Wykorzystanie seksu jako element odzierający ludzi z człowieczeństwa.

Witam was serdecznie dziś porozmawiamy o seksie w sposób, który nie jest tak oczywisty jakby mogło się wydawać. Seks jest dla mnie jednym z najpiękniejszych aktów miłości jaki istnieje. Para wówczas poznaje się lepiej oraz nie tylko w kwestii czysto fizjologicznej ale i mentalnej. Nie tylko partner dowiaduje się w ten czas o swojej drugiej połówce więcej ale i sami siebie lepiej poznajemy. Stojąc przed sobą nadzy jesteśmy pozbawieni z naszej maski jaką na co dzień zakładamy przed parterem/ką, nic nie udajmy jesteśmy po prostu sobą. Wchodząc w wir namiętności rozpalamy w sobie nie tylko żądze oraz pożądanie ale i również, a może przede wszystkim nikogo nie udajemy. Bycie sobą choć przez te parę chwil jest niczym orzeźwiający prysznic po upalnym dniu pełnym pracy i wykonywania obowiązków. Miłość z każdym zbliżeniem rośnie gdyż poznając siebie nawzajem lepiej wkładamy w zbliżenie więcej serca oraz wszystkich tych rzeczy i uczuć, którymi darzymy swoją drugą połówkę. Dla czego zatem seks, który niewątpliwe jest wspaniałym aktem oddania i partnerstwa cementującym związek obojga ludzi jest tak spłycany i sprowadza się go do (powiem kolokwialnie) ruchania? Na to pytanie w to niedzielne popołudnie postaram się odpowiedzieć gdyż jest to bardzo ważny społecznie problem.

Źródło Obrazka

Nie będę tu wchodzić w kwestie biologiczne, a czysto społeczne. Jako ludzie doznajmy więcej przyjemności z seksu niż zwierzęta (a przynajmniej taka krąży opinia, a to czy się z nią zgadzam to inna kwestia). Przejdźmy do jednego z aspektów będących fundamentem ów przemyśleń. Wspomniane wcześniej zwierzęta są niżej w hierarchii oraz łańcuchu pokarmowym to choćbyśmy nie wiem jak je kochali jest faktem. Czy zatem nie jest tak, że sprowadzając seks do roli jedynie zaspokajania swoich rządz i niczego więcej nie jest przypadkiem elementem ograniczającym naszą wolność i suwerenność jako ludzi. Pomyślcie o tym tak, jako ludzie powinniśmy mieć jakieś swoje ideały pasje itp. bo to one odróżniają nas od zwierząt. Odzierając seks z swoistego rodzaju „sacrum” i sprowadzając go jedynie do prokreacji lub sposobu na rozładowanie napięcia tracimy poczucie własnej wartości i sprowadzamy się jedynie do poziomu zwierzęcia, który będzie pracował nie zaznając przy tym praktycznie żadnych wyższych uczuć. Kolejnym problem jest kinematografia, a zasadzie to co dziś puszczane jest w kinach lub na ekranach telewizyjnych. Zaraz pewnie rzucą się na mnie znawcy kina ale i tak chce dodać łyżkę dziegciu do tego wszystkiego co widzę w popkulturze. Seks jest coraz bardziej spłycany i to praktycznie w każdej produkcji jaką dane mi było obejrzeć. Moim zdaniem jest to element pozbawiający nas godności nie tylko jako ludzi ale i w wymiarze wyższym gdy mówić można o osobowości. Odziera się nas z człowieczeństwa przez to, że nasze miasta ociekają seksem pozbawianym często jakiegokolwiek smaku. W umysłach ludzi zaczyna rodzić się myśl, że skoro wszędzie widzą takie obrazki, a dla nich seks jest czymś więcej niż potrzebą fizjologiczną to może jest coś z nimi nie tak. Im więcej obcuje z współczesnym kinem, a nawet teatrem tym większy jest mój niesmak.

Źródło Obrazka

Odnoszę coraz częściej wrażanie, że jest to element indoktrynacji stosowanej w celu odczłowieczania nas. Następnym aspektem jest pornografia oraz to jak nawet w "normalnych" filmach seks w ogóle wygląda. Tworzone są niedoścignione wzorce, które powodują, że czumy się coraz bardziej sfrustrowani. Bo przecież moja partnerka lub mój partner nie wygląda tak jak w tych filmach, co gorsza ja tak nie wyglądam więc jestem beznadziejny/a. Obraz „dobrego” seksu jaki jest kreowany to „jazda na rollercoasterze z nie zliczoną ilością orgazmów partnerki przy akompaniamencie rolling stonesów oraz bezchmurnym niebie przyozdobionym ogromną ilością fajerwerków”. Nie będzie niczym odkrywczym jeśli powiem, że to nieprawda i że seks tak nie wygląda. Oczywiście może ale to wymaga pracy i wcześniej wspomnianego poznawania siebie swoich i partnera/i upodobań oraz samodoskonalenia siebie. Jednak próbuje się wmówić, że taki seks, który często jest wynikiem lat praktyki będzie za pierwszym razem, a jak taki nie jest to wyobraźmy sobie, że taki jest odgrywajmy role zadowolonych z współżycia nawet miedzy sobą. Czy zatem nie zatracamy siebie i możliwości odkrywania i poznawania naszego prawdziwego ja stając się wówczas bezkształtną masą, którą łatwo manipulować. Co gorsza nawet nie mamy czasu by poznać swojego patera/ki dobrze, a niewykluczone, że będziemy mieli go jeszcze mniej. Świat pędzi w takim tempie, że ciężko się połapać co jest grane i nawet choćbyśmy chcieli brakuje nam tych kilku cennych minut w ciągu dnia by zajrzeć w siebie by kiedyś któregoś dnia odpowiedzieć sobie na pytanie „kim jestem?”.

All rights reserved by @veroniq 2018