Poruszyłaś mnie tym postem, czuję każde Twoje słowo moja Kochana ❤. Pierwszy krok zrobiłaś, ten krok to słowo "dość". Wiem, że jest Ci trudno, wiem... Czasem trzeba przystanąć, czasem zrobić kilka kroków w tył, żeby po chwili znowu ruszyć do przodu. Niektóre istoty dostały w dzieciństwie skrzydła, my mamy plecak z kamieniami, ale można się go pozbyć, kamyk po kamyku. Pomalutku, w swoim tempie. I jeszcze Ci napiszę: Nie jesteś wybrakowana. Jesteś cudowna, niepowtarzalna i doskonała, pod tym plecakiem z kamieniami. Tulę mocno ❤
Dziękuję za te slowa. Znaczą bardzo wiele. Masz rację, może kiedyś pomalutku pozbędziemy się tych naszych kamieni i plecaki będą puste i lekkie. Jestem uczuciowcem i to co piszę wypływa ze środka, z samej głębi. Wczoraj w pracy pokazałam mój post o wyścigu szczurów koleżance, nie przeczytała do końca, bo łzy płynęły jej po policzkach. Tak jak mnie, kiedy przeczytałam to co tu napisałaś❤❤❤. Dziękuję.