmy ich wysiłek choć nic nie wiedzą o prawdziwej magii. :)
Temat 2: Tematy w ogóle nie wybrane w Tematach Tygodnia.
Nawiązanie do Tematy Tygodnia #40, temat 2: Mugol
Dyrektor kliniki "Budzik", Pana Maciej Piróg, zgodził się na wykorzystanie w powyższym tekście materiałów tematycznych i promocyjnych pochodzących ze strony http://www.klinikabudzik.pl . Dziękuję!
Bibliografia
- Adam Bilikiewicz, Włodzimierz Strzyżewski: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1992, s. 497. ISBN 83-200-1688-6.
- Anna Herzyk: Neuropsychologia kliniczna wobec zjawisk świadomości i nieświadomości. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 57. ISBN 978-83-01-16578-9.
- Jacek Norkowski OP: Śpiączka. W: Tenże: Człowiek umiera tylko raz. Mało znane fakty dotyczące śpiączki, stanu wegetatywnego i śmierci mózgowej. Warszawa: Thaurus, 2013, s. 11-18. ISBN 9-788364-124006.
- Raport podsumowujący działalność kliniki "Budzik" z dn. 18 października 2013 r.
- Materiały informacyjne - http://www.klinikabudzik.pl
Zdjęcia - Pixabay, materiały promocyjne kliniki "Budzik"