Co robić gdy chcesz coś osiągnąć i wciąż Ci nie wychodzi?

Wielu z nas ma jakieś plany i chce osiągnąć konkretny cel, ale niestety większość zwykle tylko o tym marzy, ale właściwie nie zabiera się za realizację tego celu. Co w takim razie robić? Czy można jakoś przerwać błędne koło stagnacji i wykonać krok naprzód?

Doskonale zdajemy sobie sprawę, że ten problem jest stary jak świat i choć znalazło się wielu autorów, którzy chcieli pokazać innym, że są w stanie wyrwać ich ze strefy komfortu i umożliwić osiągnięcie danego celu, to najczęściej wyniki są raczej słabe. Chcemy przecież osiągnąć tyle różnych rzeczy – marzymy o tym żeby schudnąć, planujemy nauczyć się języka obcego i wyjechać na studia albo do pracy za granicę, myślimy o tym żeby zacząć biegać albo odżywiać się bardziej zdrowo. I co? I nic! Z jakiegoś niezrozumiałego powodu nasze plany nie realizują się, chyba że zapiszemy się do szkoły i jest tam ktoś, kto będzie nas poganiał na naszej drodze, no i w końcu coś osiągniemy, ale jakże dużym kosztem no i na pewno nie samodzielnie.

Podobnie jest z praktyką medytacji, jogą, kursami jasnowidzenia, jazdą na łyżwach i tak dalej. Odpowiedzi na pytanie co trzeba zrobić, aby dany cel osiągnąć zajęły prawdopodobnie do tej pory tysiące stron, a autorzy książek z dziedziny samo-pomocy, motywatorzy, trenerzy i inni im podobni czarodzieje zarabiają całkiem niezłe pieniądze na ludzkiej naiwności. No i dalej rozkładamy ręce, narzekamy na tych, którzy namówili nas żeby zapłacić za następną książkę, a efektu jak nie było tak nie ma. I właściwie nie ma znaczenia, czy chcemy przestać coś robić, na przykład rzucić palenie, czy zacząć coś robić, na przykład wkuwać słówka – nie wychodzi i już!

Potem płyną lata, a my wciąż nie jesteśmy mistrzami kung-fu, nie nauczyliśmy się pływać, a palimy teraz dwa razy tyle, bo w pracy mamy wiele problemów, a małżonka albo małżonek nas nie rozumieją. W końcu na emeryturze, z goryczą patrzymy na dawno temu zakupiony podręcznik do nauki hiszpańskiego i narasta w nas gniew, właściwie nie wiadomo na kogo, co właściwie się stało, dlaczego nie wyszło, i jakie to wszystko przygnębiające bo przecież mogliśmy, mieliśmy szansę...

Ale przecież wystarczy usiąść w fotelu, zamknąć na chwilę oczy i po chwili relaksu od razu zajrzeć do naszego życia czterdzieści lat później. No i co tam widzimy? Czy odkładanie wszystkiego w nieskończoność przyniosło jakeś wyniki? Czy mamy figurę o jakiej marzyliśmy i władamy trzema językami europejskimi? A jeśli nie, to co czujemy? Czy to samo przerażenie, które nas ogarnia gdy rano nie zadzwonił dzwonek, a my jeśli natychmiast nie wstaniemy, na pewno spóźnimy się do pracy? Czy widzimy rozgniewaną twarz szefa, który ma już tego wszystkiego dość, a przecież na nasze stanowisko jest kolejka chętnych?

A gdyby tak to przerażenie z wizji naszego ponurego końca przenieść do teraźniejszości? Wiemy przecież co czujemy, gdy śpieszymy się do pracy. Możemy przecież krzyknąć, o matko jak natychmiast nie wezmę się do roboty to lata mi przelecą i nic nie osiągnę z tego co zamierzałem! Przecież wystarczyłoby robić to co rano, i następna porcja słówek lądowała by w naszych zakrętach mózgowych! Albo nawet dwa, trzy razy dziennie i może jeszcze rzucilibyśmy palenie (strach pomyśleć, co zobaczymy w przeciwnym razie w naszych płucach za czterdzieści lat) i wyszczuplelibyśmy tak bardzo, że panna Krysia zaczęłaby się za nami oglądać. Kto wie...

Gdzieś tam kiedyś czytaliśmy o dwóch rodzajach motywacji – tej gdy się czegoś boimy, i pędem robimy to co trzeba, albo tej gdy bardzo bardzo o czymś marzymy, i mamy tę wizję wciąż przed oczami, na wyciągnięcie ręki... Ach jak kocham to robić!... Doprawdy? Czyli to wszystko dzieje się w mojej głowie i mogę się tymi wizjami bawić? Jak to... Bawić? A czemu nie... No to jazda bez trzymanki, i już w naszym fotelu pędzimy na rollercoasterze! Ale frajda! Czyli wszystko jest możliwe, jeśli tylko pozmieniamy sobie trochę w głowie? A więc to o to chodzi? Przenieść się do przyszłości i przestraszyć starego, otyłego i chorego na raka płuc dziadka albo babci do tego stopnia żeby powiedzieć: Jezus Maria! Biorę się za siebie dzisiaj, o jak dobrze że to był tylko sen... Nie teraz to już na serio, dosyć mam tego marazmu. Daję do przodu! I niech mnie ręka boska broni przestać (się uczyć) i zacząć (znowu palić)!

Fajna ta moja głowa! Daje czadu!
_

Niniejsza publikacja przeznaczona jest wyłącznie dla osób zdrowych fizycznie i psychicznie, i nie pretenduje do rangi publikacji naukowej, oraz nie jest formą porady psychologicznej albo medycznej, lub formą terapii. Jeżeli cierpisz na jakiekolwiek dolegliwości psychiczne albo fizyczne niezwłocznie zgłoś się do swojego lekarza!

[1] Obrazek z pixabay.com