Co łączy konie susły i bociany?

Konie bytują tam w towarzystwie rezerwatu odbudowywanej populacji susła moręgowanego. Ten gatunek niewielkiego susła pochodzącego z rodziny wiewiórkowatych został w Polsce uznany za zanikły lub prawdopodobnie zanikły.

Suseł moręgowany został objęty ścisłą ochroną gatunkową a dzięki wsparciu funduszy Unii Europejskiej podjęto zakończone sukcesem próby odbudowania gatunku. Pierwsze osobniki sprowadzono z Węgier i Słowacji. Z sukcesem rozmnożono susły w Zoo w Poznaniu i w Opolu. Pozwoliło to zasiedlać nowymi osobnikami tereny rezerwatów i tworzyć tam samodzielne kolonie susła moręgowanego. Susły te to zwierzęta stadne łączące się w rodziny, które następnie tworzą kolonię. Prowadzą dzienny tryb życia, charakteryzuje je również sezonowy tryb aktywności - przesypiają zimę. Okazuje się, że wypas koni idzie w parze z rozwojem odtwarzania populacji susłów. Konie pozostawiają po sobie niskopienną murawę przyjazną dla susłów, końskie odchody to dla susłów spiżarnia larw i owadów.

Nie tylko Susły korzystają na towarzystwie koni. Dzięki corocznym wypasom konie oczyszczając łąki z wysokich traw odtwarzając warunki do tworzenia się żerowisk bocianów oraz miejsc lęgowych czajek. Wokół koni pojawiają się owady a z nimi żerujące szpaki, srokosze... za nimi pojawiają polujące na drobne ptactwo drapieżniki - pustułki. Wraz z pojawieniem się na wypasie schroniskowych koni, łąki zaczynają tętnić życiem.

Konie pozostaną na letnich pastwiskach aż do jesieni by na zimę powrócić do schroniska. Przed nami coroczny letni zlot rodziców chrzestnych koni z tarowego stada, część zlotu tradycyjnie odbywa się na pastwiskach w towarzystwie koni, tak by każdy mógł spotkać się ze swoim adoptowanym koniem. Rodzice chrzestni mogą dzięki temu sami sprawdzić w jakiej kondycji jest ich zwierzak, nakarmić go smakołykami (np.ćwiartki jabłek) i poznać nowych znajomych, którzy również adoptowali konia w tarowym stadzie.